De winnende blog van de wedstrijd in mei gaat over het thema ‘minderjarige dader’. In dit geval haar broer. Op verzoek gepubliceerd onder de naam ‘Anonima’. Dit is voorlopig de laatste wedstrijd. In het najaar starten we weer met een nieuwe serie.
Zo begon het
Ik hield van hem omdat hij in huis was, familie was, mijn broer. Ik hield van hem nog voordat ik de term houden van kende.
Een chaotisch gezin
Ik kom uit een chaotisch gezin. Vader maakte het één na het andere kind met mijn moeder. Moeder maakte soep, dagelijks! Groentesoep met teveel en te lange
slierten selder erin. Ik lustte ze niet, maar at ze, want van vader was ik bevreesd. En altijd was er dat missen van iets dat er zou moeten zijn, maar er niet was. De dagelijkse genegenheid …
Papa sloeg mij niet, dat deed mama
Papa sloeg niet, dat deed mama op onze billen en in ons gezicht. Papa berispte. Fel.
En als dat niet hielp vloog je de kamer uit op de gang of naar je eigen kamer. Soms trok hij zijn riem uit zijn broek! Dat had iets heel verwarrends! Hij sloeg ermee op de jongens, mijn oudere broers. De meisjes waren braver. Op ons sloeg hij niet, maar richtte hij dus die blik van misprijzen.
Ik hield van mijn broers en zussen
Ik hield van mijn broers en zussen op een naïeve en begeesterde wijze. Op school leerde ik in de godsdienstlessen dat delen deugdzaam was. Thuis was niet nemen maar geven prijzenswaardig, zoals mijn moeder elke dag opnieuw haar hele wezen gaf! Vader nam. De broers namen. De zussen offerden.
Terwijl de broers televisie keken, deden de meisjes werk in huis. We waren het verlengstuk van mama. We letten op de kleinere broertjes en zusjes van zodra we daar ook maar een beetje toe in staat waren.
Zo begint het
Moeder vraagt haar grote zoon van 14 jaar om met ons, mijn iets jongere broer en ik, buiten te gaan spelen. Grote broer neemt ons met tegenzin mee naar buiten. Hij is al volop in de puberteit en zijn zusje van tien en zijn broertje van acht interesseren hem geen bal tenzij …
Vuile manieren
Ja, zo begint het, met zijn ‘vuile manieren’ doen. Hij gaat ver, tot en met zijn ejaculeren voor mijn ogen, die keer dat hij mij alleen weet mee te tronen. Alles gebeurt in het grootste geheim en zonder dat ik besef wat hij eigenlijk met mij uitspookt.
Ik word elf jaar, hij vijftien jaar
Ik word twaalf jaar, hij zestien jaar
Ik word dertien jaar, hij zeventien jaar
Ik wil dit niet
Ik zit in het eerste secundair onderwijs, als ik me begin te realiseren dat hij dingen met me doet en van mij wil, waarvoor ik zelf nooit heb gekozen en waar ik me helemaal niet goed bij voel. Ik kan nog geen woorden plaatsen op wat me wordt aangedaan, maar alles in mij komt in revolte en protesteert alsmaar feller om vrij te komen van zijn tirannie. Ik walg van hem, van alles wat hij is en zegt en doet.
Ik ben veertien, hij achttien
Achttien jaar is hij ondertussen, groot, lomp en sterk en ik ben een op mezelf
teruggeplooide, opstandige tiener. Thuis steken ze mijn gedrag natuurlijk op de
puberteit en mijn moeder lacht me uit wanneer ik mijn broer weer eens met al
mijn kracht uit mijn buurt moet houden.
Mijn moeder is ook slachtoffer
Mijn moeder is ook door haar grote broers misbruikt. Je zou verwachten dat ze uit mijn gedrag op kon maken wat er gebeurt. Maar mijn moeder wuift de ernst van de zaak liever weg. Haar soep en sop zijn belangrijker dan de veiligheid van haar kroost.
Het kwaad woont in huis
We worden gewaarschuwd voor wat er gebeurt als een man ons mee wil lokken om
naar een nest jonge katjes te gaan kijken. Volgens mijn moeder is het kwaad daarbuiten. Maar thuis laat ze haar zonen begaan, zoals ze haar man laat begaan.
Ik kom voor mezelf op
Het misbruik stopt doordat ik zo fel en moedig opkom voor mezelf. Hoe trots en
krachtig ik de dagelijkse confrontatie met mijn broer ook aanga, eenmaal op mijn
kamertje ween ik eenzaam om al mijn gekwetste gevoelens. Op school ween ik
ook en ik ben prikkelbaar, maar nergens is er iemand die de langzaam verhardende
cocon waarin ik mezelf wikkel mag, kan of wil openen.
Een tweede broer dient zich aan
De broer interesseert zich seksueel in meisjes van zijn leeftijd en ik krijg wat meer rust. Nadat hij het huis uitgaat, denk ik dat het gevaar thuis eindelijk geweken is. Ik ben dan veertien. Helaas is het ook dan niet veilig in mijn huis. Mijn oudste broer vergrijpt zich aan mij. Ik vertrouw thuis niemand meer en neem daarom mijn jongste zus en twee broertjes onder mijn beschermende zusterlijke vleugels. Altijd ben ik vanaf dan op mijn hoede.
Anonima
Ik zelf was door mijn broer misbruikt samen met zijn vrienden toen was ik 15 jaar.
Wat een vreselijk verhaal met veel herkenning. Ik ben heel erg benieuwd hoe het nu met je gaat Anonima? Wat heb je hier aan over gehouden qua trauma? En heb je inmiddels kunnen helen?
In mijn geval heeft het altijd op mijn hoede moeten zijn een diep spoor van vernieling achter gelaten. Geestelijk en lichamelijk. Mijn basis gevoel van veiligheid is enorm aangetast. En mijn lichaam kapot door alle stress.