Theater: de vagina monologen
Vorige week ben ik in schouwburg Arnhem naar de vagina monologen gegaan met mijn vriendin. Na afloop vroeg ik haar: ‘Zou jij de vagina monologen aanraden voor mensen die seksueel misbruikt zijn?’ Ze moest er even over nadenken, maar zei nee. ‘Voor mensen die seksueel misbruikt zijn en nog aan het begin staan van hun therapeutische proces is het denk ik te heftig. Voor mensen die er al door heen zijn voegt het eigenlijk niets toe.’
De vagina monologen is geen therapie
Ik kon me daar wel in vinden. Als ’therapeutische interventie’ is de vagina monologen niet geschikt. Overigens is het daar ook nooit voor bedoeld geweest, denk ik zo. Het doel is meer: educatie en confrontatie. En daarin slaagt de voorstelling zeker.
Lachen om de vagina
Er valt heel wat te lachen in de vagina monologen. Vooral tijdens een stukje over de diverse soorten kreunen van de vrouw, hebben we in een deuk gelegen. Maar er zitten ook confronterende monologen in. Verhalen uit verschillende landen, verschillende culturen, soms heel invoelbaar, soms zo ver van mijn eigen beleving, dat ik er alleen maar naar kon luisteren als naar een mooi maar vaag gedicht.
Indrukwekkende vagina monoloog van seksslaaf
Deze monoloog maakte op mij het meeste indruk: Ze was 15 jaar en ze ging met een stel vriendinnen winkelen in Bafu. Een paar uur met de boot, giebelende meiden die schoenen kochten. Toen waren daar ineens die soldaten. Twee jaar lang was ze de persoonlijke seksslaaf van een soldaat. Elke dag werd ze wel 3 keer door hem misbruikt. Zij schreef een handleiding:
Hoe overleef je als seksslavin in het leger
- Als hij je verkracht, ga het niet voelen. Stel je voor dat je iets leuks aan het doen bent, dansen ofzo. Sluit je ogen en dans in je hoofd.
- Geef hem geen naam. Noem hem jij, of hij, maar geef hem geen naam.
- Wat er ook gebeurt, kijk hem niet aan. Hij zal proberen je te dwingen hem aan te kijken, sluit desnoods je ogen.
- Je onderbuik is niet meer van jou. Trek je eruit terug, maak een plek in jezelf als warm nest, waar jij je veilig in terug kunt trekken.
- Zijn depressie is niet jouw zaak.
- Blijf alert en als je de kans krijgt: ontsnap.
- Als je een kind hebt gekregen, neem het mee. Vanaf dan is het jouw kind, niet dat van hem.
Overlevingstips voor een wereld vol seksueel geweld
Ik hoop dat deze tips de ronde doen onder de kind/seks slavinnen in legers. Want wat je hier duidelijk leert, is dissociëren. In onze westerse maatschappij heeft dissociatie een nare klank gekregen, alsof het alleen maar een stoornis is. Daarbij vergeten we dat het juist het vermogen om te dissociëren is, dat ons de kracht heeft gegeven om gruwelijke dingen te overleven.
De vagina monologen
Als avondje theater zijn de vagina monologen indrukwekkend en zeker geslaagd. Het licht een tipje van de sluier op over wat er allemaal speelt in en om de vagina.
