Ik heb toekomst, gastblog Mariël

Ik heb een toekomst

Vandaag geef ik mezelf een dag vrij. Een dag om uit te rusten na een weekend werken. Het werk in huis mag blijven liggen. Ik lig op de bank, probeer mijn lichaam te voelen en mezelf helemaal te ontspannen. Allerlei gedachten gaan door mijn hoofd, ze laten me niet los. De mooie ontwikkelingen in mijn leven van de laatste maanden. De verbinding die ik voel met mezelf en met andere mensen, familie, vrienden, nieuwe contacten. Zo lang was dat een groot verlangen en nu is het werkelijkheid geworden. Beetje bij beetje dringen ook de gedachten aan een toekomst zich op. Dan ‘moet’ ik weer schrijven, deze blog.

Ik verlang naar een toekomst

Mijn hele leven al, werk ik naar een toekomst. Ik verlang naar een beter leven, succes, erkenning en nog veel meer. Ik droom van een mooi leven. Een leven dat vele malen beter is dan wat ik heb. Ik voel me altijd zo eenzaam.

De hoop houdt mij overeind

Die droom, die hoop houdt me overeind. Het MOET beter kunnen dan nu. Het is een klein vlammetje waar ik me op de een of andere manier aan vast houdt. Het heden is verwarrend, moeilijk, soms ondraaglijk. Ik creëer een schijnveiligheid om te kunnen overleven maar nergens voel ik mij werkelijk veilig.

Ingehaald door het verleden

Ik leef naar de toekomst en toch, toch word ik steeds ingehaald door het verleden. Door hard te werken, gaat het steeds beter met me. Ik ben succesvol in mijn opleidingen en in mijn werk, maar het voelt nooit goed genoeg, ik ben nooit goed genoeg. Er is een enorm gat dat nooit gevuld wordt.

Een leven vol triggers

Ik word keer op keer getriggerd. Een gebeurtenis, een gesprek, een vraag, ze kunnen me zomaar compleet onderuit halen. Emoties overspoelen me dan en nemen me mee naar het verleden. Alleen dat weet ik niet. Ik snap er niets van; ik ben een verstandige, onafhankelijke vrouw, hoe kan dit dan gebeuren? Later besef ik dat het triggers zijn. Het verleden laat zich zien door een voorval, een moment dat me terug neemt in de tijd. Het is een manier van mijn lichaam en geest om te zeggen: “je hebt nog wat te verwerken”.

Dealen met het verleden in het heden

Ik zet twee jaar al mijn plannen in de ijskast. Dat is moeilijk want ik werk graag en ben graag bezig, maar werken leidt ook af. Ik ben in therapie om mijn incestverleden te verwerken. Het is zwaar. Er is geen toekomst, en als ik aan de toekomst denk word ik overspoeld door machteloosheid. Er is een heden, een heden waar ik vaak niet mee om weet te gaan.

Helen is hard werken

Ik ben vaak moe, ik rust veel en tegelijk werk ik hard. Incest verwerken is hard werken. Ik wil niet blijven hangen in mijn proces, ik wil een toekomst als onafhankelijke, zelfstandige vrouw. Het verwerkingsproces brengt me vaak naar het verleden. Het verleden laat zich zien als beschadigde delen van mezelf, mijn innerlijke kinderen. Alle delen, willen gezien, gehoord en erkend worden. Er lijkt geen einde aan te komen en toch, ik voel me stap voor stap steeds sterker. Mijn vertrouwen in mezelf neemt toe.

Ik heb toekomst

Het lijkt ineens, maar het is jaren hard werken geweest: ik ben zover, zover dat ik een toekomst heb. Ik ben nog moe van alles wat er gebeurd is en nog gebeurt. Ik rust veel, tenminste, dat probeer ik. Plannen voor de toekomst dienen zich langzaam aan. Mijn boek over de impact van incest op alle levensgebieden, is al een heel eind. In het voorjaar 2018 wordt het uitgegeven. Het is nu al vaak een mooi onderwerp van gesprek en brengt me veel.

Bouwen aan mijn toekomst

Ik open mijn praktijk. Ik “moet” niets. Ik verbaas me. Na twee jaar “processen”, durf ik niet zo goed aan de toekomst te denken. Steeds als ik dat wel deed, werd ik teruggefloten en werd ik getriggerd. Ik leef in het heden en kijk per dag hoe het gaat. Ik heb een toekomst en mag deze nu verkennen vanuit mijzelf, vanuit wat ik fijn en belangrijk vind. De verwarring, de pijn voorbij. Dat is zo bijzonder, daar zijn geen woorden voor!

Mijn boek

Mijn boek, mocht je interesse hebben, is in de voorverkoop te bestellen via mijn website: www.wavecoaching.nl. Je helpt met je bestelling om publicatie van het boek te financieren.

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven

De koptekst is een vertaling van een lied van John Denver. Het lied gaat verder met o.a.:

‘Oud worden is veranderen

veranderen is vernieuwen

vernieuwen is weer jong zijn’

Ik ben fan van John Denver en dat komt door dit soort teksten. Als gup van 13/14 jaar kan ik deze teksten nauwelijks vatten. Ik voel, meer dan dat ik snap, dat er hier iets van een universele waarheid aangereikt/aangeraakt wordt.

Vandaag is de eerste dag…

Je kunt naar je verleden kijken en om seksueel misbruik te helen is het belangrijk om het verleden een plek te geven. Maar als het verleden het enige is waar je aandacht naar uit gaat, dan mis je de kans die het heden je biedt. Helen van seksueel misbruik bestaat uit meer dan ‘alleen maar’ het verleden verwerken. Het is pas áf, als je ook je eigen ‘vandaag’ vorm gaat geven.

De rest van je leven

Het mooie van ‘de rest van je leven’ is dat het nog open is. Het heeft nog alle belofte in zich. Wat ook mooi is, is dat ‘vandaag’ met je meereist. Elke dag weer is het vandaag. Het is een bewegend punt in de tijd en elke dag weer, kun je opnieuw beginnen. Kun je van gedachten veranderen. Kun je nieuwe beslissingen nemen over je eigen richting. Levenslang.

De belangrijkste dag van mijn leven?

Op ‘de belangrijkste dag van mijn leven’ nam ik twee keer een besluit. Het eerste was dat ik zou sterven. Ik wist al hoe en ik had er de spullen voor in huis. Het tweede besluit was dat ik zou leven. Ik had geen idee hoe en ik had er ook nog niets voor bedacht. Al mijn oude zekerheden waren gestorven met mijn besluit om te sterven. Ik zou haast zeggen dat ik opnieuw geboren werd.

De belangrijkste dag is altijd vandaag

Elke dag stelt je dezelfde vraag: Wat wil ik doen met de rest van mijn leven?
Is wat ik vandaag doe, precies wat ik wil doen? Is wat ik de wereld in stuur, wat ik wil neerzetten in de wereld? Doe ik waar ik voor op aarde ben? Het zijn belangrijke vragen die ik mezelf met grote regelmaat stel. Af en toe klopt wat ik aan het doen ben nog helemaal en soms moet ik het bijstellen. En dan:

‘Ik word wakker als een kind

en zie de wereld beginnen’