Gastblog: Onze dochter werd misbruikt door de buurman

Hieronder het verhaal van Priscilla en Marcel, verteld door Priscilla. Hun dochter werd misbruikt door de buurman. Hoe ga je daar mee om? Hoe kun je er zijn voor je kind? Dit is hun verhaal. Het is een heftig verhaal, dus zorg goed voor jezelf als je het leest. Priscilla en Marcel hebben ‘Strijd tegen misbruik’ opgericht. Hiermee hopen ze slachtofferleed te kunnen verzachten.

De dag dat we achter het misbruik komen

Het is 16 juni woensdagmiddag (2009), Marcel en ik zijn net thuis uit ons werk. Marcels moeder heeft opgepast, zoals elke woensdag en vrijdag. Onze dochter is net drie jaar oud en moet naar de wc. Daar hoort Marcel haar ‘Au, au!’ roepen. Hij gaat kijken, ziet hij haar op de wc zitten met bloed in haar onderbroekje. Hij roept mij er meteen bij en ik kijk waar het bloed vandaan komt. Het komt uit haar vagina en het is vers.

Alarmbellen aan alle kanten

Alarmbellen beginnen te rinkelen, gedachten schieten voorbij.

• Hoe kan dit?
• Wat is er gebeurd?

Het liefst stort ik nu in, maar ik moet rustig blijven. Ik moet erachter komen wie dit heeft gedaan en ik moet de juiste beslissingen nemen voor mijn kind. Dus vraag ik haar heel rustig: ‘Hoe kan dat nou, wie heeft dat gedaan?’ ‘Geert’, zegt ze.

De buurman die we vertrouwd hebben

Geert, onze buurman. Die alleenstaande, eenzaam aandoende man van middelbare leeftijd die regelmatig bij ons over de vloer komt voor koffie en een praatje. Ik vond hem altijd een beetje zielig. Ik heb het gevoel dat de grond onder mijn voeten wegzakt, maar ik houd me sterk.

‘Het liefst doen we hem ik weet niet wat aan.’

De huisarts bellen

Marcel belt de huisarts, waar we direct terecht kunnen. Die stuurt ons meteen door naar het ziekenhuis. Tegen de avond komen we daar aan. Al snel staat er een heel team om ons heen.

Het ene na het andere onderzoek

Als in een film wordt onze dochter onderzocht. Het ene onderzoek na het andere. In het begin ondergaat zij het gelaten, maar het wordt allemaal steeds vervelender voor haar. Ze heeft pijn, kan nog steeds niet plassen en al die mensen blijven maar vragen stellen en aan haar zitten. Ze is veel te jong om het te begrijpen. Ik neem haar even mee om bij de baby’tjes op de kraamafdeling te kijken. Daar kan ze eindelijk een beetje ontspannen en van opluchting laat ze haar plas lopen, terwijl ik haar op mijn arm heb. Het kan me niets schelen, ik ben allang blij dat ze zich eindelijk wat rustiger voelt.

Naar huis

Er is DNA-materiaal gevonden en gelukkig blijkt dat er van binnen niets blijvend beschadigd is. Het bloeden is veroorzaakt door twee kleine wondjes. Eigenlijk willen de artsen haar nog een nachtje ter observatie in het ziekenhuis houden, maar dat wil ik niet. We nemen haar gewoon mee naar huis. Ik ben niet van plan ook maar een minuut van haar zijde te wijken. Om twee uur ’s nachts komen we eindelijk thuis.

Het is de buurman

Eindelijk thuis en bij de buurman zien we zijn fiets staan, hij is dus ook thuis. Het liefst gaan we meteen naar hem toe om hem ik weet niet wat aan te doen. Maar de zedenpolitie heeft ons op het hart gedrukt niet voor eigen rechter te gaan spelen. Dus gaan we maar naar bed.

Slapen lukt niet, we blijven malen

Van slapen komt niet veel. We liggen te malen, vragen ons af of we dit hadden kunnen voorkomen en wat er precies is gebeurd. Mijn schoonmoeder is niet bereikbaar en dat vind ik vreemd. We hebben haar de hele middag en avond geprobeerd te bellen om haar te vragen of zij Geert had binnengelaten. Ze neemt niet op en ik heb er een heel naar gevoel bij.

