gedicht Lynelle

Waarschuwing

Dit gedicht van Lynelle is indringend geschreven. Het benoemt dingen en kan daardoor voor sommige lotgenoten triggeren. Zorg goed voor jezelf door een moment te kiezen om dit te lezen, waarop jij je sterk voelt.

 

 

 

 

Daar sta je weer ineens in mijn kamer.

Je raakt mij weer aan op plekken waar jij nooit had mogen komen.

Je doet dingen die je nooit had mogen doen.

Ik hoor je gehijg,

Ik voel mijn angst.

Ik ruik alle geuren. Mijn angstzweet, jouw lichaamsgeur.

Ik zie die lust weer in je zwarte ogen.

Mijn lichaam verkrampt, ik wil vluchten, maar ik kan geen kant op.

Vaak heb ik al tegen deze momenten gevochten.

Ik schreeuwde, huilde, schopte, beet en smeekte uiteindelijk zelfs.

Maar ik weet nu dat dit niet helpt.

Jij won uiteindelijk toch altijd.

Als ik me nu niet zal verzetten zal het zo over zijn.

Eindelijk…

Je bent klaar.

Je bedreigt me voor de zoveelste keer

met wat er allemaal gaat gebeuren als ik het vertel.

Dan loop je weg, alsof er niks gebeurd is.

Mijn angst, woede en verdriet zijn groot.

Ik ben blij dat dit moment over is.

Eén ding weet ik zeker, dat je me tenminste weer heel even met rust zal laten.

Want op dit moment ben je klaar…

Langzamerhand worden de geuren minder, maar mijn onbegrip groter.

Ik dacht ooit dat we normaal met elkaar konden omgaan, als twee mensen.

Tranen lopen over mijn wangen.

Maar dan word ik wakker, huilend, trillend van angst.

Ik zie dat ik veilig ben.

Jij bent er niet, tenminste niet hier, maar nog wel in mijn herinneringen.

Gedicht van Rachel – Walging

Walging

als ik jou de maag kon omdraaien
zoals je mij de maag hebt omgedraaid

als ik jou bij het afval kon gooien
zoals jij het afval in mij hebt verspreid

als ik jou kon vergiftigen
zoals je mij de gifbeker hebt laten drinken

kon ik je maar wurgen
jij bent het die mijn keel afknelt

kon ik je maar uitspugen
jij bent de spuugbeweging zelf

kon ik je maar door de gootsteen spoelen
jij bent de draaikolk die alles opzuigt

ik kan je niet vastgrijpen
ik kan er vaak niet eens goed bij

ik kan je niet vernietigen
want je bent onlosmakelijk een deel van mij

Rachel

Twee – inzending poëziewedstrijd voor Partners

Twee

Je kijkt in de spiegel
En ziet er zijn er twee
De man die je was
De man die zei nee

Je kijkt in de spiegel
Daar doorheen loopt de breuk
Een aangetast lichaam
Ben jij nog wel leuk

Je kijkt in de spiegel
En ziet er zijn er twee
De een verstopt in stilte
Die ander doet nog mee

Je kijkt in de spiegel
Je weet eigenlijk niet wat je ziet
Want hier over praten?
Dat kan en mag eigenlijk niet

Je kijkt in de spiegel
En voelt een stille rouw
Want wie kan je echt vertrouwen
Wie houd er nou van jou

Je kijkt in de spiegel
En voelt je alleen
Verscheurd in tweeën
Schreeuw je dit is gemeen

Je kijkt in de spiegel
Nog steeds in rouw
Zeg ik, ik ben bij je
Want lieve schat ik hou van jou.

Hansje van Dam-Kok

Gastblog Melissa: Hij ontzielde mijn lichaam

Hij ontzielde mijn lichaam

Mijn ziel dreef uit mijn lijf
weg van mijn lichaam, weg van de pijn
“mijn lichaam mag hij hebben
maar mijn ziel blijft van mij”

De pijn liet ik achter
even weg van de wereld, maar heel even
en dan weer terug naar wat ik achter liet
terug naar het gewone leven

De pijn kon ik doven
maar de vernedering bleef
mijn lijf was ik kwijt
hetgeen waar “ik” in leef

Het schild van mijn ziel
was vervuild ,leek wel verloren
“ooit zal je worden gered”
had ik mijn lichaam gezworen

Tegen niemand wat zeggen, er is niets mis
want niemand mag weten
“wie” mijn lichaam is

(geschreven rond mijn 15e jaar 1996)

Waarom ik dit gedicht met jullie wil delen

Ik deel dit gedicht, omdat het voor mij heel duidelijk weergeeft wat er met mij gebeurde tijdens het misbruik. Vele andere lotgenoten zullen dit vermoedelijk herkennen. Ik verdween als het ware uit mijn lijf, zo zorgde mijn overlevingssysteem dat ik het misbruik minder bewust hoefde mee te maken.

Mijn lichaam en ziel beleefde ik als 2 losstaande dingen, die gescheiden konden worden. Zo kon ik tijdelijk ontsnappen aan alle emotie en pijn tijdens het seksueel misbruik. Mijn lijf was vuil geworden en niemand mocht weten dat dit vervuilde lijf bij mij hoorde of andersom. Mijn lichaam was meer een soort object waar hij zijn lusten op botvierde en niet iets waar ik blij mee of trots op was.

Me opnieuw verbinden met mijn lichaam

Ik heb mijn lijf onbewust altijd over haar grenzen geduwd, door pijn en ongemakken te negeren. Tot op heden ben ik nog steeds bezig mijn lichaam en ziel steeds meer met elkaar te verbinden, mijn lijf te erkennen, ervan te houden en er goed voor te zorgen.

Melissa van der Meer, 34 jaar

Melissa heeft inmiddels haar opleiding voltooid en heeft een eigen praktijk als danstherapeute. Kijk voor meer informatie op hulpverlening na seksueel misbruik.

Ook schreef zij het boek: ‘Seksueel misbruikt’. Te koop via onze eigen boekwinkel