10 tips voor een fijne Kerst

10 tips voor een fijne Kerst

Voor veel overlevers is de Kerst één van de meest eenzame tijden. Pak deze kerst eens anders aan en maak voor jezelf van Kerst een feestje. Geef jezelf de aandacht en liefde die je zo graag wilt ontvangen. Zo overleef je ook de kerstdagen.

Maak het met Kerst gezellig voor jezelf:

Tip 1: Versier je huis met kerststukjes of een mooie kerstboom

Tip 2: Maak een lekker diner voor jezelf, je mag helemaal kiezen wat jij het liefste eet.

Tip 3: Eet niet op de bank, dek de tafel gezellig voor jezelf

Tip 4: Creëer een verwenmoment (voetenbadje, handen en voetenmassage, douche/bad)

Tip 5: Zorg voor sfeerverlichting, brand een kaarsje of hang kerstboomverlichting op

Kerstboom

Tip 6: Installeer jezelf op de bank met een goed boek en warme chocolademelk

Tip 7: Ga een mooie (kerst)film kijken

Tip 8: Zet je favoriete muziek op

Tip 9: Ga een stuk wandelen of fietsen

Tip 10: Accepteer dat je je voelt zoals je je voelt. Of dat nou vrolijk is of verdrietig, je hoeft het niet anders te maken dan het is.

 

En natuurlijk: Geef jezelf een cadeautje onder de kerstboom! Mooi ingepakt en wat een verrassing zal het zijn 😉

Met dank aan Agnes van der Graaf voor deze tips.

 

Moeten we stoppen met #metoo?

Voor #metoo

In 2014 schreef ik deze blog over Kardinaal Wim Eijk. Ook nu weer hoor je mensen roepen dat het te veel is. Dat er voorwaarden zijn waar je aan moet voldoen om je verhaal te mogen vertellen (geen aangifte is geen misbruik). Nog steeds wordt het ongemak van de maatschappij afgewenteld op de slachtoffer. Alleen pikken wij dat niet meer. ‘Nooit meer zwijgen’, is een strijdkreet en en belofte. Een strijdkreet voor éénieder die slachtoffers het zwijgen probeert op te leggen (linksom of rechtsom) en een belofte aan alle slachtoffers die er nu nog niet aan toe zijn om het zwijgen te doorbreken. De belofte: #ikluister, ook als het je nog jaren kost om erover te gaan spreken.

Oproep om het zwijgen te verbreken

‘Kardinaal Wim Eijk doet een laatste oproep om het zwijgen te verbreken over seksueel misbruik van kinderen door medewerkers van de Rooms-Katholieke Kerk. Nog een half jaar kunnen klachten worden ingediend.’

Iedereen lijkt het lovenswaardig te vinden dat Wim Eijk deze oproep doet. Ik blijf met een vraag rondlopen. Waarom krijgen ze nog maar een half jaar de tijd?

‘Eens moet de bel luiden voor de laatste ronde’

Aldus Wim Eijk. Op commando moet iedereen die ook maar iets heeft meegemaakt of meegekregen van seksueel misbruik binnen de Katholieke Kerk praten. Liefst nu meteen, maar in elk geval voor juli 2014. Voor mij klinkt dat als: ‘Het moet nu maar eens afgelopen zijn’. Want daarna? Gaat het deksel daarna weer op de doofpot? Vindt je, als slachtoffer, op 1 augustus dovemansoren voor je verhaal?

Onwetendheid over seksueel misbruik

Als iemand zegt: ‘Je hebt tot die datum de tijd om iets te zeggen’ en hij stelt dus een ultimatum, laat hij zijn onwetendheid over seksueel misbruik spreken. Je kunt er pas over praten als je daar aan toe bent. ‘Spreek nu of houdt voortaan je mond’, is geen eerlijk voorstel.  Daarnaast: past het wel dat de kerk deze grens stelt? Past het dat een kardinaal deze oproep doet? Past het dat de agressors bepalen wanneer de slachtoffers er (nogmaals) het zwijgen toe moeten doen?

