Regelmatig komt een grote misbruik zaak in het nieuws. Groot vanwege het grote aantal slachtoffers. Bijvoorbeeld 295 meisjes die door een ‘cyberlokker’ tot soms verregaande seksuele handelingen zijn uitgelokt. Natuurlijk is het logisch dat een zaak met zoveel slachtoffers aandacht krijgt.
De anonieme dader
Wéér gaat de aandacht naar ‘de anonieme dader’, iemand die ver van ons af staat. In de meeste gevallen is bij seksueel misbruik echter niet een vreemde, maar juist iemand heel dichtbij de dader. Het blijft akelig stil als het om de meest voorkomende vorm van seksueel misbruik gaat. Plaats van handeling is doorgaans niet cyberspace maar juist je eigen warme bedje. Maar goed, eerst maar eens kijken naar ‘de enge man in de bosjes of op internet’.
Over grooming en de cyberlokker
Grooming is voor veel mensen een nieuw woord. Er is een goed Nederlands alternatief voor: Inpalmen. Grooming wordt in Nederland specifiek gebruikt voor het inpalmen van kinderen met als doel deze seksueel te misbruiken. Een Cyberlokker is dus iemand die kinderen inpalmt via het internet.
Het internet is het probleem niet
Het internet is natuurlijk een geweldige manier om contact te leggen met vreemden. Daar is op zich niets mis mee. Dating sites floreren, mensen hebben honderden facebook-vrienden en sturen boodschappen uit naar soms duizenden volgers op twitter. Voordat we dus internet de schuld gaan geven van deze vorm van misbruik lijkt het me wijs om duidelijk te maken dat het internet gewoon een moderne variant is van de speeltuin. Of de scouting, de hockeyclub, de dierentuin.
Elke plek waar jonge kinderen komen, is aantrekkelijk voor een kinderlokker
Hoe zorg je er nou voor dat je kind uit handen blijft van cyberlokkers en andere misbruikers. Allereerst laat me je een illusie armer maken. Je kind 100 % beschermen kan niet. De wereld is een onveilige plek en we moeten leren leven met die onveiligheid. Je kunt nou eenmaal niet 24 uur per dag je kind in de gaten houden (en al zou dat kunnen, dan zou dat ook niet eens gezond zijn).
Verlies je illusies
Nog een illusie waar we vanaf moeten is dat je kind thuis veilig is. Helaas zijn de cijfers anders. Ruim 50 % van het misbruik wordt door directe familieleden gepleegd. Vader moeder, broer, zus, ooms en tantes: Je familie is een reëler risico voor je kind dan de cyberlokker. Nog eens minimaal 30 % van seksueel misbruik wordt gepleegd door ‘vertrouwde volwassenen’. De babysitter, de badmeester, de leraar of de medewerker bij een kinderdagverblijf.
Iedereen die toegang heeft tot je kind is een potentiële dader
Natuurlijk willen we niet geloven dat onze intimi tot zoiets in staat zijn. Natuurlijk willen we niets liever dan dat de mensen om je heen, die je vertrouwt, dat vertrouwen ook waard zijn. We willen niet paranoïde door het leven gaan, al was het maar omdat ook dat kinderen kan beschadigen. Maar een vleugje paranoïa is wellicht niet misplaatst hier.
Wat weet je eigenlijk van de mensen die je met je kind vertrouwt?
Ken je de ouders van de vriendjes waar ze spelen? Heb je zicht op welke contacten jouw kind heeft, op internet, op school, op de sportclub?
Geef de misbruiker geen voorsprong
Praat met je kind op zijn of haar niveau over de gevaren van het leven. Praat over ‘privé’ delen van het lichaam. Vertel ze dat als iemand ze daar aanraakt, ze het aan jou mogen vertellen, ook als diegene zegt dat ze dat niet moeten vertellen. Vertel ze ook dat je waarschijnlijk zult schrikken, maar dat zij geen straf zullen krijgen.
Sttt…. ons geheimpje
Als je op een dergelijke manier met je kind praat, is het kind voorbereid op de eerste stap van grooming, ‘Sttt… ons geheimpje’. Grooming en/of (dreigen met) geweld zijn manieren om het kind stil te houden.
Weerbaarheid kan helpen
Weerbaarheid is iets anders dan wantrouwen. Weerbaar betekent dat het kind weet dat het zelf de regie heeft over zijn of haar eigen lijf. Dat er niet zomaar iemand aan mag komen, zelfs papa en mama niet.
Hoe leer je een kind weerbaarheid
Eigenlijk is de vraag: Hoe voorkom je dat het kind afleert om weerbaar te zijn? Hoezo zou je kinderen moeten leren nee zeggen? Dat kunnen ze al vanaf dat ze een jaar of twee zijn. Het wordt ze alleen meestal afgeleerd. Dat begint al bij oma of tante die een kusje of een knuffel wil van jouw kind en je kind zegt ‘Nee’. Hoe ga je daar mee om? Zeg je dan: ‘Doe niet zo raar, geef oma eens een kusje’? Jouw kind leert dan: het maakt niet uit wat ik wil. Het is raar als ik niet doe wat de volwassenen van mij willen. Volwassenen hebben kennelijk recht op mijn affectie, ook als ik daar geen zin in hebt. Het lijkt onschuldig, maar met die boodschap geef je de misbruiker een voorsprong.
Geef jouw kind het recht om zijn/haar eigen beslissingen te nemen
Je kunt ook naast je kind gaan staan en zeggen: ‘Als jij dat niet wilt hoeft het niet.’ Dan heb je misschien iets uit te leggen aan oma of tante. Spreek dan gewoon uit dat jouw kind het recht heeft op zelfbeschikking. Daarmee doe je meer goed dan met het kind te waarschuwen om niet met vreemde mannen mee te gaan.
Weerbaarheid is geen alternatief voor opletten
Let op: weerbaarheid kan helpen maar het is geen alternatief voor zelf opletten. Laat de bescherming van je kind niet over aan je kind! Verdiep je in signalen die kunnen duiden op seksueel misbruik, kijk niet weg en denk niet te makkelijk dat je spoken ziet. Want de statistieken liegen er niet op: 1 op de 4 meisjes en 1 op de 6 jongetjes krijgen voor hun 16e te maken met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Weerbaarheid helpt geen zier als jij wegkijkt!
