Een dag als alle andere
Een dag als alle andere:
laveren langs de valkuilen van elkaars verwijten.
Hoe liefdevol en sprankelend het ooit begon,
het onverwerkte verleden haalt je altijd in.
Trappen op de rem van de ongenuanceerde angsten
en onvermogens werkt averechts.
Liefde en een luisterend oor bieden is niet altijd genoeg.
De onmenselijke prestatie van blijven zitten
waar de klappen vallen en je er niet tegen verweren,
terwijl buiten het leven en de hoop op je wachten
is in geen enkel boek te beschrijven.
Geef me, mijn geliefde,
dat laatste strohalm van hoop die mij op een grijze dag werd ontnomen
in de puurheid van mijn onschuld!
Je vroeg om feedback:
Qua gevoel raakt de tekst me, maar ik merk dat ik niet alles snap. Vooral de laatste strofe maakt me in de war: Schrijf je die als partner naar je geliefde? Of is dat de wens van je geliefde?
De titel vind ik wel raak. Wat je omschrijft aan emoties, de heftigheid, etc, en dan de titel ‘Een dag als alle andere’ dat staat in een mooi contrast, waardoor het de boodschap versterkt.
Ik hoop dat er meer mensen zijn die feedback willen geven, want poëzie is niet echt mijn sterkste kant. 🙂
Dag Yvonne,
Bedankt voor je feedback. Ik heb de tekst geschreven als partner. In de laatste strofe verwoord ik de wens van mijn geliefde, dus in de tekst zijn twee mensen aan het woord: ikzelf en mijn geliefde (in de laatste strofe dan).
Nogmaals bedankt voor je warme en oprechte feedback.