I’m holding my breath ’til I can say
All of the words I wanna say from my heart
– uit Trying my best van Anson Seabra
Bankje in het verleden
Ik zit op het bankje in de polder bij de eenzame boom. Het waait en ik heb het koud. Ik hou mijn adem in, om de verhalen binnen te houden die ik niet verteld wil hebben. Ik doe een poging te verdwijnen in mijn jas, om de wind niet te hoeven voelen. Als kind moet ik ook wel eens op dit bankje hebben gezeten, maar mijn herinneringen laten me in de steek. Ik probeer niet te denken aan het kind dat ik was, maar heden en verleden lopen in mijn hoofd door elkaar.
Het meisje dat ik was
Ik houd mijn adem in en staar in de verte. De wereld van nu verdwijnt en maakt plaats voor die van toen. Het meisje dat ik was zit naast me op het bankje en samen kijken we naar de vogels. Zij in haar heden, ik in mijn verleden. Ik ben veilig, maar zij is dat niet. Haar onveilige gevoel kruipt bij me naar binnen, terwijl ze niet doorheeft wat er aan de hand is. Ik voel hoe eenzaam ze zich voelt, net als de boom naast ons.
Verhalen
Ze kijkt me aan en het is alsof de wind is gaan liggen. De stilte die tussen ons hangt, is het enige wat ik nog hoor. Er zijn zoveel woorden die ik nog niet heb uitgesproken, maar er is niets meer om te zeggen. Woorden blokkeren, blijven hangen in mijn keel. Verhalen die ik niet verteld wil hebben blijven steken, verborgen in een brei van verdriet. Ik hou mijn adem in, want dat is wat ik altijd doe.
Uitademen
Langzaam verandert het verleden weer in het heden. Ik ben niet meer dat kleine, bange meisje, al zal ze altijd een onderdeel van me blijven. Op haar eigen plekje, waar ze veilig is en waar er wél naar haar geluisterd wordt. Zij mag er zijn en haar verhalen mogen verteld worden. Ik weet niet altijd welke weg ik moet bewandelen, maar ik doe mijn best om er te zijn voor het meisje dat ik was. Voorzichtig adem ik uit. De wind is terug.
Now it’s time to let the curtains unfold
And tell all the stories that I didn’t want told
– uit Trying my best van Anson Seabra
Lieve Jessica,
Wat is dit prachtig ontroerend omschreven.
Zoveel gevoel en diepte achter de woorden.
Wat gun ik je dat jouw woorden gehoord gaan worden, eerst en vooral voor jou. Dat het je ruimte mag geven om alle delen van jezelf helemaal te omarmen en helen.
Liefs Greet Rekelhof