Nationaal rapporteur zegt: Misbruik meestal door bekenden

Misbruik meestal door bekenden

Dat seksueel misbruik meestal gepleegd wordt door bekenden van het slachtoffer zal voor mensen die hier vaker lezen beslist niet als nieuws gezien worden. In mijn boek besteed ik daar al aandacht aan en de cijfers zijn al langer bekend uit het buitenland. Er was geen reden om aan te nemen dat het in Nederland anders zou zijn. Toch is het belangrijk dat het ook in Nederland nu eens tot een onderzoek is gekomen.

De feiten op een rijtje

  • 7% van de daders is volslagen vreemde
  • 10% is iemand die werkt met kinderen
  • 36% is directe familie van het kind
  • 32% bekende/bevriende volwassenen
  • 9% de relatie is onduidelijk
  • 4% internetcontact
  • 3% een zgn. affectieve relatie

De kanttekening die ik bij deze cijfers heb is dat het hier gaat om veroordeelde zedencriminelen.

Feit is dat seksueel misbruik vaak thuis gebeurt

We leven in een tijd waarin seksueel misbruik veel in de media is en helaas maar al te vaak naar aanleiding van de ‘grote zaken’. De RKK, Jeugdzorg en veelplegers als Robert M. en Frank R. Gelukkig dat er nu eens een ander geluid klinkt. Een realistischer, al is het beeld waarschijnlijk nog steeds vertekent. Want aangifte doen is een hele stap, zeker als het gaat om een familielid.

Seksueel misbruik door verwanten

Wat de oplettende lezer ziet is dat een aanzienlijk deel van het misbruik door verwanten gepleegd is. In retrospectief onderzoek zijn de cijfers nog uitgesprokener, dan blijkt maar liefst 55% van het misbruik gepleegd te zijn door familieleden. Met bekende, vertrouwde volwassenen als grootste ‘tweede’ groep.

Ook vrouwen en minderjarigen worden genoemd als daders

Een andere eyeopener voor mensen die niet in de materie thuis zijn, is dat ook vrouwen seksueel misbruik plegen. Daarnaast blijkt een aanzienlijk deel van de daders zelf minderjarig te zijn ten tijde van het misbruik. Veel mensen zijn van deze feiten niet op de hoogte.

Geen nieuwe feiten, wel nieuwswaardige feiten

Het verbaast mij al jaren dat Nederland niet op zijn kop staat als er een rapport uitkomt dat aantoont dat er gemiddeld 64.000 nieuwe slachtoffers van seksueel kindermisbruik per jaar bij komen. Dat er op basis van die cijfers maar zo weinig criminelen (slechts 1000 per jaar, waarvan er slechts 300 veroordeeld worden) voor de rechter komen, zegt iets over de rechterlijke macht in Nederland.

Seksueel misbruik moeilijk te bewijzen?

Ik ben de eerste om toe te geven dat seksueel misbruik moeilijk te bewijzen is. Er zijn doorgaans maar twee ooggetuigen en één daarvan is de pleger, de ander een kind. Maar dat iets moeilijk is, betekent niet dat we het niet moeten proberen. Toch hoor ik regelmatig van klanten dat ze op het politiebureau ontmoedigd worden, als ze aangifte willen doen.

Nationale rapporteur, nationale aandacht

De verdienste van de Nationaal Raporteur Corinne Dettmeijer, is dat zij deze cijfers aantoont op basis van feiten, op basis van veroordeelde criminelen. Mijn persoonlijke dank daarvoor, want hoe meer aandacht voor deze schokkende feiten, hoe beter. Het is tijd om de realiteit onder ogen te zien: Het meeste seksueel misbruik gebeurt gewoon thuis, in je eigen warme bedje.

Wordt vervolgd

Ik ben heel benieuwd ook naar het vervolg, waarin zij gaat onderzoeken op basis waarvan besloten wordt of deze plegers al dan niet gevangenisstraf hebben gekregen.

Het onderzoek nog eens nalezen?

Hier staat het online.