Slecht nieuws gesprek

Hoe doe je dat? Hoe vertel je je familie wat er is gebeurd? Ik bel mijn ouders om ze het nieuws te vertellen. Ik zeg dat ik iets heel ergs moet vertellen en probeer om zo goed mogelijk uit te leggen wat er is gebeurd en wat we wel en niet weten. Andere naaste familieleden lichten we ook in, maar verder mogen we er van de zedenpolitie met niemand over praten, in elk geval zolang het onderzoek naar de buurman loopt.

De buurman wordt gearresteerd

Op vrijdag, twee dagen nadat we het misbruik ontdekten, wordt buurman Geert gearresteerd en zijn computer in beslag genomen. Een paar dagen later gaat de telefoon: of ik zo snel mogelijk naar het politiebureau kan komen. Ik moet bij zeven foto’s aangeven of ik iets herken. De eerste twee komen me niet bekend voor, maar op de derde herken ik mijn beddengoed en het handje van mijn dochter. Op weer een andere foto sta ik zelf, samen met mijn dochter.

Er zijn foto’s gevonden

De politie legt uit dat op Geerts computer honderden foto’s zijn gevonden van mijn dochter. Kinderporno, die hij ook met anderen heeft gedeeld. Onwerkelijk, vreselijk om dat te horen over je eigen kind. Als we willen mogen we de foto’s zien, maar de politie raad ons dat sterk af. Zelfs de rechercheurs zijn behoorlijk van slag geweest van de beelden. Dat doen we dus maar niet.

Erbij betrokken

Een slopende tijd begint. We verhuizen zo snel mogelijk naar een andere stad, We willen weg van de plek waar dit is gebeurd. Er komen steeds meer details over het misbruik naar boven, alleen zolang het onderzoek loopt, mogen we daar met niemand over praten. Doordat de buurman zo veel foto’s heeft gemaakt, kon worden vastgesteld dat onze dochter al sinds ze een paar maanden oud was door hem werd misbruikt.

Wist Marcels moeder er van?

Het kan bijna niet anders dan dat Marcels moeder ervan wist. Maar zij praat niet met ons. Ze ontwijkt het. Maar de gewoonte was dat zij hem binnenliet op de dagen dat ze bij ons oppaste. Ik kan me niet voorstellen dat ze het normaal vond, dat een volwassen man zo veel interesse toonde in een klein meisje. Er zijn foto’s waarop mijn dochter gekneveld was. Waar was mijn schoonmoeder toen? Deed ze er aan mee? Heeft ze geholpen? Heeft ze onze dochter horen huilen en niet ingegrepen? De politie vermoed dat zij erbij betrokken was. Ze is opgepakt en zit een paar maanden vast tijdens het onderzoek. Ze ontkent en blijft ontkennnen. Wegens gebrek aan overtuigend bewijs wordt ze vrijgesproken. Onze vragen beantwoord ze niet. Ook vraagt ze niet hoe het met haar kleindochter gaat. Ongelooflijk.

Een extra klap voor Marcel

Ik verwijt Marcel niks over zijn moeder. Marcel kan er immers niets aan doen, het is al erg genoeg voor hem dat hij door de hele situatie ook zijn moeder is verloren. Marcels vader, met wie we een heel goede band hebben, zit tussen twee vuren. Hij bezoekt zijn vrouw trouw elke maandag in de gevangenis, maar ziet ook zijn kleinkind, zijn zoon, en de impact van het seksueel misbruik op ons hele gezin.

Enorme impact

Onze dochter blijkt niet de enige te zijn die door de buurman is misbruikt. Er komen meer zaken aan het licht. Zo komt Geerts DNA overeen met dat wat er gevonden is op het lichaam van een seksueel misbruikt en gewurgd meisje, begin jaren negentig. Voor al deze delicten moet hij voor de rechter komen.

Het weerzien met de buurman

In de rechtszaal is de eerste keer dat we de buurman weer zien. We weten wat er gaat komen en toch is de rechtszaak erg confronterend. Die man horen bekennen wat hij je dochter heeft aangedaan. Alle details weer horen. Dat is vreselijk. Marcel en ik slepen elkaar er gelukkig goed doorheen. Uiteindelijk krijgt Geert twaalf jaar celstraf en tbs. Hij gaat in hoger beroep en dat loopt nog steeds.

