Gastblog Jessica: ‘Taboe in een taboe: seksueel misbruikt door een vrouw’

“Weet je zeker dat je niet door iemand anders misbruikt bent? Want wat je ervaart kan niet alleen komen van wat je net vertelde, ze is immers je zus.”

“Experimenteren is normaal, ik heb dat ook gedaan met mijn nichtjes toen ik jong was. Je hoeft je er geen zorgen over te maken, het is volstrekt normaal.”

Oordelen

donker roze bloesem, foto van Agnes van der GraafDeze blog begin ik niet zoals gewoonlijk met een quote die me inspireert, een zin waar ik hoop uithaal, maar met twee voorbeelden van de dingen die verschillende therapeuten tegen me zeiden toen ik eindelijk durfde te vertellen, dat ik misbruikt ben en door wie. Bij allebei was dat het enige wat ze wisten. Dat er sprake was van seksueel misbruik en degene die het deed: een vrouw. Toch twijfelden ze niet om te oordelen. 

Bodemloos

Ik kan niet omschrijven hoe het is om, keer op keer, te horen dat de pijn die je voelt er niet mag zijn. Het is alsof de grond onder je voeten wordt weggeslagen en als je dan eindelijk geland bent, het nog een keer gebeurd. En nog een keer. Wantrouwen groeit, eenzaamheid neemt toe en angst stijgt. Als zelfs je verdriet geen bestaansrecht meer heeft, voelt het alsof er een bodem ontbreekt om op te staan.

Een taboe in een taboe

Misschien trof ik therapeuten die er geen verstand van hadden, maar ergens denk ik dat hun reactie anders was geweest als ik niet door een vrouw was misbruikt, maar door een man. Als het over seksueel misbruik gaat, gaat het namelijk vaak over een man (of jongen) die een vrouw (of meisje) misbruikt, maar mannen worden ook misbruikt en vrouwen kunnen daders zijn. Een vrouw kan dus een vrouw misbruiken, of een meisje een meisje. Zoals dat bij mij het geval is. Op seksueel misbruik heerst een taboe, maar onder andere op misbruik door een vrouw lijkt een nog groter taboe te rusten.

Meer overeenkomsten dan verschillen

Het is logisch dat het grootste gedeelte van de aandacht naar de meest voorkomende situatie gaat. In mijn ogen is dat niet erg, want ondanks de verschillen zijn er meer overeenkomsten. Of je nu misbruikt bent door een man of een vrouw, of je nu zelf een man of een vrouw bent, het een is niet moeilijker of heftiger dan het ander. Het is alleen jammer dat niet iedereen dat zo ziet en dat is wat het ingewikkelder maakt. Dat geldt vast ook voor andere taboes rondom het thema seksueel misbruik.

Mijn aandeel

Als ik er op terugkijk heb ik er zelf ook een aandeel in, ik heb namelijk nooit durven vertellen wat er precies gebeurd is. Ik kwam niet verder dan het oppervlakkige. In zekere zin heb ik ze nooit de kans durven geven om me serieus te nemen. Waar ik na hun eerste oordeel afhaakte, had ik door moeten zetten. Maar ik was daar niet aan toe, mede omdat hun reacties mijn eigen negatieve oordelen bevestigden.

Het kan anders

Ik had dit niet kunnen schrijven als ik niet had geweten dat het ook anders kan. Er zijn mensen die me wel serieus nemen, ook als ze weten dat ik misbruikt ben door een vrouw. Stukje bij beetje bouwt de weggeslagen grond onder mijn voeten zich nu weer op. Ik stel me niet aan, ik mag verdrietig zijn en mijn pijn mag er zijn. Nu moet ik dat zelf alleen nog echt geloven. Maar ooit is de weggeslagen grond onder mijn voeten weer volledig opgebouwd en kan een goed bedoeld, maar verkeerd vallend oordeel hem ook niet meer wegslaan.

Ook als het anders is

Daarnaast hoop ik dat de oordelen, over mijn situatie en over die van anderen, steeds minder voorkomen. Nu het taboe rondom seksueel misbruik langzaam afneemt, komt er hopelijk ook meer ruimte voor de situaties die net iets anders zijn dan de meest voorkomende. Zodat begrip kan groeien, ook als het net even anders in elkaar zit.

 

Jessica’s eigen blog staat hier: Uit het donker

4 gedachten over “Gastblog Jessica: ‘Taboe in een taboe: seksueel misbruikt door een vrouw’

  1. Ik vroeg je een keer om de diepgang te gaan zoeken, omdat die in je vorige blogs nog niet aan de orde was gekomen. In dit stuk ben je daar nu een beetje mee begonnen vind ik.
    Toch kun je nog meer diepgang zoeken (en vinden) in de toelating van je complete gevoelens. Er is een groot verschil in het hebben van gevoelens bij experimenten en gevoelens bij misbruik. Waar lag bij jou de grens tussen het experiment en het begin van misbruik en hoe voelde je dit verschil? En wat vind jij precies jouw aandeel hierin?
    Ik weet niet wat je tijdens je therapie sessies allemaal al met je therapeuten hebt besproken, dus misschien roer ik hier iets aan wat al gepasseerd is.
    Hoe dan ook, ik bemerk toch vooruitgang, goed zo!

  2. Ja, helaas wordt misbruik gedaan door een vrouw/ vrouwen voor de meeste nog te veel ontkent.
    Wat nog een keer extra benadrukt, het belang van ons die hier mee te maken hebben/ hebben gehad, om dit taboe/ dit zwijgen te doorbreken.

    Hiervoor heb ik onderstaand gedicht gemaakt.

    Vrijspraak

    Pappa, u krijgt de schuld.
    Keer op keer,
    krijgt u de schuld!

    Mensen gaan er
    -zonder te vragen-
    automatisch vanuit,
    dat u het was,
    die niet van mij
    kon afblijven.

    Mensen vergeten,
    dat er meer mensen zijn,
    dan mannen en vaders.

    En denken niet,
    aan de moeders en vrouwen.
    Zij zijn het,
    die MIJ pijn deden.
    Zij zijn het,
    die hun macht, misbruikten.
    Zij zijn het!

    Ik pleit je vrij, pappa.
    Jij, was het niet!
    Liefs,
    Je dochter Gonnie

  3. Inderdaad kan een vrouw ook misbruik maken. Maar aangezien het feit dat meeste keren de mannen aanleiding geven. Misbruik is gewoon strafbaar. Zeker als een kind minderjarig is. Ik zelf ben als kind seksueel misbruikt door me vader, me broer en door een vriend van me vader. Ik zag mannen als beesten. Ik heb nu een lieve man en die weet alles over me misbruik leven als kind. Hij zelf was mee genomen door een pedofiel.

  4. Bedankt voor je verhaal. Het doet zoveel pijn, hoe veel mensen met deze situatie omgaan. Ik heb mn ouders erom gehaat. Dat meisje heeft mn hele wereld op zn kop gezet. Angsten, verslavingen. Nu ben ik verslavingen aan het loslaten maar ik ben bang voor de gevoelens. Het onbegrip. De meest simpele dingen kunnen als een mokerslag binnenkomen. Een bepaalde blik, een lichaamsdeel. Verliefdheid. Wat was dat eng. Gevoelens in mn buik. Ik vertrouw niks meer. Niemand. Weet je hoe eenzaam. De onmacht van het boos zijn als iemand je wil helpen. Schuldgevoel. Zelfhaat. Chaos. Niet naar je lijf kunnen kijken want dan ga je dissocieren. Op je 7e denken dat je al gek geworden bent.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.