Misbruikt door een vrouw

Ook vrouwen plegen seksueel misbruik

Ik trof laatst een filmpje aan van een Engelstalige vrouw, Michelle Elliott, die onderzoek heeft verricht naar de vrouwelijke pedofiel, of beter gezegd pedoseksueel. De vrouw die seksueel misbruik pleegt.

Een onderzoek vol verrassingen

In mijn eigen boek haal ik een onderzoek aan. Uit dit onderzoek blijkt dat ongeveer de helft van de vrouwelijke daders in samenwerking met of onder invloed van een man seksueel misbruik plegen. De gegevens van Michelle Elliott wijzen uit dat dit niet het geval is. In 75% van de door haar onderzochte gevallen handelde de vrouw alleen, was er zelfs geen man in de buurt.

Maatschappelijk onvermogen om het te zien

Het taboe bij seksueel misbruik door vrouwen is nog groter dan het taboe over seksueel misbruik door mannen. We hebben last van de mythe van de supermoeder, zegt Michelle. Alsof vrouwen dit soort dingen niet doen, want ‘een moeder doet zoiets niet’. Die overtuiging zit diep in onze maatschappij verankerd en daarmee laten we de slachtoffers van vrouwelijk misbruik in de steek.

De overgrote meerderheid van de slachtoffers werd misbruikt door moeder

Michelle lijkt zelf verrast door de uitslagen die ze uit haar onderzoek kreeg. Verreweg de meeste slachtoffers die zijn misbruikt door een vrouw, rapporteren dat ze door hun moeder misbruikt zijn. Zowel jongens als meisjes waren slachtoffer.

Michelle Elliot, auteur

Het verhaal wat Michelle Elliot hier over seksueel misbruik vertelt, is heel helder en duidelijk. Het zou kunnen triggeren, maar het is respectvol verteld. Zij is de auteur van: ‘Female Sexual Abuse Of Children: The Ultimate Taboo’. Het filmpje is Engelstalig.

 

 

Leestip: ‘The truth is … ‘

De autobiografie van Melissa Etheridge vertelt over het seksueel misbruik dat zij moest ondergaan van haar oudere zus (alleen Engelstalig te verkrijgen).

Recensie: De wetende getuige – Anneke van Duin

de wetende getuige, boek van Anneke van Duin met een bijdrage van Carla RusBoekrecensie: De wetende getuige, geschreven door Anneke van Duin

Ik werd me voor het eerst bewust van Anneke van Duin doordat er een artikel verscheen in het Harens Dagblad met de prikkelende titel:

‘Nederland is compleet achterlijk als het om seksueel misbruik gaat’

Achter zo’n titel gaat een wereld van frustratie schuil. Anneke was de initiatiefnemer bij het opzetten van het Diagnostisch Centrum in Groningen, waar kinderen, waarvan men vermoedde dat zij seksueel misbruikt waren, op een verantwoorde manier onderzocht konden worden.

Alleen het kind weet wat er is gebeurd

Het onderzoek van een kind was multidisciplinair, maar de kern van het onderzoek draait altijd  om ‘het verhaal van het kind’. Alleen het kind weet wat er is gebeurd. Zo’n interview moet zorgvuldig worden gedaan en zeker geen suggestieve vragen bevatten. Het vraagt kennis van zaken,  betrokkenheid,  inlevingsvermogen en veel geduld. In haar boek ‘De wetende getuige’ beschrijft zij nauwkeurig de werkwijze en de achtergrond van dit zo belangrijke diagnostische werk. Ik heb het boek gelezen en dit is mijn recensie.

Handvatten en inzichten

Als studieboek geeft ‘De wetende getuige’ handvatten en inzichten als het gaat om zorgvuldigheid en een goede diagnose stellen. Uit het boek spreekt de jarenlange ervaring en de intense betrokkenheid van Anneke bij de thematiek. Het geeft niet alleen methodische handvatten, maar wat ik echt een meerwaarde vind van het boek, is dat het inzage geeft in de gedachten die achter de handelingen schuilen.