Weg met de zwijgcultuur, maar dan voor altijd

De zwijgcultuur, eens doorbroken, mag niet opnieuw geïnstalleerd worden. Ook na juli 2014 mag het van mij klachten regenen. Ook dan zullen er mensen zijn, die dit nu nog niet kunnen, die dit nu nog niet durven, maar die dan willen praten. Als zij nergens terecht kunnen met hun verhaal, dan is de huidige oproep tot openheid symboolpolitiek. Geen werkelijke openheid, geen geloofwaardig betoog, geen intentie om de kerk een andere koers te laten varen.

Een oproep aan de Katholieke kerk om werkelijk moed te gaan tonen

Mijn oproep is: Ga écht luisteren naar de klachten van seksueel misbruik (én psychische en lichamelijke mishandeling). Stel je hart open. Luister nederig en met compassie naar verhaal, na verhaal, na verhaal, over wat mensen is overkomen. Luister zonder haast, wetend dat mensen soms 40 jaar of meer met dit verhaal, dit geheim hebben rondgelopen. Weet dat wát je ook aan compensatie zou bieden, tekort schiet. Daarnaast is het enige dat je te bieden hebt een luisterend oor.

Ware moed

Ware moed is verantwoordelijkheid nemen voor wat jij en de mensen die je vertegenwoordigt gedaan hebben. Dat geldt voor het misbruik zelf én voor zwijgen eromheen. Het enig passende antwoord op de verhalen over seksueel misbruik en mishandeling is: #ikluister en in het geval van de kerk ‘mea culpa’.

Doorbreek het zwijgen

Werk jij in de hulpverlening en wil jij leren hoe je slachtoffers kunt helpen hun verhaal te doen? Werkelijk therapie bieden die hout snijdt? Verdiep je in de langetermijneffecten van seksueel misbruik. Bijscholing en nascholing met aandacht voor waar jij als professional tegenaan loopt.

Verdiepingstraining voor professionals

10 gouden regels voor hulpverleners

Wat moet een hulpverlener kunnen?

Dat is de vraag waarmee ik de workshop ’10 gouden regels voor hulpverleners’ begin. Natuurlijk heb ik daar ideeën over, maar in mijn workshop (op de lotgenotendag van de VPKK) heb ik een groep met de helft hulpverleners en de helft mensen die misbruikt zijn. Dus in plaats van een lesje afdraaien laat ik de experts aan het woord.

De experts over wat een hulpverlener moet kunnen, zijn natuurlijk de mensen die seksueel misbruikt zijn. Die hebben het aan den lijve ondervonden en weten, door hun contact met hulpverleners, waar ze wat aan hebben gehad en waaraan vooral niet. Het belooft een leerzame workshop te worden.

De top 10 regels voor hulpverleners uit een anonieme bron

Eerder publiceerde ik de top 10 regels voor hulpverleners bij seksueel misbruik, die opgesteld zijn door een anonieme Amerikaanse overlever van seksueel misbruik. Ik heb ze vertaald en in het Nederlands op de website gezet en kreeg er veel reacties op. Ik ben benieuwd of deze groep dezelfde regels opstelt of juist heel andere.

Grote meerwaarde van het in gesprek gaan met elkaar

De workshop brengt mensen in gesprek met elkaar, hulpverleners en overlevers. De lessen komen ook uit het soort vragen dat gesteld werd. ‘Wat is nou ‘professionaliteit?’ is een vraag van hulpverleners. In het lijstje van de overlevers komt professionaliteit niet voor. Bij navraag wordt dat ook niet belangrijk gevonden. Ja, natuurlijk, het is best fijn als je therapeut een leuke gereedschapskist heeft met handige hulpmiddelen. Maar een mens is toch geen auto die je repareert?

Niet helpend

Een aantal dingen komen naar voren die in elk geval niet helpen.

  • Wanneer een hulpverlener ‘mee gaat huilen’
  • Wanneer een hulpverlener zich vasthoudt aan protocollen en procedures
  • Als een hulpverlener onvoldoende kaders stelt of die grenzen niet bewaakt
  • Wanneer een hulpverlener ‘professionele distantie’ heeft
  • Als een hulpverlener probeert het probleem op te lossen
  • Wanneer een hulpverlener over de grens gaat

Wat dan wel?

foto (5)Daar zijn ze dan, de 10 gouden regels voor hulpverleners. In willekeurige volgorde.

