Diagnose is een overbodige stap

Seksueel misbruik behoeft geen (andere) diagnose

Vloeken in de kerk, ik weet het. Maar waarom hebben we een diagnose nodig, wanneer de symptomen die mensen hebben een heldere oorzaak en achtergrond hebben, namelijk het seksueel misbruik zelf!

Seksueel misbruik heeft duidelijke kenmerken

Mijn haren gaan recht overeind staan, wanneer ik hoor dat slachtoffers van seksueel misbruik bijvoorbeeld ‘borderline persoonlijkheid stoornis’ of ‘angststoornis’ opgeplakt krijgen. Zelfs de diagnose ‘complexe PTSS’ is naar mijn smaak overbodig. Je bent seksueel misbruikt. Daar kun je een aantal problemen aan over houden, waaronder: angsten, nachtmerries. Voor meer voorbeelden, zie zelftest. Het is eenvoudig vast te stellen of iemand seksueel misbruikt is. Je kunt het ze namelijk vragen.

Waar of niet?

We weten allang dat het geheugen ons parten speelt. Dat ieder van ons zijn eigen waarheid heeft en dat voor veel mensen geldt, dat ze de details niet meer zo helder hebben. Maar doet het er eigenlijk wel toe? Wat de waarheid is, maakt helemaal niet uit voor de hulpverlening.

Waarheidsvinding heeft geen plaats in de hulpverlening

Het trauma dat de cliënt zich herinnert, is voor die cliënt waar. Dat geeft je als hulpverlener de vrijheid om, wat de cliënt uit zichzelf loslaat over het trauma, als waarheid aan te nemen. Het actief zoeken naar herinneringen is daarbij overbodig en bovendien vaak hertraumatiserend (tenzij de cliënt vooral last heeft van het niet weten). De mate waarin en de manier waarop iemand last heeft van het verleden, zou leidend moeten zijn voor de hulpverlening.

Keuzes maken in reguliere en alternatieve hulpverlening

Reguliere noch alternatieve hulpverlening heeft alle antwoorden

In het verschil maken staat het zwart op wit: mensen zeggen beter geholpen te worden in de alternatieve hulpverleningIn het boekje ‘Het verschil maken’ van Sonja Leferink van Slachtofferhulp Nederland staat het zwart op wit: Veel cliënten geven aan dat ze in de alternatieve hulpverlening de juiste hulp hebben gevonden voor het verwerken van hun verleden van seksueel misbruik. Dat is niet voor niets. Waar de reguliere hulpverlening gericht is op protocollen en vaststaande behandelmethoden schittert in de alternatieve hulpverlening juist de verscheidenheid. Gelukkig hoef je als cliënt niet het één of het ander te kiezen, maar kun je je eigen hulpverlening samenstellen uit het hele aanbod.

Waar de reguliere hulpverlening in uitblinkt

Het reguliere circuit heeft absoluut een aantal goede therapieën, die mensen kunnen helpen bij het verwerken van seksueel misbruik. Op dit moment worden EMDR en Traumatherapie echter naar voren geschoven als ‘de’ behandeling bij seksueel misbruik. De enige behandelingen waarvan men zegt dat ze ‘evidence based’ zijn. Er is voldoende onderzoek gepleegd, om te veronderstellen dat het bij veel cliënten beter werkt dan niks doen. Dat zegt nog niet of het voor jou goed zal werken.

Alleen traumaverwerking is niet voldoende

Natuurlijk is ‘niet onderzocht’ nog niet hetzelfde als ‘niet werkzaam’. Daarnaast gaat de reguliere hulpverlening vaak voorbij aan het feit dat traumaverwerking maar een relatief klein onderdeel is van wat je op te lossen hebt in je leven, als je seksueel misbruikt bent. Er is meestal veel meer aan de hand dan een complexe PTSS, wat op dit moment als diagnose in de mode is. Juist omdat seksueel misbruik leidt tot problemen in een breed scala aan levensvaardigheden, is een breed aanbod aan therapieën en methodes die kunnen helpen met het verwerken van die problemen noodzakelijk.

Waar de alternatieve hulpverlening in uitblinkt

De alternatieve hulpverlening blinkt uit in veelzijdigheid en klantgerichtheid. Het gaat hier om methodes die ook binnen de reguliere hulpverlening wel worden toegepast, meestal als deel-therapie, zoals Hypnotherapie, Creatieve therapie, Haptonomie of Lichaamswerk. Daarnaast zijn er methoden die meer uit de hoek van coaching komen, zoals NLP, Voice Dialogue of Transactionele Analyse. Wat verder van de reguliere hulpverlening af, staan zaken als Droomanalyse, The Work en de Helende reis. Zaken die in de wereld buiten de hulpverlening al opgenomen zijn in het dagelijks leven, maar binnen de hulpverlening (ten onrechte) nog niet veel voet aan de grond krijgen.

In de vrije ruimte aan de slag met cliënten

Gebonden zijn aan regeltjes is lastig en veel therapeuten zoeken, net als hun klanten, hun heil inmiddels elders. Inmiddels zijn er anderhalf miljoen ZZP-ers aan de slag in Nederland. Veel van hen zijn alternatieve hulpverleners. Therapeuten die vaak uit de reguliere zorg zijn gestapt, omdat ze daar te veel tijd kwijt waren aan verslaglegging, protocollen, formulieren en verantwoording. Therapeuten die liever meer tijd besteden aan de daadwerkelijke behandeling van cliënten. De reguliere manier van werken geeft de therapeut vaak onvoldoende ruimte voor creativiteit en klantgerichtheid.

