Keuzepunt!
Mijn werk is belangrijk voor mij, ik ben blij dat ik mag werken. De kinderen op mijn werk zijn soms vrolijk, dan weer verdrietig, maar altijd puur en echt. Ze vragen mijn aandacht, ze lijken mijn blokkades aan te voelen en houden rekening met mij. Alles gebeurt in hun tempo en dat is het tempo dat ik nu kan volgen! Op school gebruiken we met de kinderen een regenboogschema: iedere dag heeft een kleur van de regenboog. Elke kleur heeft zijn eigen karakter, maar het zijn allemaal volle, warme kleuren. Vandaag is de kleur van de dag rood.
De ballast weegt zwaar
Mijn helingsproces gaat verder. Mijn ballon vliegt vandaag mee. Het liefst kruip ik erin en bekijk ik alles van een afstand. De ballon waarin ik mij altijd in heb kunnen verschuilen. Het teveel aan bagage voelt zwaar en belemmert mijn reis. De stem van mijn vader is als ballast, die ik onderweg kwijt moet zien te raken. Hij zorgt ervoor dat ik mij schuldig voel! Hij zorgt ervoor dat ik niet verder kan met mijn proces. Ik wil het niet meer.
Ik ben niet schuldig
Vandaag zie ik er tegenop om naar mijn therapeute Diane toe te gaan. Op de stoel in haar kamer voel ik mij angstig. Mijn lichaam trilt van binnen. Ik hoor de stem van mijn vader, die tegen mij zegt “jij zegt niks, jij bent de verrader, jij hebt ons geheim verklapt, jij bent schuldig”. Ik voel mij eenzaam en alleen. Diane brengt mij door haar stem in een lichte rust. Er komen beelden op.
Ik zie mijn vader. Ik zeg hem “ga weg, val mij niet lastig, ik kan zo niet verder met mijn proces, laat mij alsjeblieft met rust”. Het voelt koud om mij heen, ik voel zijn aanwezigheid. Hij moet weg gaan, hij mag mijn leven niet meer beïnvloeden. Ik wil nu zo graag stoppen, mijn jas aantrekken en naar huis rijden. Alles in mij wil vluchten. Maar ik zet door en blijf zitten in mijn stoel. Diane laat me niet alleen, dat voel ik. Ik wil mijn vader duidelijk maken dat IK niet schuldig ben. Ik zeg tegen hem “Ik kon er niets aan doen, jij bent schuldig, ik was nog maar een kind, ik kon geen kant op, jij had mij in jouw macht”.
Diane stuurt mijn vader naar het licht. Mijn tranen zitten hoog, Ik voel mij eenzaam en alleen. Dat nare eenzame gevoel! Diane is er voor mij, maar deze eenzaamheid kan zij niet wegnemen. Ik kan niet meer, het is genoeg zo, ik zeg niets meer…
Mijn innerlijke kind
We halen samen in gedachten mijn innerlijke kind erbij. Ik zet haar bij mij op schoot. Ik zie haar en geef haar warmte en veiligheid door mijn arm om haar heen te slaan. De warmte en veiligheid die ze toen zo hard nodig had, kan ik haar nu, als volwassene, geven. Mijn verdriet, angst en pijn gooien we samen in gedachten in het vuur en we verbranden het. Samen lopen we naar een mooie verlichte plek in het bos. We kijken omhoog naar het grote witte licht en ontvangen energie. Op deze mooie warme plek wil ik graag blijven.
Ik draag mijn ballast nog
Na de sessie ben ik verzwakt, emotioneel, ik weet met mijzelf geen raad. In mijn hoofd is het een wirwar en ik krijg alles niet meer op een rij. Het wandelen biedt uitkomst. Ik wandel door het bos om energie te krijgen, om mijn gedachtes een plek te kunnen geven. Ik heb al vele kilometers gelopen. Vandaag loop ik alleen, ik kijk om mij heen en zie een houten bord.
Keuzepunt!
Een houten bord van het “wandelnetwerk” hier in de omgeving vangt mijn aandacht. Daarop staat het woord keuzepunt! Dit woord kijkt mij aan, het moet tot mij doordringen. “KEUZEPUNT” Met dat ik het zie, besef ik: Ik moet gaan kiezen welke weg ik wil bewandelen, ik word hierin geleid! Nu komen de tranen en voel ik eindelijk mijn kracht naar boven komen. Ik voel het nu, de kracht in mij waar Diane het steeds over heeft. Een krachtig warm gevoel. De kracht om verder te kunnen helen. Dit hele spirituele proces, ik hoop er helemaal door te kunnen helen. De nuchtere Ilse van toen, ze moet wijken voor dit besef. Er is meer tussen hemel en aarde. Ik word gesteund en geholpen, ik voel aanwezigheid…
Vandaag is rood
De stem van mijn vader heb ik onderweg uitgezet, mijn ballast heb ik afgeworpen, mijn vader reist niet meer mee. Mijn reis kwam op een keuzepunt, mijn ziel kleurt rood. Iedere dag heeft een kleur van de regenboog, de kleur van vandaag is rood. Ik voel de warmte en kracht van rood. Mijn spirituele helingsproces, mijn verhaal, we gaan verder op reis. Op reis richting de warme regenboogkleuren, richting mijn lotgenoten. Het delen van mijn verhaal voelt helend en bevrijdend.
Samen voel je je sterker, helen is delen,
