Brief van Angel, auteur van het Duivelskind

‘Hallo Ivonne

De cover van Het duivelskind.

Het Duivelskind.

We hebben ongeveer tegelijk een boek uitgebracht ik Het duivelskind, jij Helen van seksueel misbruik. Ook mij is verteld dat ik nooit zal “helen” en mijn huidige therapie is erop gericht om dat te accepteren.

Toen ik bekend maakte dat ik aan mijn boek bezig was werd me ook in eerste instantie verteld dat dit niet verstandig was alle emoties naar boven halen. Erover praten was niet verstandig en zeker niet erover schrijven zonder begeleiding. Dit keer heb ik niet geluisterd en door gezet en geen moment spijt. Het zwijgen doorbreken is voor mij stap 1 naar een weg vooruit.

Mijn tweede weg word een leven zonder dissociëren en daar ben ik nog lang niet. Ik ben er nog steeds niet uit of helen ooit mogelijk zal zijn wel denk ik steeds meer er is een toekomst voor mij en mijn man. We hebben onze weg samen zeker al gevonden en ik kan oprecht zeggen dat ik momenten van echt geluk ken. Als ik met mijn boek in een wat rustiger vaarwater ben gekomen ga ik zeker je boek eens lezen. Hoop dat ik daar wat uit kan halen voor mezelf.

Vind het moeilijk dat de hulpverlening tegen me gezegd heeft je zal altijd psychiatrisch patiënt blijven en met je beperkingen moeten leren leven. Ik volg je op twitter en je mooie woorden geven mij moed dat het misschien toch kan. Dat echt geloven zover ben ik helaas nog niet maar ik ben pas 42 en kan nog veel bereiken toch?

Met veel lieve groeten,

Angel van der Vecht’

Wat Angel hier omschrijft over de hulpverlening is één  van de redenen dat ik mijn boek heb geschreven. Veel de vaak krijgen slachtoffers van seksueel misbruik te horen: ‘Jij hebt levenslang’. Het is niet waar en het is een gevaarlijke leugen. Want helen van seksueel misbruik kán!

Hoe je kunt helen van seksueel misbruik is een zoektocht die je soms langs wel 10 verschillende soorten therapie voert. De begeleiding moet bij jou passen, er zijn geen pasklare antwoorden. Wel is duidelijk dat praten of schrijven een belangrijk ingrediënt kan zijn van een succesvolle verwerking. Delen is een belangrijk ingrediënt: je verhaal vertellen en het gehoord weten. Daarom ‘Duivelskind’. Daarom ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij.’ Omdat de verhalen anderen kunnen informeren en inspireren.

Uitgeverij Ivonne Meeuwsen

Daarom ook nu mijn uitgeverij. Om iedereen die dit wil, die een positief verhaal over seksueel misbruik wil vertellen, de kans te geven om dit met de wereld te delen. Zodat we van elkaar kunnen leren hoe je dat doet. Want hoewel het niet voor iedereen op dezelfde manier gaat, kunnen we elkaar wel inspireren en moed geven.

Ik hoop dat we de komende jaren in de media veel verhalen gaan horen van mensen die hun ‘levenslang’ omgezet hebben in hoop, in zingeving, in een vreugdevol en liefdevol leven. Omdat het wél kan.

Wil jij jouw eigen verhaal de wereld in sturen? Een blog, een serie blogs of zelfs een heel boek schrijven? Kijk dan op ivonnemeeuwsen.nl voor de mogelijkheden

Ben je benieuwd naar mijn eerste boek? Bestel het nu hier!

6 gedachten over “Brief van Angel, auteur van het Duivelskind

  1. Dank voor het delen. @Angel ik ben ontroerd door je openheid en moed. Ivonne is het levende bewijs dat helen kan. Door het ‘simpele’ feit dat je niet in de slachtofferrol wilt blijven zitten, dat je je eigen gevoel durft te volgen, zet je de deur naar heling wagenwijd open. Diep respect.
    Agnes

  2. Wat een mooi verhaal en een warme en liefdevolle reactie.

    Helen is mogelijk als je de moed en kracht hebt te willen helen. Er zijn genoeg therapeuten die je kunnen helpen. Zoek vooral degene waarbij je je veilig voelt en je jezelf kwetsbaar durft op te stellen. Een goede klik is het allerbelangrijkste!

    Als een therapeut nog een te grote stap is kan ik je aanbevelen om eerst te leren hoe je van jezelf kunt houden. Daar zijn velen boeken over geschreven en is veel te vinden op het internet. Mijn éérste sessie’s met cliënten gaat meestal niet over de traumatische ervaring, maar over zelfliefde. Ik leer ze hun hart openen naar zichzelf zodat ze een goede basis hebben om op een later tijdstip het trauma te verwerken..

    Het kan zelfs nog verder gaan als heling. Kijk eens wat voor moois Yvonne nu al heeft bereikt. Haar grootste wond is nu haar krachtigste drijfveer geworden. Niemand gunt je een dergelijk verleden, maar ik hoop dat nog velen Yvonne en haar verleden dankbaar zijn. Zij draagt immers het licht op de weg naar heling. Het licht wat als baken dient voor velen anderen.

    Ik wens jullie allen een mooie en liefdevolle herstel, Martin

  3. mooi wat jullie schrijven!
    ik volg jullie beiden, maar heb jullie boeken nog niet gelezen
    soms kan ik dat even niet en moet ik me even richten op wat anders, op iets moois, de natuur bijvoorbeeld
    maar: ik vind jullie beiden erg dapper: er door heen gaan is heftig, en kost veel veel energie en doorzettingsvermogen, weet ik helaas uit eigen ervaring

    voor mij blijft de vraag: wanneer is het trauma voorbij?

    • Hoi Elly,

      Wat een mooie vraag. Wanneer is het trauma voorbij?
      Volgens mij ben je aan je trauma voorbij als je er geen last meer van hebt in het dagelijkse leven. Dat je de vrijheid voelt om te doen en laten wat je wilt en van jezelf kunt houden.
      Je bent het trauma voorbij als je wanneer iets jou triggert, je dit kunt voelen en kunt kiezen hoe je er mee om wilt gaan.

  4. Oké ik denk dat dat wel zo is, maar toch: het trauma is misschien wel voorbij, maar de herinneringen, de triggers blijven. De vrije keus hoe je daar mee om wilt gaan is er. Maar je zult hoe dan ook moeten leren MET het trauma te leven

Laat een antwoord achter aan ivonne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.