Regulier of alternatief: Hoe weet je of je een goede therapeut hebt?

Of je nou in de reguliere of de alternatieve hulpverlening een therapeut vindt, er zijn dingen waar je op kunt letten. Zie de eerste ontmoeting als een wederzijdse intake.

  • Persoonlijkheid: Hoe komt de therapeut op je over?  Stelt de therapeut je op je gemak? Wat is je eerste indruk? Voel je je prettig bij deze persoon en deze ruimte?
  • Diploma’s: Welke diploma’s heeft de therapeut? Hoe veelzijdig of gespecialiseerd is hij of zij?
  • Reputatie: Hoe goed staat de therapeut aangeschreven? Heeft hij of zij goede referenties op de website? Google ook eens op je therapeut’s naam.
  • Ervaring: Vraag de therapeut of ze ervaring hebben met seksueel misbruik. Hebben ze vaak cliënten met misbruikervaringen? Welke resultaten heeft hij of zij?
  • Doel: Welk doel streeft de therapeut na met zijn of haar therapie? Klopt dit met jouw persoonlijke doel?

Bij al die punten gaat het er natuurlijk om waar jij belang aan hecht. Als je er van overtuigd bent dat je therapeut ‘klopt’ voor jou, dan kun je samen aan het werk. Heb je twijfels of denk je dat dit niet de juiste therapeut of benadering is voor jou, geef dat dan aan en vraag om doorverwijzing. Soms willen therapeuten dan dat je de therapie een kans geeft. Ga voor jezelf na of je daar heil in ziet. Als je denkt dat het niks gaat worden, houdt dan voet bij stuk en vraag om een andere therapeut of andere werkvorm. Jij bent de expert van je eigen trauma en jij mag bepalen hoe je daarvan heelt en wie jou daarbij van dienst kan zijn.

Zoek je een therapeut die kennis heeft van seksueel misbruik?

https://hulpverleningnaseksueelmisbruik.nl/

Gastblog van Inez: In een ballon gevangen

ballon op zeeIn een ballon gevangen

Het is te klein, benauwd, ik krijg geen lucht! Ik heb het gevoel alsof ik in een ballon zit die steeds kleiner wordt. Dit gevoel overvalt me de laatste tijd steeds vaker.

Serieus denken over zelfmoord

Tussen mijn zestiende en twintigste zit ik in een diep dal, zo diep dat ik op het punt sta uit het raam te springen. Een serieuze overweging, geen pubergril. Mijn nichtje ligt op sterven, de wereld is oneerlijk en bedreigend, ik wil dood. Het is een diepe wens om dood te zijn want mijn bestaan lijkt uitzichtloos.

Ik wil geen slachtoffer zijn!

Ik ben een jaar of twintig als ik besluit dat ik mijn leven niet wil doorbrengen als slachtoffer. Mijn strategie lijkt geweldig: Ik zet het opzij, ik praat er niet over, denk er niet meer aan en geef mijn leven zelf vorm. Lange tijd lijkt dit te werken huisje, boompje, beestje, man, kinderen en verschillende banen.

Diep ongelukkig

En nu voel ik me alsof ik in een te kleine ballon zit. Ik ben zo diep ongelukkig dat ik naar Amsterdam rijdt, want op de terugweg staat er midden op de snelweg een enorme betonnen poot van een viaduct. Ik ben het leven meer dan moe, ik zie geen uitweg. Ik rijd op de bevrijding van de dood af, ik wil rust.

Op het laatste moment zie ik mijn kinderen voor me en ik gooi het stuur om. Ik kan ze dit niet aan doen. Waarom voel ik me zo? Ik heb alles wat mijn hartje begeert, lijkt het…..

Het misbruik dringt tot me door

Het jarenlange misbruik is tot me doorgedrongen. Ik wil nog steeds geen slachtoffer zijn, maar hoe geef je je leven vorm als je niet eens weet wie je zelf bent?

Al die jaren dat ik dacht dat ik mijn leven vormgaf op mijn manier heb ik constant afgewogen hoe mijn omgeving gelukkig was. Het ging niet om mij, maar daar heb ik toen nooit bij stil gestaan. Ik (er)kende mijzelf niet eens.

Ik zit in een ballon gevangen

Ik ben 39 jaar. Mijn leven is helemaal vormgegeven, dichtgetimmerd, vastgelegd, terwijl ik nu pas ontdek wie ik zelf ben en wat bij mij past. De ballon is te klein en lijkt steeds kleiner te worden. Of word ik groter, neem ik zelf meer ruimte in? Ik weet het zelf niet goed maar het voelt eng, benauwd en onzeker.Ik merk steeds meer dat het leven dat ik heb vormgegeven niet, of niet meer, bij mij past. Als ik het passend wil krijgen doe ik zoveel mensen verdriet, ik kan het niet, de ballon is te klein.

Maar de ballon is flexibel, ik weet nog niet hoe, maar ik kom er wel.

Inez