Stel je vragen!
Ik ben op mijn best als ik antwoord kan geven op vragen. Dan komt wat ik te vertellen heb het beste naar voren. Vandaar deze uitnodiging: Stel mij je vragen! Via de focusgroep van het AMC kreeg ik een aantal vragen. Hieronder volgen mijn antwoorden.
Wat waren voor jou redenen om niet te praten?
- Er is nooit naar gevraagd
- Ik voelde me medeplichtig, ik geloofde wat hij me vertelde, namelijk dat we een speciale relatie hadden
- Ik had het wanhopig hard nodig om te geloven dat hij van me hield, omdat ik die warmte en aandacht nergens anders vond
- Ik wist dat men het niet zou begrijpen (en ik kon het toen nog niet uitleggen)
Het ontbrak me aan taal. De woorden seksueel misbruik kende ik niet. Als ik ze had gekend, had ik niet geweten dat dát was wat er aan de hand was. Ik had geen benul dat ik ingepalmd was. Ik wist niet dat ik geïsoleerd werd. Ik had geen idee over wat liefde was en slikte voor zoete koek wat de misbruiker mij wijsmaakte.
Wat was de aanleiding om toch te gaan praten?
Een vriendin vertelde over het seksueel misbruik van haar dochtertje van 4. Ze wat de misbruiker de peuter had verteld. Dat bleek woord voor woord hetzelfde te zijn als wat de man die mij misbruikte mij had wijsgemaakt. Binnen twee weken zat ik bij de therapeut. Ik was toen 29 jaar.
Wat had mij als kind kunnen helpen?
Nadat het misbruik begonnen was? Waarschijnlijk NIETS. Als je mij als kind had willen helpen, dan had je de misbruiker vóór moeten zijn.
- Had mij als kind geleerd dat ik het recht heb om te beschikken over mijn eigen lichaam
- Had mij verteld dat het niet oké is, onder geen enkele omstandigheid, als een ander je slaat
- Had mij verteld dat ik niet hoefde gehoorzamen, enkel en alleen omdat iemand ouder is dan ik
- Had mij geleerd dat ik helemaal oké was, precies zoals ik was
- Had mij geleerd dat ik niet braaf, lief, onderdanig en gehoorzaam hoefde te zijn om goed genoeg te zijn, om liefde te kunnen krijgen
- Had mij geleerd dat ik mijn eigen mening mag hebben en mijn eigen pad mag lopen.
Had niets mij kunnen helpen?
Heel misschien had het mij kunnen helpen als iemand mij écht gezien had. Als iemand met mij was gaan praten, niet één keer, maar regelmatig. Aansluiten bij waar ik mee bezig was, niet de traumasignalen maar de ‘gewone’ dingen. Waarom ik fan was van John Denver, bijvoorbeeld. Of wat mijn favoriete nummer was. Misschien, als er zo iemand was geweest… dat ik zou hebben gepraat. In elk geval was de enige keer dat ik een poging heb ondernomen, bij een vriendin die ook fan was van John Denver. Dat gaf een band. Zij wist ook niet wat ze met mijn verhaal aan moest, maar ik heb het wél vertelt. De details heb ik verdraaid, geen namen, geen echte leeftijden, maar een poging was het wel.
Wat kun je doen voor een kind in de knel?
Je hebt volgens mij best een vermoeden wanneer een kind in de knel zit. Je voelt het aan. Wat dan nodig is, is om dat kind op te vangen en het tenminste één veilige plek te geven. Als een kind met je gaat praten, ga ze dan niet aan de tand voelen over wat er is gebeurd. Daarmee ben je namelijk acuut onveilig voor het kind. Pas als een kind niet meer bang is (voor jou!) zal het durven praten. Voor sommigen van ons komt dat pas als we 29 zijn. Het enige wat je kunt doen om te zorgen dat het wellicht eerder kan, is een veilige plek zijn voor het kind.
Vragen die je jezelf kunt stellen:
Wat kan ik doen om dit kind zich veilig te laten voelen?
Een collega therapeut heeft eens 7 sessies met een kind in de woonkamer in een tent gezeten voordat het veilig genoeg was voor het kind om iets te uiten. Zorg dat het kind niets hoeft, ben zonder verwachting aanwezig.
Wat kan ik doen om dit kind te informeren over seksueel misbruik?
Educatie is belangrijk: kinderen weten soms domweg niet dat wat er gebeurt niet normaal is. Ze denken dat iedereen dat meemaakt of ze voelen zich speciaal vanwege alle aandacht. Leg uit hoe het in elkaar zit en leg ook uit hoe het inpalmen werkt.
Wat kan ik doen om dit kind te helpen?
Let op, er staat niet: ‘Wat kan ik doen zodat het vertelt wat er is gebeurd, zodat ik het kind daarna kan helpen.’ Ga kijken wat het kind NU nodig heeft. Als het buikpijn heeft is een warme kruik een goede start. Als je vanuit die houding naar het kind gaat kijken, het kind benaderd, dan heb je een kans. Een kleine kans, dat het kind zich bij jou veilig genoeg zal gaan voelen om te vertellen over wat het meemaakt.
