Wat vertel ik de kinderen over mijn incest-verleden?

De vraag van ‘Mooiezooi’: Wat vertel ik de kinderen over mijn incest-verleden?

Deze vraag van ‘Mooiezooi’ is er echt eentje om over na te denken. Wanneer je incest of seksueel misbruik hebt meegemaakt, dan ben je nooit het enige slachtoffer. Je hele netwerk, familie, partner, vrienden, iedereen heeft er direct of indirect mee te maken. Zelfs wanneer je het goed verwerkt hebt, heeft het veel invloed gehad op je leven. Daarmee heeft het zijn impact op iedereen die van je houdt.

Mooiezooi geeft aan dat zij haar eigen incest verleden goed verwerkt heeft en niet zal instorten als ze het haar kinderen zou vertellen, maar vraagt zich af of het voor de kinderen (puberleeftijd) niet te belastend zal zijn. Het is niet niks wat je een kind vertelt, over hun opa in dit geval, zelfs al zien de kinderen opa nooit. Is het beter om het verleden te laten rusten?

Vragen voor ouders die seksueel misbruikt zijn:

  • Moet ik het de kinderen vertellen?
  • Wat is een goede leeftijd om het te vertellen?
  • Hoe vertel je zoiets?

Leren omgaan met de realiteit

Kinderen zijn de wereld nog aan het leren kennen. Ik ben een groot voorstander van leven in de realiteit. Helaas is de wereld geen sprookjesparadijs (al kan het er in sprookjes overigens ook behoorlijk gewelddadig aan toe gaan). Je taak als ouder is niet om je kind te behoeden voor al het ‘kwade’ in de wereld. Jouw taak is om hen de tools, het vertrouwen en de ruimte te bieden om te leren omgaan met de wereld. Daarbij hoort ook de realiteit van incest en seksueel misbruik.

In Nederland wordt 1 op de 4 meisjes seksueel misbruikt

De realiteit is niet anders en de kans dat jouw kind te maken krijgt met seksueel misbruik is gewoon 25% als het een meisje betreft. Jongens scoren 1 op de 6 en dat komt neer op 16%, ook zeker niet te verwaarlozen. De kans dat een kind bijvoorbeeld aangereden wordt is vele malen kleiner (minder dan de helft). Toch vertellen we kinderen al van kleins af aan uit te kijken met oversteken. Op dezelfde manier denk ik dat we kinderen van jongs af aan moeten vertellen over seksueel misbruik.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee

Zou ik adviseren om het de kinderen te vertellen? Jazeker zou ik dat. Ik zou zelfs zeggen, zo vroeg mogelijk. Kinderen krijgen absoluut iets mee van wat er speelt en als ze het fijne er niet van weten, gaan ze zelf invullen wat er aan de hand is. Kinderen hebben daarbij ook nog de neiging om de schuld naar zichzelf toe te trekken. Wanneer ze van jou horen wat er aan de hand is, kunnen ze ook met hun vragen bij jou terecht.

Hoe licht je een kind in over je incest-verleden?

Hoe je een kind inlicht over het verleden is van veel factoren afhankelijk. De leeftijd van het kind is natuurlijk belangrijk, maar ook de aard van het kind. Kinderen zijn best in staat om te begrijpen, al vanaf heel jong, dat opa vervelende dingen heeft gedaan en dat je hem daar de kans niet meer voor wilt geven. Het vertellen is gelijk een mooie aanleiding om eens met je kind te praten over grenzen. Vanaf een jaar of twaalf snappen kinderen zeker waar het over gaat als je het over incest of seksueel misbruik hebt.

Praten over (on)gezonde seksualiteit

Wanneer je zelf al door het proces van helen heen bent en je kunt er goed over praten, zou ik de kinderen op de hoogte brengen. Net zoals je waarschuwt voor het verkeer, je hen voorlicht over de mechanische aspecten van seksualiteit, zou ik hen ook vertellen over wat er gebeurt als het mis gaat. Als iemand over je grenzen gaat en wat je kunt doen als dat gebeurt. Gezien het feit dat de gemiddelde leeftijd waarop seksueel misbruik begint acht jaar is, kan je er volgens mij niet vroeg genoeg mee beginnen om kinderen daar bewustzijn op te geven. Dat het jou overkomen is, maakt je dan gelijk tot de expert en degene aan wie ze dat soort moeilijke dingen kunnen vragen.

Wat als je het nog niet goed verwerkt hebt?

Als je het verleden nog niet goed verwerkt hebt, denk ik ook dat het van belang is dat de kinderen op de hoogte zijn van wat er is gebeurd. Ze hoeven geen details te weten, maar als jij als vader of moeder nog in therapie bent, triggers hebt of depressieve buien, dwanghandelingen of welke van de lange termijn effecten van seksueel misbruik dan ook, dan hebben je kinderen daar mee te maken. Het is van groot belang dat ze snappen dat het niet hun schuld is, dat ze weten waar het vandaan komt, op hun eigen niveau. Als je er zelf niet over kunt praten, is het een goed idee om je partner of een vertrouwenspersoon te laten vertellen. Op die manier hebben ze gelijk ook weer iemand waar ze met vragen naar toe kunnen.

