Nieuwjaarsgroet van Ilse (Gastblogger)

Ilse stuurde mij deze mail en toen ik haar vroeg of ik hem mocht publiceren, zei ze ja. Ze vertelt een herkenbaar verhaal over het afgelopen jaar en waar ze zoal tegenaan loopt in hulpverleningsland.

Hoi Ivonne,

Ik wens jou een heel goed 2018!
2017 was voor mij het jaar van mijn ‘verhaal’.
Mijn blogs.

Ik besef dat ik mijn therapeute niet meer kan betalen

In 2018 ben ik dus aangewezen op de ggz hulpverlening.
Ik besef dat ik structureel hulp nodig heb en dit niet mogelijk is bij mijn therapeute, omdat dit financieel niet betaalbaar is. Hierdoor kan ik mijn proces niet met haar hulp afmaken! Ik krijg het gevoel dat het allemaal om geld draait!
Jammer …. niet mijn keus …. het is niet anders! Ik moet opnieuw beginnen, opnieuw mijn vertrouwen geven, mijn verhaal opnieuw vertellen.

Ik voel me onmachtig en boos

Mijn onmacht en weerstand zijn tegen de maatschappij, tegen de zorgverzekering.
Het besef dat alles om geld en luxe draait … Mijn zorgverzekering heeft geen contract met ggz hier in mijn stad!!! Die deur bleef in 2017 dus gesloten voor mij (of ik moest het zelf betalen) Vanaf januari heb ik een andere zorgverzekering die wel een contract heeft met de lokale ggz!

Omdat ik werk sta ik achter in de rij

Omdat ik werk, ben ik later aan de beurt voor hulp! Anderen met een hulpvraag, die in de ziektewet zitten, gaan voor vanwege connecties met bedrijfsarts enzovoorts! Degene die thuis zitten zijn urgenter? Het voelt oneerlijk en maakt me machteloos. Mijn werk sleept mij er doorheen, het houdt mij in de werkelijkheid, geeft mij energie en afleiding! Betekent dat dat mijn hulpvraag niet net zo groot is als die van een ander?
Dit geeft mij allemaal veel verdriet!

Vanaf januari dus naar de ggz

Ik hoop dat ze mij vooruit kunnen helpen. Dat ze mij uit mijn cirkel kunnen halen. De cirkel waarin ik draai en steeds terugval. Waarin ik terugval in mijn intens verdriet/neerslachtigheid/negatief denken. Waarin mijn ‘rot’ gevoel …. pijn … steken … onmacht … verdriet en alles steeds terug komt. Pfff ….. ik heb nog een aardige grote klus voor de boeg!
Ik ga ervoor, ik maak die keuze!

Ik vertrouw op mijzelf!

Ivonne, bedankt dat ik in 2017 mijn blogs mocht schrijven op jouw site.
Het schrijven was en is nog steeds mijn redding. Mijn redding die mij niet in de steek zal laten!

Fijne jaarwisseling en een goed en gelukkig liefdevol 2018!
Groetjes
Ilse

Kutouders

Met weinig woorden uit de dichter Esther haar ongenoegen over haar jeugd. In vooral voor pubers herkenbare korte gedichtjes laat Esther lezen hoe zij door haar ouders beschadigd werd.

Korte, pijnlijke schetsen

In het begin zijn het vooral korte en pijnlijke schetsen, pas bij het gedicht ‘No strangers’ wordt het voor mij als volwassen overlever ook herkenbaar. Dat gedicht spreekt me wel aan.

Illustraties

Het boek is overal geïllustreerd met zwart/wit tekeningetjes die passen bij de teksten. Het zijn kleine schetsjes die aan doedels in de kantlijn doen denken, maar ze spreken wel dezelfde taal als de gedichten. De coverillustratie is prachtig, maar daarbij mis ik de verbinding met de inhoud van het boek.

Een boek voor de opstandige puber

Pluspunten

• Herkenbaar voor pubers
• Passende illustraties
• Kort en krachtig

Minpunten

• Niet zo herkenbaar voor volwassenen
• Soms kan ik niet volgen wat er bedoeld wordt

Te koop via:

Boekscout