  1. Gelijkwaardigheid: Blijf niet in je ivoren toren, maar deel ook een stukje van jouw menszijn.
  2. Wees waakzaam naar collega’s en naar jezelf (er gaan nogal wat hulpverleners over de grenzen van hun cliënten)
  3. Gezonde reflectie (zorg voor intervisie voor jezelf, klopt het wat je doet)
  4. Luisteren, luisteren en nog eens luisteren. Luisteren en laten merken dat je het hoort. (LSD: Luisteren, Samenvatten en Doorvragen)
  5. Wees trouw aan je ‘niet pluis gevoel’, benoem wat je ziet, voelt, merkt
  6. Geloof je klant (voor waarheidsvinding zijn andere instanties)
  7. Wees duidelijk over jouw normen en waarden, zodat de klant weet waar hij/zij met je aan toe is
  8. Respecteer grenzen, als iemand aangeeft ergens niet over te willen praten, hou er dan over op.
  9. Betrouwbaarheid: ‘Dat je als hulpverlener staat voor je zaak’
  10. Stel heldere kaders en houd je er aan

Verder is het heel belangrijk, dat komt uit elk onderzoek naar voren, of de klik er is. Als die er niet is, erken dat en verwijs iemand door.

Probeer niet alles zelf te doen

Eigenlijk is dit de elfde regel: probeer niet alles zelf te doen. Er zijn hele goede therapieën, behandelmethoden en technieken die voor bepaalde problemen goed kunnen werken. Als ‘hoofdbehandelaar’ is het beslist geen zwaktebod als je gebruik maakt van het aanbod van dit soort, vaak alternatieve, behandelaren. In die samenwerking zit een grote meerwaarde. Dus, als je merkt dat een klant iets nodig heeft wat jij niet kunt bieden, help je hem of haar beter door een ander te laten doen wat jij niet in huis hebt. Er zijn honderden wegen die naar Rome leiden, denk niet dat jouw weg voor iedereen het beste werkt.

Een laatste regel: Verdiep jezelf in seksueel misbruik

Ee inkoppertje natuurlijk, zorg dat je verstand hebt van het onderwerp. Bijvoorbeeld door de verdiepingstraining va hulpverlening na seksueel misbruik te volgen.

Verdiepingstraining voor professionals

Emotioneel analfabetisme

In de hele discussie over het onderzoek uit 2013, waarvan de conclusie was: ‘leer kinderen huilen en nee zeggen’, vind ik dat een belangrijke invalshoek over het hoofd wordt gezien. In plaats van te focussen op hoe kinderen zich moeten verweren tegen potentiële daders (wat natuurlijk belangrijk is), laten we de schijnwerpers eens richten op de plegers. Want wat er uit het onderzoek naar voren komt, is dat huilen en nee zeggen zou helpen, omdat de pleger anders niet weet dat het niet oké is. Als dit géén drogreden is, hebben we reden om ons zorgen te maken.

Hoe kan het dat daders niet lijken te weten wat niet kan?

Wat de mannen die onderzocht zijn doodleuk vertellen, met hun verhaal dat huilen en nee zeggen zou helpen, is dat ze niet wisten dat ze misbruik pleegden. Dat plegers dachten dat wat ze deden kan als het kind geen tegenstand biedt, dat het oké is zolang het kind niet huilt.

Genegeerd of niet waargenomen?

Wanneer ik de verhalen van overlevers van seksueel misbruik hoor is het overduidelijk dat zij zich onderdrukt, vernederd en machteloos hebben gevoeld. De dader heeft dit genegeerd of niet waargenomen. Twee visies op de werkelijkheid die lijnrecht tegenover elkaar staan. Hoe kan dat?