Praat over de betekenis van incest en seksueel misbruik, niet over de details

Ik denk dat geen enkel kind zit te wachten op de details van wat je precies met opa moest doen. Wat van belang is, is dat het kind snapt welke nare gevoelens erbij komen kijken. Dat het soms niet eens hele grote dingen hoeven te zijn, maar dat niemand het recht heeft om je dat nare gevoel te geven. Dat het kind snapt dat dat is waarom het verboden is om over andermans lichamelijke grenzen te gaan.

De winst van zo’n gesprek

Een gesprek over je eigen verleden is een goede gelegenheid om het met je kind te hebben over grote thema’s. Over wat respect is, wat grenzen zijn en hoe je het beste met seksualiteit kunt omgaan, om te voorkomen dat je een ander pijn of verdriet doet. Je kunt het hebben over hoe je omgaat met druk van anderen, als het om je eigen grenzen gaat. En je kunt nog maar eens benoemen dat je kind met al zijn of haar problemen bij je kan komen.

Leestip: De stem van het kind van Hanny Lynch

Het boek is een serie interviews van (inmiddels volwassen) kinderen met ouders die seksueel misbruikt zijn. Ik schreef een review en je kunt het boek ook meteen daar bestellen. Zie: Recensie ‘De stem van het kind’.

6 gedachten over “Wat vertel ik de kinderen over mijn incest-verleden?

  1. Ik ben een man die met een incest slachtoffer getrouwd is geweest. Na 22 jaar huwelijk zette zij er zelf een punt onder. Ons huwelijk was, achteraf gezien, een grote chaos met problemen. Problemen waar ik ook mee werd geconfronteerd.

    Knuffelen wilde mijn (ex) vrouw niet en ook geen sex (ronduit geschreven). Er was geen contact maar gewoon twee mensen die bij elkaar waren en dachten dat het wel goed zou komen. Ik ben aan de problemen gaan werken, maar dat werkt niet als het incestslachtoffer niet aan zichzelf wil werken. Ik kan een boek schrijven over de impact ervan op ons huwelijk.

    Uit het huwelijk zijn drie kinderen geboren en opgegroeid. Ook daarop is de impact groot: Tussen de drie kinderen is geen contact meer mogelijk, ook heb ik als vader geen contact meer met twee kinderen.
    Het komt er op neer dat het zo is zoals het is, je doet er niets meer aan. Wat ik met deze boodschap wil schrijven en zeggen is dat het allemaal behoorlijk kan tegen zitten als mensen niet aan zichzelf willen werken. Want niet aan jezelf werken betekent verval in een gezin.

    Als partner ga je door een flink leerproces heen. Je moet het zelf doen, met af en toe een therapeut. Het incest slachtoffer voor wie de angst te groot is om haar trauma te gaan verwerken, laat ook jou in de kou staan. Ze heeft geen vermoeden wat voor een impact het heeft op haar partner en haar kinderen.

    • Hallo Aart,

      Wat naar voor je dat je zoveel schade opgelopen hebt in je relatie met je ex-vrouw. Helaas ben je geen uitzondering, maar al te vaak loopt de partner een secundair trauma op.

      Twee leestips:

      Partners in beeld. Seksueel misbruik raakt het hart van je relatie.
      Verhalen over hoe het voor de partner is, verteld vanuit het perspectief van de partner (een mustread voor iedereen wiens partner te maken heeft gehad met seksueel misbruik).

      De impact van incest op alle levensgebieden. Van Mariël Groenen.
      Een rakend verhaal van binnenuit over de impact van incest op het slachtoffer en haar omgeving, met handige praktische tips over hoe daarmee om te gaan, met name ook gericht op de hulpverlening.

      Warme groet,
      Ivonne

  2. Hallo Ivonne,

    Gelukkig ligt het alweer 27 jaar achter mij en heb ik de schade die is opgelopen grotendeels kunnen verwerken en geheeld.
    Dit heb ik met medewerking en begeleiding van therapeuten kunnen verwezenlijken.
    Mijn boodschap aan anderen is dus dat de omgeving die denkt machteloos te staan, zich daaruit kunnen werken. Ik heb al aangegeven hoe en wat er dan aan te gaan doen.

  3. Bedankt voor de duidelijke uitleg.
    Ik ben net bezig met het voeren met gesprekken over wat er mij is aangedaan toen ik kind was. Na zoveel jaar komen er beelden terug van hoe er inbreuk gemaakt is op iets wat van jou alleen is. Dat is heel heftig.
    Mijn tips voor mensen die dit ook is gebeurd; zoek gelijk hulp, ook al denk je dat je omgeving van je af zou gaan. Ze komen juist dichtbij je staan en helpen je met je verdriet.
    Niet wachten! Vandaag doen

Laat een antwoord achter aan Anja Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.