Er is leven na seksueel misbruik!

Spannend om te gaan schrijven over mezelf, mijn belevenissen en worstelingen in het leven, en natuurlijk waarom ik geworden ben wie ik nu ben. Trouwens er is niks mis met mij, mocht je dat nu gaan denken!

Iets over mezelf

Ik ben een 56 jarige vrouw en woon in een klein gesloten dorp in Brabant. Dat “gesloten” karakter van het dorp maakt het voor mij lastiger. Daarom schrijf ik onder een pseudoniem. Ik leef samen met mijn hondje. Mijn hond is belangrijk. Alle honden die ik heb gehad waren belangrijk. Een hond geeft mij meer zin in het leven en geeft mijn leven meer glans. En er is altijd iemand blij als je thuis komt.

Mijn liefdesleven

Ik heb in het verleden samengewoond, één keer met een man en één keer met een vrouw. Op het moment heb ik geen relatie. Om eerlijk te zeggen, dat is omdat ik niet weet wat ik nu precies wil. Wel een vrouw, dat is zeker, maar op het moment geniet ik van mijn vrijheid en ik ben ook een beetje bang om dat op te geven. Ik ben bang om geclaimd te worden, om de vrijheid die ik eindelijk veroverd heb op te moeten geven. Ik ben nu ongeveer 10 jaar alleen met een kortstondige relatie tussendoor. Ik word ouder, dus ik heb zo mijn gewoontes, eisen en lichamelijke klachten, maar diep in mijn hart wil ik wel een relatie.

Mijn achtergrond

Ik kom uit een grote familie en daar heeft incest plaats gevonden, door zowel mijn vader als mijn broer en dit heeft een groot gedeelte van mijn leven bepaald. Ik heb nog nooit echt geleefd: mijn leven werd bepaald door mijn verleden. In mijn omgang met mensen had ik een grote muur om mij heen gebouwd en daar kwam echt niemand door heen, ook niet degene waar ik een relatie mee heb gehad. Daar ben ik uiteindelijk op stuk gelopen. Alleen bij mijn honden kon ik mezelf zijn, met al mijn angsten en pijnen en wanhoop. Mijn honden hebben meer gezien dan alle mensen in mijn leven bij elkaar.

Heel veel therapie

Ik heb heel veel therapieën gehad die niet hielpen. Het maakte me alleen maar slechter en ik raakte steeds dieper in de put. Maar door te blijven vechten ben ik gekomen waar ik nu ben. Ik kan weer genieten van het leven, ik kan mensen weer meer toelaten. Ik leef nog wel bij de dag, maar begin ook steeds meer toekomst te zien en ook plannen te maken hiervoor.

Mijn toekomst

In mijn toekomst wil ik iets betekenen voor andere mensen die te maken hebben gehad met seksueel misbruik. Door mijn verhalen te vertellen en door duidelijk te maken dat er hoop is. Mensen die dat willen, kunnen mij nu al hiervoor benaderen.