Tegenstrijdig
Laat me niet in de steek
Maar kom ook niet te dichtbij
Zet geen stap naar achter
Maar zet er ook geen richting mij
Blijf naar me luisteren
Maar ook weer niet te goed
Stop niet met mijn tranen drogen
Maar zie ook niet wat het doet
Ga niet bij me uit de buurt
Maar laat me ook alleen
Laat me niet meer los
En sla geen armen om me heen
Ik wil niet dat je gaat
Maar ook niet dat je
Naast me staat
Verlatings- en bindingsangst
Verlatingsangst, bindingsangst. De angst om verlaten te worden, de angst om je aan iemand te binden. Twee aparte begrippen die het tegenovergestelde van elkaar lijken te zijn. Toch lijken ze meer op elkaar dan je in eerste instantie zou denken. Aan beide ligt dezelfde angst ten grond slag: de angst om opnieuw gekwetst, afgewezen en verlaten te worden. In deze blog kan dus waar verlatingsangst staat ook bindingsangst worden gelezen.
Gezien worden
Verlatingsangst ontstaat niet zomaar, het komt ergens vandaan. Als kind ben ik altijd op zoek naar aansluiting, acceptatie en gezien worden. Met mijn zus heb ik sowieso al geen goede band. Ik ben nooit goed genoeg voor haar, terwijl ik dat zo graag wel wil zijn. Op mijn veertiende ziet ze me opeens wel staan. Ze toont interesse en wil bij me in de buurt zijn. Het voelt gek dat ik opeens belangrijk lijk te zijn voor iemand. Ik heb haar nooit echt vertrouwd, maar heel even groeit de hoop dat dat wel kan. Precies op het verkeerde moment.
Beschaamd vertrouwen
Doordat ik heel even de hoop heb dat ik haar kan vertrouwen ben ik er niet op bedacht dat het ook mis kan gaan. Ik laat haar te dichtbij komen als ze daar om vraagt en het misbruik begint. Wat ik me op dat moment niet besef, maar nu wel, is dat dit de basis voor mijn verlatingsangst vormt. Ik vertrouw haar, heel even, maar dat blijkt onterecht te zijn en ik voel me bedrogen. De verlatingsangst van nu is het bang zijn om weer bedrogen te worden als ik iemand net vertrouw.
Kwetsbaarheid
Ik leef verder met een onstabiele basis van verlatingsangst, terwijl ik mijn zoektocht naar aansluiting, acceptatie en gezien worden vervolg. Daardoor ontstaat er een bepaalde kwetsbaarheid en gebeuren er dingen die de verlatingsangst heel gemakkelijk versterken. Ik word bijvoorbeeld verliefd op een jongen waarvan zijn gedrag verandert als ik hem net vertrouw (zie Ooit ben je van mij). En ik krijg een therapeute bij wie precies hetzelfde gebeurt (zie Veiligheid tijdens therapie). Allebei bedriegen ze me voor mijn gevoel en ik word bevestigd in mijn angst.
Strijd
Ik ben bang om me te binden, omdat ik bang ben om verlaten te worden. Het binden gaat moeizaam en als het dan wel gebeurd ben ik bang het weer kwijt te raken. Het is een constante strijd tussen het verlangen naar nabijheid en de angst dat mensen te dichtbij komen. Tussen het verlangen naar vertrouwen en de angst dat het weer kapot gaat. Ik maak mezelf er gek mee en ik doe mijn best niet hetzelfde bij anderen te doen.
Jessica’s eigen blog staat hier: Uit het donker
Bindingsangst versus verlatingsangst….
Licht versus schaduw, het één kan niet zonder het ander…..
Zou je altijd in het licht willen staan en nooit een keer in de schaduw?
Zou je je altijd willen binden, zonder je soms ook even los (mogen) kunnen voelen?
Dit zijn geen vragen waar je een antwoord op moet geven, het zijn gewoon vragen die je je (zelf) af kunt vragen zonder daar meteen iets mee te “moeten” moeten.
Ik begin me iets af te vragen, maar daar wil ik je op deze plek niet mee lastig vallen.
Je weet me te vinden als je dat zelf wilt.
Zo herkenbaar, ik worstel nu ook met hechtingsangsten. Erg hardnekkig maar ik hoop de wonden eens te kunnen laten helen.
Mooi om te lezen en mooi dat je je zo kwetsbaar opstelt in di artikel!
Met lieve groet,
Amalia