Geen straf is genoeg

Het maakt ons eigenlijk niet uit wat voor straf hij krijgt: niets is genoeg. De schade die hij heeft aangericht kun je op geen enkele manier ongedaan maken. Alle spanning heeft een enorme impact op ons gezin. Een klein jaar na de ontdekking krijgt Marcel hartklachten en komt in het ziekenhuis terecht. Hij heeft een infarct gehad, door alle stress.

Met onze dochter gaat het soms goed, soms minder

Onze dochter hangt erg aan mij, het is mama voor en mama na. Ze heeft psychische begeleiding en het lijkt erop dat ze zich geen concrete dingen kan herinneren. Maar het is wel duidelijk dat ze er iets aan heeft overgehouden. Ze is een tijd heel bang voor mannen geweest, zelfs van Marcel moest ze niets weten. Alle mannen ziet zij als grote, boze kerels.

De gewone dingen zijn soms moeilijk

Onze dochter is nu zes en begint met zwemles bij een aantal badjuffen en-meesters. Opeens is ze onverklaarbaar verdrietig en opstandig. Ik haal haar van zwemles af en het gaat beter. Ik doe gewoon wat goed voelt.

Ik ben geen onbezorgde moeder meer

Ik ben niet meer de onbezorgde moeder die ik ooit was. Wat de buurman ons heeft aangedaan, zal nooit helemaal weggaan. Die dag dat we dat bloed vonden, heeft ons leven in één klap veranderd.

Marcels vader bezwijkt onder de druk

Dat Marcels vader zich schuldig voelt over wat er gebeurd is, weten we al een tijdje. Hij wil er niet over praten. We zijn een paar jaar verder, alles is weer een beetje op de rails. We hebben een fijn nieuw huis, zijn net weer volledig aan het werk en Marcel is goed hersteld van zijn hartinfarct. Op dat moment pleegt mijn schoonvader zelfmoord. Een extra klap, die ons nog altijd erg veel verdriet doet.

Aangifte tegen Martijn

In de loop van het proces komt aan het licht dat de buurman lid was van Vereniging Martijn. Hij vertelt dat hij daar tips heeft gelezen: Over hoe je een kind selecteert. Over hoe je je sporen wist. Wij hadden nog nooit van Vereniging Martijn gehoord. Een club die seks met kinderen verheerlijkt. Dat kan toch niet? Voor ons is meteen duidelijk dat we hier iets tegen willen, nee moeten doen! Aangifte doen blijkt niet eenvoudig, maar we vinden de rechtsgrond op basis waarvan een verbod mogelijk is. We worden daarbij gesteund door een bekende letselschadespecialist, Yme Drost.

We zijn toe aan rust

De laatste 5 jaar waren enorm hectisch, we hebben amper de tijd gehad om alles te verwerken. Maar als het nodig is, vecht ik door, voor mijn meisje. Wat ik haar het allerliefst had willen geven, een veilige jeugd, is haar in ons eigen huis ontnomen. Deze club is nu verboden, is het minste wat ik voor haar kan doen.

Strijd Tegen Misbruik (STM)

Vereniging Martijn is op 18 april 2014 verboden verklaart door de Hoge Raad. Een feit waar wij als ouders erg trots op zijn! Vanaf 18 april 2014 hebben wij ‘Strijd Tegen Misbruik (STM)’ opgericht voor slachtoffers. Wij als ouders zijn ook slachtoffers, al worden we niet erkend door de wet en kunnen we dus geen schade verhalen op de dader.

Voor meer info zie website: www.strijdtegenmisbruik.nl

Bronnen van informatie voor ouders

De 5-B’s, een soort eerste hulpkaart voor als de dag ooit komt dat je kind ‘ik moet je wat vertellen’ zegt. Als je kind seksueel misbruikt is…

Wat er allemaal op je af komt en hoe je daar verstandig mee om kunt gaan: 5 tips hoe je jouw kind kunt helpen seksueel misbruik te verwerken.

Zoek je hulp?

Voor jou of voor je kind: kijk eens op hulpverlening na seksueel misbruik. De therapeuten op deze website hebben ervaring met het begeleiden van het helen van seksueel misbruik. Speciaal voor kinderen bijvoorbeeld: Cindarella (ja heus, dat is haar echte naam).

Deel op Facebook

Tweet