Doorleefd, doorkneed, doorvoeld

‘De wetende getuige’ is meer dan een handleiding aan de hand waarvan een jonge professional weet wat hij of zij moet doen. Het is doorleefd, ze maakt inzichtelijk en invoelbaar wat de betekenis is van de manier waarop zij bij het diagnostisch centrum werkten, wat de invloed van maatschappelijke ontwikkelingen is geweest en tot op zekere hoogte ook waar we nu staan. ‘Compleet achterlijk’ slaat in mijn beleving ook op het feit dat het Diagnostisch Centrum in zijn kiem is gesmoord, door gebrek aan inzicht op politiek gebied en daardoor gebrek aan financiële basis.

Expertisecentra zijn hard nodig

Anneke van Duin breekt een lans voor het oprichten van expertisecentra op het gebied van diagnostiek rondom seksueel misbruik. Helaas komt het nog steeds voor dat door verkeerde inschattingen en door gebrekkige diagnostiek kinderen geen adequate bescherming krijgen. Dat kinderen een bezoekregeling krijgen met de misbruikende ouder of zelfs aan de misbruikende ouder worden toegewezen!

Een bijzondere bijdrage

In ‘De wetende getuige’ levert psychiater Carla Rus een bijzondere bijdrage door twee hoofdstukken te schrijven. Haar hoofdstukken zijn de neerslag van Carla’s jarenlange ervaring als psychiater op het gebied van seksueel misbruik, gemengd met inzichten uit de quantum fysica en het veld. Niet eenvoudig om te lezen, omdat het een kennis van psychiatrische diagnoses, psychiatrische middelen, neurobiologie én quantum mechanica veronderstelt die niet iedereen zal hebben, maar zeker een mooie theorie die een verklaring biedt voor dingen die binnen de reguliere wetenschap nog onderbelicht zijn gebleven.

Wat heb je nodig om te helen?

Het mooie van het verhaal van Carla, vind ik, is dat zij tot ongeveer dezelfde conclusie komt (zij het langs een heel andere weg) als ik, namelijk dat om te kunnen helen van seksueel misbruik je een transformatieproces moet ondergaan. Dat is wezenlijk anders dan een leerproces of zelfs een groeiproces. Transformeren kan alleen als je loslaat. Je kunt de kloof tussen ‘overleven’ en ‘leven’ niet in twee stappen overbruggen. Om voluit te kunnen leven zul je ‘overleven’ los moeten laten.

Voor wie is dit boek geschikt?

Het boek is zeker geschikt en eigenlijk een must voor iedereen die werkt aan signalering en diagnostiek rondom seksueel misbruik. Voor studenten in alle sociale richtingen is het een mooi voorbeeld, niet alleen van methodisch handelen, maar ook van wat je in de praktijk tegenkomt daarin. Ik zou me zelfs kunnen voorstellen dat het boek gebruikt wordt in methodieklessen. Deze staan vaak zo ver buiten de praktijk dat dit boek daar tegenwicht aan kan geven.

Inspirerend voorbeeld Anneke van Duin

Wat ik persoonlijk meeneem uit het boek is het inspirerend voorbeeld van beide schrijvers. Van Anneke, hoe ze datgene wat zij in de praktijk tegenkwam, vertaald heeft in methodisch handelen. Ik bewonder haar warme betrokkenheid en niet aflatende inzet om haar kennis en kunde beschikbaar te maken voor de nieuwe generatie hulpverleners. De thematiek van seksueel misbruik is niet eenvoudig en om daar een leven lang mee bezig te zijn, vraagt dat je een solide mens bent. Dwars door momenten van hopeloosheid en machteloosheid heen, vindt Anneke van Duin de moed en de vastberadenheid om zich blijvend in te zetten. Voor de kinderen die door het systeem vermorzeld dreigen te worden.

Inspirerend voorbeeld: Carla Rus

De inspiratie die ik ervaar van Carla Rus is wat moeilijker te duiden. Het is misschien meer een ‘verwante zielen’ ervaring. Zij legt de verbanden tussen diverse werelden, waardoor er een soort synergie ontstaat. Door quantum mechanica te koppelen aan neurobiologie en psychiatrie opent ze een poort naar een nieuw wetenschappelijk denkkader. Eén die de conventionele ‘weten-schap’ confronteert met de lacunes in het gebruikelijke verklaringsmodel, Zij stelt daar een theorie tegenover die tegelijk wetenschappelijk onderbouwd is en ook de wetenschap de nodige bescheidenheid leert. Want we ‘weten’ nog zoveel niet!

