Onbegrip

Ik heb in mijn therapieverleden een aantal vervelende reacties gekregen toen ik vertelde dat ik ben misbruikt door mijn zus, variërend van ongeloof tot ontkenning. Sommige kan ik achteraf gezien wel begrijpen, maar andere laten zelfs nu nog hun sporen na. De meeste heb ik ondertussen wel van me afgeschreven of besproken. Met sommige reacties gaat dat echter makkelijker dat met andere. Er is één specifieke therapeut die meer kapot heeft gemaakt dan ze zich waarschijnlijk beseft en juist over haar vind ik het moeilijk om te schrijven of te praten.

Experimenteren

Vrij in het begin van de behandeling bij haar, schrijf ik op dat ik ben misbruikt door mijn zus. Als ik haar dat laat lezen, vindt zij echter dat ik er niet mee hoef te zitten. Haar toon is waarschijnlijk geruststellend bedoeld, maar haar woorden maken me in de war. Hoewel ik haar duidelijk heb gemaakt dat de dingen met mijn zus tegen mijn zin in zijn gebeurd, ziet zij het anders. Ze zegt dat experimenteren normaal is, zij heeft dat vroeger ook met haar nichtjes gedaan en nooit ergens last van gehad. Het hoort erbij, volgens haar.

Genoten

Haar theorie is dat ik ermee zit, omdat ik ervan genoten zou hebben en dat niet mag van mezelf. Ik zou op vrouwen vallen en dat niet willen accepteren. Ik weet wat betreft mijn geaardheid niet hoe het zit, maar zou er ook absoluut geen problemen mee hebben als ik op vrouwen val. Alleen al de suggestie dat ik ervan genoten heb doet veel. Ik twijfel nog meer aan mezelf. Zelfs nu kan ik nog geen woorden vinden voor de pijn die het doet en de verwarring die het veroorzaakt.

Vorige levens

Daarnaast is deze therapeut er ook van overtuigd dat er nog een andere oorzaak voor mijn pijn is: vorige levens. Wat er met mij is gebeurd is volgens haar niet erg genoeg, dus moet de oorzaak van hoe ik me erdoor voel bij vorige levens liggen. Iets waar ik persoonlijk niet in geloof, maar waar zij van overtuigd is. In een vorige leven is er iets ergs met me gebeurd en daarom denk ik dat ik last heb van wat mijn zus bij mij heeft gedaan in dit leven.

Vertrouwen

Ik denk dat ze opgegeven moment wanhopig werd en niet meer wist wat ze met aan moest. Ik vertrouwde haar zoals ik nog nooit iemand had vertrouwd, maar vanaf het moment dat ik dat naar haar uitsprak, is ze het als excuus gaan gebruiken om dat vertrouwen te schenden. Ze schrijft een brief aan mijn moeder over mij, met dingen die ik haar in vertrouwen heb verteld. Ik heb het geluk dat ik de eerste ben die de brief op de mat ziet liggen. Van de dingen die ik erin lees word ik misselijk.

Meer kapot

Als ik terugkijk op de situatie van toen ben ik veel te lang bij haar in behandeling gebleven. Zij had me door moeten verwijzen of ik had zelf naar iets anders moeten gaan zoeken. Dat is niet gebeurd en uiteindelijk heeft haar ‘hulp’ alles bij elkaar meer kapot gemaakt dan dat er geheeld had kunnen worden.

Meerderheid

Ondertussen gaat het beter met me en zit mijn vroegere therapeut niet meer zo vaak in mijn hoofd als eerst. Helaas komt het af en toe nog wel omhoog, maar ik kan er nu over schrijven en weet dat dingen die ze tegen me heeft gezegd niet kloppen. Voor mij niet kloppen, want ik wil het niet veroordelen als sommige dingen voor een ander wel herkenbaar zijn. Ik heb nu therapie die me wel helpt en voor deze ook andere therapeuten gehad, waar ik me wel begrepen door voelde. Zij zijn in mijn leven tot nu toe gelukkig in de meerderheid.

Deel op Facebook

Tweet