Op weg
Van de zinnen die ze niet sprak
Met haar klanken in de knoop
Naar door haar lach verslonden hoop
Van haar handen als het koudste water
Dat zelfs het felste vuur nog dooft
Naar haar gedachten in mijn hoofd
Van het allesverslindende onbegrip
Voor de dingen die ze bij me deed
Naar pijn waar ik geen woorden voor weet
Van het misbruik door haar onvermogen
Naar een angstige toekomst
Door verdriet verbogen
Van een versplinterd spiegelbeeld
Weer langzaam naar een geheel
Zij het hare en ik mijn deel