Waar koop je ‘De wetende getuige’?

‘De wetende getuige’ is te koop voor € 21,50 bij alle boekhandels. Je kunt het ook direct bestellen bij YouBeDo, de online boekhandel waarbij 10%  van je aankoopbedrag gedoneerd wordt aan een door jou te kiezen goed doel.

De vraag van M: Kun je ook helen als je geen concrete herinneringen hebt?

Kun je ook helen als je geen concrete herinneringen hebt?

Deze vraag werd me, min of meer, gesteld via de website. De eigenlijke vraag was of M. iets aan mijn boek zou hebben, ondanks dat M. geen concrete herinneringen heeft, alleen vage nare gevoelens, geen beelden maar wel emoties. Dit was naar aanleiding van de zelftest, waar M. heel veel van de problemen kon aanvinken. Kan dat? Kun je helen van seksueel misbruik, ook als je niet precies weet wat er is gebeurd?

Weinig of geen herinneringen hebben komt vaak voor

De hersenen van kinderen zijn nog niet af. Traumatische gebeurtenissen, zoals seksueel misbruik op jonge leeftijd kunnen de vorming van de ‘juiste’ neurologische verbindingen verstoren. Het lijkt er op dat dit met name het goed opslaan van herinneringen kan bemoeilijken. Emoties, beelden en geluiden worden bijvoorbeeld los van elkaar opgeslagen. Daardoor kun je er minder gemakkelijk bij.

Eigenlijk zijn er geen herinneringen weg

De herinneringen zijn verkeerd weggezet, maar echt niet opgeslagen zijn herinneringen bijna nooit, zeker niet als ze gepaard gaan met heftige emoties, zoals in het geval van seksueel misbruik vaak het geval is. Vergelijk het met een doos die je in de kelder zet, zonder een label erop. In een hoekje onder het stof. Pas bij een verhuizing kom je die weer tegen en dan verbaas je je erover dat je dat allemaal nog hebt.

Moet je herinneringen weer opgraven?

Of je herinneringen weer moet opdiepen, daarover verschillen therapeuten van mening. Regressietherapeuten bijvoorbeeld zien veel baat bij het herbeleven en transformeren van wat er in het verleden is gebeurd, terwijl anderen dit als hertraumatiserend zien. Veel desensitatie-therapieën (EMDR, Imaginaire Exposure, Traumatherapie) gebruiken beelden en herinneringen als werkmateriaal en zijn dus minder geschikt als je die niet hebt. Uiteindelijk is de vraag die alleen jij zelf kunt beantwoorden: ‘Kan ik leven met het niet weten?’

Kun je leven met het niet weten?

Ik denk dat je heel goed kunt leven zonder te weten wat er precies is gebeurd, mits het niet te veel invloed heeft op je huidige leven. Heb je er vrede mee dat je het niet weet en wellicht nooit zult weten, dan kun je alsnog kijken welke invloed het verleden heeft op vandaag. Een goed begin is dan inderdaad mijn boeken te lezen. Er zijn vele vragen die je jezelf kunt stellen, waar ik in mijn boeken aandacht aan besteed:

  • Wat hoort er allemaal bij seksueel misbruik?
  • Welke therapieën zijn er?
  • Wat wil jij bereiken met de therapie die je kiest?
  • Wanneer is het af?

Een laatste gedachte: Wat als je níet seksueel misbruikt blijkt?

Stel je voor dat je gaat helen en je komt er achter dat je niet seksueel misbruikt bent (maar op een andere manier getraumatiseerd)? Ook dan is het zinvol om in elk geval het eerste boek, ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij’ te lezen. De thema’s die bij seksueel misbruik spelen zijn niet uniek aan de ervaring van seksueel misbruik. Dat betekent niet dat je er geen last van hebt en de manieren om te helen zijn vaak hetzelfde.