Problemen met werkgevers en hierarchie door seksueel misbruik

Ik ben werkgevers spuugzat!

Vaste blogger, MarjoleinDe afgelopen jaren heb ik blijkbaar een allergie ontwikkeld voor werkgevers. Mijn excuses als jij die werkgever bent die zich echt een leider voelt, maar ik ben (de meeste) werkgevers echt spuugzat. Eigenlijk ligt dat waarschijnlijk niet eens aan deze mensen of aan hun bazige opstelling, maar wel aan mijn overgebleven triggers en de beschermingsmechanismen die de hekken dan sluiten. Zo kom ik mijn verleden van seksueel misbruik op een andere manier weer tegen.

Ik trigger op hierarchie en gezagsverhoudingen

Wat mij vooral triggert is hierarchie en de daarbij behorende gezagsverhoudingen. Ik wil graag gelijkwaardig zijn met andere mensen, overleg hebben, een vertrouwensband met mijn werkomgeving, inclusief mijn collega’s, opbouwen. Ik wil het gevoel krijgen dat ik gewaardeerd wordt voor het werk wat ik doe.

Hierarchie op Curaçao

Op Curaçao werken dingen net een stukje anders dan in Nederland. Hier is het zo dat er mensen soms op een plek zitten, terwijl ze niet de kennis en kunde bezitten om die functie uit te voeren. Het gevolg is dat iemand (ik) met kennis en kunde moet schikken naar de aanwijzingen van die persoon, die het eigenlijk helemaal niet kan beoordelen. Het concrete gevolg in mijn werk – ik werk met kinderen en jongeren – is dat er beslissingen worden gemaakt die werken ten nadele van de ontwikkeling van het kind/jongere.

Mijn waarheid

Let wel, bovenstaande is mijn waarheid. Als orthopedagoog ben ik ingehuurd om de ontwikkeling van kinderen en jongeren te bevorderen. Zo’n beslissing op basis van onkunde, door de hierarchische verhoudingen opgelegd, kost mij moeite. Het gevolg is ook vaak dat de sfeer vrij negatief is. Ook voor mijn collega’s ben ik vaak een luisterend oor en de gevoelens van mijn collega’s komen bij mij heel hard binnen.

Ik ervaar het werken in een hierarchie als zwaar

De afgelopen jaren heb ik dit steeds meegemaakt. Mijn alarmbellen gaan dan steeds rinkelen en ik hang mijn beschermingsmantel steeds steviger op mijn schouders. Ik heb dan het gevoel klein te worden, niet mezelf te kunnen zijn en niet gewaardeerd te worden. Emotioneel ervaar ik het werken bij een werkgever die sterk hangt aan hierarchie als zwaar.

Omgaan met werkgevers is een slijtageslag

Inmiddels word ik heel onzeker als het gaat om werkgevers. En heb ik de afgelopen acht jaar verschillende werkgevers versleten en zij hebben mij versleten. Ik raak erg teleurgesteld in werkgevers die onduidelijk zijn, tegenstrijdig handelen en beloftes niet nakomen. Werkgevers die weinig contact zoeken met mij als werknemer en die op basis van gezagsverhoudingen beslissingen nemen die voor onveiligheid zorgen.

Hoe houd ik me staande in dit werkgeversgeweld?

Mijn vraag is: hoe kan ik nu mijn authentieke Marjolein zijn, als die trigger, het alarm van klein worden en klein zijn, steeds maar weer afgaat? Hoe moet ik me gedragen als ik straks in een nieuwe werkomgeving kom? Hoe kan ik stoppen met een kameleon te zijn, stoppen met me steeds maar aanpassen aan de sfeer en werkomgeving waar ik in zit?

Hoe kan ik steviger mezelf zijn?

Hoe kan ik me nu stevig in mezelf verankeren, zodat ik opgewassen ben tegen de weerstanden die ik krijg als ik een keer mijn mening geef of mijn verwachtingen vertel? Hoe kan ik voorkomen dat ik me terugtrek in mijn isolement? Omgaan met werkgevers roept meer vragen op dan dat dit soort situaties antwoorden kunnen geven.

Ik heb nog veel te leren

Het is dus duidelijk dat ik veel moet leren, als het gaat om mezelf zijn. Voordat ik stevige grenzen vriendelijk doch duidelijk aan kan geven, zonder dat het meteen naar heftige situaties leidt. Een burnout is bij mij onvermijdelijk gebleken. Ik ben nog onvoldoende in staat om stress-situaties op mijn werk in goede banen te leiden. Mijn patroon is dat ik worstel tot mijn energie voor het werk wat ik doe op een nulpunt zit. Met vooral veel wilskracht worstel ik mezelf er dan weer uit.

Werkomgeving die bij me past

Inmiddels weet ik wel dat ik op zoek moet naar een werkomgeving die bij mijn persoon past. Het gaat daarbij niet alleen om het werk en de inhoud, maar ook om wat ik wil zien in een organisatie en welke sfeer ik wil ervaren in mijn werk en werkomgeving.