Over emotioneel analfabetisme

Deze plegers leiden volgens mij aan emotioneel analfabetisme. Wat we plegers moeten leren is om de verbinding tussen het hoofd en het hart te koesteren. Dat emoties deel uitmaken van de volheid van de menselijke ervaring. Dat het afsluiten van je eigen gevoelens afschrikwekkende gevolgen heeft, in de eerste plaats voor jezelf, maar mogelijk ook voor de wereld om je heen. Jane Fonda zegt: ‘Het afsluiten van je emotionele leven leidt tot een depressie’. Dat is ook de wortel van de depressie die we vaak in slachtoffers terugzien.

Depressief, drank, drugs, geweld en seks

De excessen van drank, drugs, geweld en seks zijn uitwerkingen van emotioneel analfabetisme, de verbreking van de verbinding tussen hoofd en hart en de daaruit voortvloeiende depressie.

De breuk tussen hoofd en hart leidt tot harteloze daden

De mannen van morgen (mannen zijn veruit de meerderheid van plegers van seksueel misbruik) zijn de jongens van vandaag. Laten we alles op alles te zetten om jongens zo op te voeden, dat de mannen van morgen in staat zijn om intimiteit te voelen en liefde, medeleven en empathie. Want als er één ding erger is dan een kind hebben dat seksueel misbruikt is, dan is dat een kind hebben dat seksueel misbruik pleegt. Hoe kun je dat voorkomen?

De oplossing van een complex probleem is nooit eenvoudig

Als je seksueel misbruik als een alleenstaand probleem beschouwt, kom je er niet uit. Seksueel misbruik heeft zijn maatschappelijke context. We leven in een maatschappij waarin 1 op de 5 meisje en 1 op de 6 jongens seksueel misbruikt worden. Dat betekent dat we leven in een maatschappij waarin enorme aantallen (potentiële) plegers rondlopen. Plegers die wellicht net als de plegers uit het onderzoek niet beseffen wat ze een kind aandoen. Laten we kijken welke oplossingen we naast huilen en nee zeggen kunnen verzinnen:

10 stappen tegen seksueel misbruik

  1. Leer je kinderen huilen en nee zeggen (die houden we er gewoon in)
  2. Laat je kinderen ervaren dat huilen en nee zeggen gerespecteerd wordt
  3. Leer je kinderen dat ze huilen en nee zeggen zelf ook moeten respecteren
  4. Leer zelf welke signalen (kunnen) wijzen op seksueel misbruik
  5. Informeer jezelf over de lange termijn effecten van seksueel misbruik
  6. Gebruik deze informatie om kinderen te leren wat seksueel misbruik is
  7. Bestudeer de excuses die plegers naar voren brengen en leg de denkfouten bloot
  8. Breng veelgehoorde denkfouten onder de aandacht
  9. Leer kinderen (én volwassenen) dat niets zeggen géén ja is
  10. Laat het tot je doordringen dat iedereen een potentiële dader is

Laat tot je doordringen dat iedereen een potentiële dader is

Handel om te voorkomen dat potentiële daders daadwerkelijk misbruik plegen. Het is niet moeilijk om te zien wat elk van deze regels zou kunnen opleveren, als we ons, als maatschappij in zijn geheel, hiervoor zouden inspannen. We zouden ongetwijfeld seksueel misbruik een heel stuk kunnen terugdringen. En deze lijst is nog lang niet compleet, er is vast veel meer wat ieder van ons kan doen om seksueel misbruik terug te dringen. Laten we vooral zelf wakker worden, de ogen open houden en de nieuwe generatie op voeden tot voelende en denkende mensen.

Tijd om zelf in actie te komen

Laten we nu eens niet kijken naar een commissie, een protocol of een kwaliteitseis. Niet naar de overheid. Laten we, in plaats van de plegers aan de schandpaal te nagelen (wat hooguit een schijnveiligheid oplevert), bestuderen waar zij de mist ingaan. Hen blijven zien als mensen, als iemands zoon of dochter. Mogelijk kunnen we meer aan de weet komen dan alleen: ‘Leer kinderen huilen en nee zeggen’.

Klik hier om mijn boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!’ te bestellen en wordt deel van de oplossing.