‘Helen van seksueel misbruik’ is uitverkocht

Helen van seksueel misbruik uitverkocht!

Vandaag kreeg ik een mailtje van Esther van der Ham, mijn uitgever van Uitgeverij Droomvallei. ‘Helen van seksueel misbruik’ is uitverkocht bij het Centraal Boekhuis (CB)! Goed nieuws natuurlijk, want dat betekent een aantal dingen. Ten eerste begint de verkoop via reguliere kanalen, met name internetwinkels nu goed te lopen. Ten tweede betekent het dat we een goede inschatting hebben gemaakt in de verhouding tussen het CB en de boeken die via mijn eigen website verkocht worden. De boeken die ik thuis heb liggen, zijn ook bijna op.  De tweede druk is al besteld en we kunnen dus as. dinsdag waarschijnlijk de boeken al weer bij het CB laten bezorgen. Overigens heb ik er hier nog wel een paar liggen hoor, als je interesse hebt, kun je het boek gewoon bij mij kopen.

Lieve brieven over helen van seksueel misbruik

De echte reden waarom het goed nieuws is, veel meer dan het inkomen wat ik er uit haal, is de bevestiging die ik almaar krijg van mensen die het boek gelezen hebben. De brieven die ik krijg waarin mensen me bedanken voor het schrijven. Partners die meer gaan snappen van seksueel misbruik en de effecten daarvan op hun geliefde. Mensen die zelf misbruikt zijn, die heling vinden in het lezen van het boek. Elke keer als ik zo’n brief ontvang ontroert het me. Voel ik me blij en trots dat ik daar aan heb mogen bijdragen.

Nog belangrijker voor mij persoonlijk

Het uitbrengen van mijn boek heeft ook voor mij persoonlijk heel wat opgeleverd. Mijn moeder heeft het boek gelezen en we hebben er over gepraat. Misschien wel voor het eerst in mijn leven zonder dat er ‘iets’ tussen ons in stond. Echt gepraat over hoe het vroeger was. ‘Had het maar gezegd, toen’, verzuchtte ze, onmiddellijk gevolgd door: ‘Ja, ik snap het wel, je kon het niet vertellen. Maar had je je mond maar open gedaan. Dan was het anders geweest.’ Vanaf dat moment kon ik weer liefde voor haar voelen. Ging mijn hart weer open voor mijn moeder. Ik kon haar zien in haar machteloosheid.

Een lieve oom en tante kwamen vorige week, naar aanleiding van ‘helen van seksueel misbruik’, eens op bezoek. Ze waren geraakt en ontroerd door mijn boek en wilden er met me over doorpraten. Ook dat heeft weer mooie momenten opgeleverd, waarbij ik ook een deel van het plaatje van mijn verleden wat meer kleur heb kunnen geven. Daar ben ik heel dankbaar voor.

Breken met machteloosheid

Het was mooi om er met mijn moeder over te praten. Om haar te kunnen zeggen: ‘Joh, mam, je wist het niet. Hoe had je het kunnen weten? Tegenwoordig zijn er televisieprogramma’s en boeken :-), waardoor je je bewust kán zijn van het feit dat het gebeurt. Dat had je toen helemaal niet.’

Volgens mij zet niemand zijn kinderen op de wereld met het idee om ze in hun jeugd eens flink te bezeren. Toch gebeurt dat en soms kun je daar niets aan doen. Die machteloosheid, daar zullen we mee moeten leven. Je kunt niet achteraf een andere keuze maken. Dus: aankijken en doorgaan. Want als ik in machteloosheid blijf hangen kom ik niet verder. Machteloosheid verlamt. Dan kan ik ook niet meer, daar waar het wél mogelijk is, dingen veranderen. De brieven van mijn lezers bevestigen dit. Je kunt dingen veranderen, je kunt helen, je kunt verder met je leven. Ook na seksueel misbruik. Je hoeft niet in machteloosheid te blijven steken. Je hebt geen levenslang.

Moet je seksueel misbruik vergeven?

Vergeven is een heikel onderwerp bij seksueel misbruik

Veel mensen vragen zich af of je zoiets wel kunt vergeven. Het misdrijf heeft zulke verstrekkende en vernietigende gevolgen in het leven van de misbruikte. Wanneer het besef daarvan begint door te dringen komt er eerst en vooral woede boven. Neutrale omstanders, die zich geen voorstelling kunnen maken van hoe seksueel misbruik in zijn werk gaat, roepen eerder om wraak en genoegdoening dan vergeving.

Bitterheid en boosheid

Je ziet het in de media: mensen zijn bitter en boos, ook de mensen die het niet zelf overkomen is. Of je de dader ooit kunt vergeven is denk ik voor ieder voor zich om te ontdekken, niet iets wat afgedwongen kan worden, misschien niet eens iets om naar te streven.

Helen kan ook zonder vergeving

Vergeving is in elk geval geen voorwaarde om te kunnen helen. Je kunt het misbruik ook prima achter je laten zonder de dader ooit te vergeven. Maar volgens mij kun je niet helen zonder jezelf te vergeven.

Vergeef het kind dat je ooit was

Het is voor iemand die het niet zelf heeft ondervonden vaak moeilijk in te voelen, maar de meeste overlevers van seksueel misbruik zitten vol zelfverwijt, schaamte en schuldgevoelens. Ze schamen zich voor een misdaad niet hen niet aan te rekenen is.

Ingepalmd en medeplichtig gemaakt

Vaak wordt hen door de misbruiker wijsgemaakt dat ze het zelf hebben gewild, dat is onderdeel van wat ze ‘grooming’ of ‘inpalmen’ noemen. Ze krijgen aandacht of cadeautjes en doordat ze die aannemen hebben ze het idee dat ze medeplichtig zijn aan wat er gebeurt.

Jezelf vergeven is je eigen schuld en schaamte loslaten

Vergeving van jezelf betekent dat je alle schuldgevoelens, alle schaamte, alle verwijten en soms zelfs haatgevoelens die je naar jezelf toe hebt mag loslaten. ‘Het kind dat je ooit was’ heeft zijn of haar best gedaan. Terugkijkend vanuit jou als volwassene was het misschien allemaal niet zo handig.

Vergeet niet dat je een kind was

Ik kon als volwassene wel honderd manieren bedenken waarop ik aan zijn macht had kunnen ontsnappen. Maar het feit is, ik was op het moment van het misbruik geen volwassene, ik was een meisje van twaalf. Ik werd misleid, was jong en onervaren. Dat hoort bij de leeftijd en dat is waarom misbruikers jonge kinderen uitkiezen: die zijn gemakkelijk beïnvloedbaar, naïef, eenvoudig te onderdrukken en te manipuleren.

Erken jezelf

Erken dat je je best hebt gedaan, dat je geen ontsnapping zag, dat je toen niet beter wist… Het kind dat je ooit was, had er geen schuld aan. Erken die onschuld en vergeef jezelf ook, dat je jezelf ooit de schuld gaf.

Lees meer over seksueel misbruik en vergeving in mijn boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!’