Het begint al bij de sollicitatie

Tijdens eerdere sollicitaties heb ik altijd de behoeften van de organisatie ingevuld. Ik vorm mij dan naar de organisatie, naar de functie en naar de mensen. Waar het werkelijk om gaat, waar ik naar op zoek moet, is een plek waar ik pas binnen de setting, zoals ik ben. Dat mijn behoeften net zo hard, eigenlijk nog harder, meetellen als die van de organisatie.

Een lange weg te gaan, maar ik ben op weg

Alle verandering begint met bewustwording. Ik ben me nu bewust van wat ik doe. Ik heb nog niet de tools in handen om er echt iets mee te doen, maar ik kan hulp inschakelen om die tools weer in handen te gaan krijgen.

Warme groet,
Marjolein

96% van kinderen die seksueel misbruik rapporteren spreken de waarheid

96% van kinderen die seksueel misbruik rapporteren spreken de waarheid

Als kinderen uit zichzelf beginnen over seksueel getinte handelingen, is het zaak het kind te geloven. Tenslotte is in verreweg de meeste gevallen er werkelijk sprake van seksueel misbruik. Helaas is het zo dat de meeste kinderen helemaal nooit iets vertellen over het seksueel misbruik.

Vaak komt er eerst een voorzichtige peiling

De meeste kinderen vertellen niet ineens wat hen is overkomen. Ze schamen zich vaak, voelen zich schuldig en daarom peilen ze eerst wat jouw reactie zou zijn. Ze vertellen bijvoorbeeld over wat een (fictief) vriendinnetje is overkomen. Of ze vertellen een, in hun ogen, klein en onbelangrijk detail van wat er gebeurd is: ‘Ik moest bij hem op schoot zitten’. Als jij ‘veilig’ reageert op de onthulling, kan het zijn dat er meer van het verhaal volgt.

Je kind kan zichzelf niet beschermen

Natuurlijk is het belangrijk dat kinderen leren over hun eigen lijf en wie daar al dan niet aan mag komen en onder welke omstandigheden. Maar de bescherming tegen seksueel misbruik kun je niet aan een kind overlaten. Daarvoor zijn ze te klein en kwetsbaar. Het beschermen van je kind is jouw taak als ouder. Zorg dat je goed geïnformeerd en alert bent, als het gaat om preventie van seksueel misbruik.

Hoe herken je een (potentiële) misbruiker? 5 tips:

Er zijn geen echte kenmerken, maar er zijn wel signalen die je kunt opvangen die je extra waakzaam moeten maken. Je moet extra opletten bij iemand die:

  1. een meer dan gebruikelijke interesse in kinderen of een bepaald kind heeft
  2. bewust ‘alleen-tijd’ creëert met een kind
  3. vage antwoorden geeft als je hen vraagt over die ‘alleen-tijd’
  4. geheimpjes met het kind deelt
  5. ‘vriendjes’ is met een kind (volwassenen zijn normaal gesproken geen vriendjes van kinderen)

Naast (potentiële) volwassen daders is het belangrijk om ook kinderen onderling in de gaten te houden. Maar liefst een kwart van al het seksueel misbruik wordt door kinderen onder de 18 gepleegd.

Hoe kan je merken als je kind misbruikt wordt? 5 tips:

Het is belangrijk om betrokken te zijn bij het leven van je kind, zodat het je ook opvalt als er iets drastisch in lijkt te veranderen. Een paar signalen die op seksueel misbruik kunnen wijzen zijn:

  1. niet willen slapen of niet in bed willen blijven
  2. nachtmerries
  3. plotselinge stemmingswisselingen
  4. regressief gedrag (ineens weer bedplassen e.d.)
  5. overmatig geseksualiseerd gedrag

Wees alert op signalen

Alert zijn op signalen is in elk geval nooit mis. Als je ergens vraagtekens bij hebt, een onderbuikgevoel: durf er naar te handelen. Als een kind je iets vertelt over seksueel misbruik, is het handig om te weten hoe je daar het beste op kunt reageren. Daarover schreef ik eerder twee blogs op hulpverlening na seksueel misbruik:

De vijf B’s voor als je kind seksueel misbruikt wordt

5 tips hoe je jouw kind kunt helpen seksueel misbruik te verwerken

 

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven

De koptekst is een vertaling van een lied van John Denver. Het lied gaat verder met o.a.:

‘Oud worden is veranderen

veranderen is vernieuwen

vernieuwen is weer jong zijn’

Ik ben fan van John Denver en dat komt door dit soort teksten. Als gup van 13/14 jaar kan ik deze teksten nauwelijks vatten. Ik voel, meer dan dat ik snap, dat er hier iets van een universele waarheid aangereikt/aangeraakt wordt.

Vandaag is de eerste dag…

Je kunt naar je verleden kijken en om seksueel misbruik te helen is het belangrijk om het verleden een plek te geven. Maar als het verleden het enige is waar je aandacht naar uit gaat, dan mis je de kans die het heden je biedt. Helen van seksueel misbruik bestaat uit meer dan ‘alleen maar’ het verleden verwerken. Het is pas áf, als je ook je eigen ‘vandaag’ vorm gaat geven.

De rest van je leven

Het mooie van ‘de rest van je leven’ is dat het nog open is. Het heeft nog alle belofte in zich. Wat ook mooi is, is dat ‘vandaag’ met je meereist. Elke dag weer is het vandaag. Het is een bewegend punt in de tijd en elke dag weer, kun je opnieuw beginnen. Kun je van gedachten veranderen. Kun je nieuwe beslissingen nemen over je eigen richting. Levenslang.

De belangrijkste dag van mijn leven?

Op ‘de belangrijkste dag van mijn leven’ nam ik twee keer een besluit. Het eerste was dat ik zou sterven. Ik wist al hoe en ik had er de spullen voor in huis. Het tweede besluit was dat ik zou leven. Ik had geen idee hoe en ik had er ook nog niets voor bedacht. Al mijn oude zekerheden waren gestorven met mijn besluit om te sterven. Ik zou haast zeggen dat ik opnieuw geboren werd.

De belangrijkste dag is altijd vandaag

Elke dag stelt je dezelfde vraag: Wat wil ik doen met de rest van mijn leven?
Is wat ik vandaag doe, precies wat ik wil doen? Is wat ik de wereld in stuur, wat ik wil neerzetten in de wereld? Doe ik waar ik voor op aarde ben? Het zijn belangrijke vragen die ik mezelf met grote regelmaat stel. Af en toe klopt wat ik aan het doen ben nog helemaal en soms moet ik het bijstellen. En dan:

‘Ik word wakker als een kind

en zie de wereld beginnen’

 

 

En ze leefde nog lang en gelukkig

Lang en gelukkig is een sprookje

Helen van seksueel misbruik betekent niet dat je nooit meer verdrietig zult zijn. Of dat het leven vanaf dan alleen maar rozengeur en maneschijn is. Zo zit het leven niet in elkaar. Overigens is dat niet alleen zo voor overlevers van seksueel misbruik. Iedereen krijgt in zijn leven wel ergens een portie pijn en verdriet te verwerken. Mensen gaan dood, raken hun baan kwijt of worden ziek: dat hoort bij het leven.

Het sprookje van ‘levenslang’ en ‘gelukkig zijn’

Mensen vragen mij vaak: ‘Ben je nou echt geheeld? Ben je er echt overheen? Ben je nou echt gelukkig?’ Zo’n vraag draagt meestal een stukje ongeloof in zich. Maar al te vaak is ons verteld ‘Je zult er wel levenslang last van houden’. Dat maakt het moeilijk om te geloven dat je van seksueel misbruik kunt helen. Maar hoe zit het nou echt? Kun je een gelukkig leven hebben na seksueel misbruik?

Toch lang en gelukkig leven?

Lang en gelukkig leven is een sprookje. Het leven is vallen én opstaan, leren en verdergaan. Groeien én afsterven. Elke keer weer een nieuwe fase ingaan en daar leren wat je nog te leren hebt. In het boek van mijn leven is het hoofdstuk ‘seksueel misbruik’ nu wel afgerond. Verdriet en pijn zijn nog steeds een deel van mijn leven, maar het is niet meer het grootste deel. Ik luister beter naar mezelf en ik ben veel meer bezig met de dingen die ik leuk vind.

Ik ben kwetsbaar

Voordat ik geheeld was, dekte ik mijn kwetsbaarheid af. Ik droeg een masker of gedroeg me zoals ik dacht dat mensen van me zouden verwachten. Niemand mocht zien hoe klein en onbenullig ik was. Als ik nu iets onbenulligs doe (en dat doe ik nog geregeld) dan weet ik dat ik niet mijn daden bén. Het is nog niet altijd makkelijk, maar ik kan nu toegeven ‘Goh, dat heb ik stom gedaan’. 

Ik durf mezelf te laten zien

Mezelf laten zien gaat over eerlijk zijn, ook over die dingen waarin ik stom doe. Mijn eigen falen onder ogen zien, zonder mezelf er eindeloos voor op mijn lazer te geven. Ik ben alles, soms goed, soms slecht, soms slim, soms dom. Ik durf soms wel en soms niet. Dat mag er allemaal zijn. Maar ik mag ook laten zien waar ik trots op ben. Wat ik bereikt heb en wat ik goed doe.

Open, kwetsbaar en mezelf

Open, kwetsbaar, de schoonheid van binnenVergeleken met het overleven van toen is open, kwetsbaar en mezelf zijn een verademing. Wat geeft het een rust om niets meer te hoeven ophouden.

Natuurlijk gebeurt het me nog wel eens dat ik iets te spannend vind en er niet open over durf te zijn. Ik merk het nu alleen veel eerder op en dan is het niet zo’n grote klus om er toch over te beginnen. En daar ben ik heel gelukkig mee.