Gastblog Asje van Hout: gedicht

Soms als ik het het minst verwacht…
Is daar ineens….die diepe pijn..
Van er niet mogen Zijn..

Die pijn die brandt als de verschroeide weg naar de buik
De steken in mijn diepste Zijn, die ik ineens weer hoor, voel, Ruik

Verschil met toen is dat ik na een rauwe innerlijke kreet
Niet val in de zwarte put en het kind vergeet…

Nu neem ik het kind en wieg het zacht
En zeg ..kom maar..bij mij ben je velig vannacht..
Ik wrijf je buik tot de pijn verdwijnt
Ik olie je dijen met olie zacht en goed
Ik wikkel je in mijn hart, door mijn zachtheid wordt je omhuld
Ik open met mijn licht ..jouw licht tot we beiden met licht zijn vervuld
Ik droom jou een nieuw lijf, een nieuw binnenste, niet langer verscheurd
Ik maak jou een nieuw buitenste, met mooiste kleuren gekleurd

Als vlinder mag je verder gaan
Vrij
Van pijn en bloed en wonden
Je kan het leven weer aan

Asje van Hout

Www.echt-helemaal-asje.nl

Gastblog Carla Rus: Lovergirl


Gastblog Carla Rus: Lovergirl

Carla Rus stuurde ons het onderstaande gedicht:

Lovergirl

Alleen jouw huid, niet jouw ziel wil hij:
een tere bloem nog in de knop verkopen.
Jíj bent het die zijn liefde en erkenning wil,
de sleutel tot jouw heiligdom laat lopen.

Je spiegelbeeld oogt schoonheid die ontluikt,
ook een verlangen dit aan de wereld te tonen.
Maar hij wil alleen je huid en niet je ziel:
een tere bloem nog in de knop verkopen.

Je werd gelokt, geïsoleerd en toen gebruikt;
verraden werd je liefde en de sleutel tot je edele
delen verkwanseld. Je zelfbeeld – verscholen
in alle vezels van je lijf – bevroor totdat het viel:
hij wilde alleen jouw huid, maar stal je ziel.

Carla Rus, 11 september 2015

Meer van Carla vind je op haar eigen website

fotografie Agnes van der Graaf bij gedicht lovergirl van Carla Rus

Gastblog Yvonne: zelfvernietigingsdrang

zelfvernietigingsdrang

2 zelfvernietigingsdrangachtentwintig februari
tweeduizendveertien
vrijdagochtend…

ik ben zooooo boos
ben je boos, pluk een roos
zet’m op je hoed
dan komt het allemaal weer goed…?

hoe ga je er mee om
ben ik echt zo dom
ben ik echt zo’n klier
het interesseert me geen zier

eindelijk trek ik m’n mond open
en hou me niet meer in
betekent dat het einde
of is het een nieuw begin

ik raak alles en iedereen kwijt
maar heb ik dat ook verdiend ?
is er nou niets wat je verblijdt
ben je nou nog niet uitgegriend ?
die schouders trekken het even niet meer
van buiten en binnen, alles doet zeer…

ik heb niks meer te verliezen
krijg een hoop voor m’n kiezen
en dan ga ik tekeer
en volgt er meer
houdt het dan nooit op
ik geef mezelf op m’n kop
zelfvernietigingsdrang…

stop being victimised
start being victim wise
stay in the investigate mode
winners deal with the truth

* * * * *

proces…

achtentwintig februari
tweeduizendveertien
vrijdagmiddag

wat raar, het geeft rust
en mijn geweten is gesust
ik sta paf,
er valt een last van me af

* * * * *

één maart
tweeduizendveertien
zaterdagochtend

ik word opstandig
is dat wel zo handig
het is me allemaal wat
ik ben het zo zat !!!

toch doet het pijn
het voelt niet fijn
wat heb ik nou nog
alles is bedrog

ik hou het bijna niet meer uit
ik weet het niet meer
ik kom er maar niet uit
misschien een andere keer

voel me behoorlijk wanhopig…
dan maar weer een beetje ‘valium’
don’t worry, het is maar valeriaan
proces…laat het gaan

van binnen ben ik verdrietig, moedeloos
van buiten ben ik alleen maar boos !!!
I’m pissed….

want to be in control of my life
instead of being somebody’s wife

want to feel good with me
that’s the best place to be…

———————————————————————-

relieved

zes maart
tweeduizendveertien
vrijdagochtend

ik ben nu opgelucht misschien
maar had het toch graag anders gezien
afscheid nemen van de grote zus
is het moeilijkst gebleken dus

plaatsvervangend moeder
soms is het een loeder
irritatie van beider kant
ik irritant, zij dominant…
samenzijn was niet echt een feest
de band is er al nooit geweest ?

ik heb misschien een grote muil
maar zij behandelt me als oud vuil
in m’n dagboek stond al…..ik haat haar
we zijn er niet meer voor elkaar

ik heb geen zus, nooit gehad
wat een desillusie is dat
ik heb het helemaal gehad met haar
ik blijf hier en zij blijft daar

soms moet je afscheid nemen
leuk is dat niet
soms moet je afscheid nemen
dat geeft vaak verdriet

relieved ?

———————————————————————-

not a toy

acht maart
tweeduizendveertien

ik kan me niet verweren
geen bescherming van m’n kleren

ik kan me niet verroeren
gespannen en verkrampt
door angst overmand
naar de malle moeren

ik zeg niet doen en hij doet het toch
ik ben geen speelbal
beschadigd tot de kern
niemand heeft me beschermd

ik ben niet welkom bij m’n zus
altijd maar alleen
buitengesloten
shut out

I’m not a toy…

———————————————————————-

moving on

zesentwintig maart
tweeduizendveertien

ik zat er helemaal door
nu ga ik er weer voor…
dat kost nog wel wat tijd hoor

‘k heb nu weer een doel
dat geeft een goed gevoel…
en dat is al een heleboel

ik was alles en iedereen zat
en dacht iedereen kan me wat…
heel vervelend is dat

‘t wordt tijd dat ik relativeer
ook al doet het nog zo zeer…
want er is natuurlijk meer

ooit moest ik er aan beginnen
laat nu meer zien wie ik ben van binnen
heb nog wel wat te overwinnen

nog langer in mineur is zonde
voor mezelf en tout le monde…
op weg naar een nieuwe ronde

samen met zoonlief
mijn grote hartedief…
die wordt al een hele pief

komt tijd komt raad
ik voeg bij het woord de daad
moving on…..

Wie ben jij?

Verhalen over seksueel misbruik

Het is 2018. Overal op de wereld komen de verhalen over seksueel misbruik naar buiten. Van jongensinternaten tot jeugdzorg. Van kindercréche tot kelderbox. Van de sportschool tot Hilversum. Van #zeghet tot #metoo. Langzaam begint het bij het grote publiek te dagen: seksueel misbruik bestaat en het is wijdverspreid.

De onderste steen boven

In 2013 sprak ik Dianne Bosch, auteur van ‘Alles moet open’ over de tijd waarin we leven. De titel van haar boek lijkt haast profetisch te zijn. Alles moet open is ook het gevoel van mensen die nu met het onderzoeken van seksueel misbruik bezig zijn. Doofpotten worden opengebroken, feiten boven tafel gehaald.

Het perspectief van helen

Ik denk dat het van groot belang is, dat we deze tijd in het perspectief van helen zetten. Als we alleen maar op zoek gaan naar genoegdoening, als we enkel inzetten op het straffen van de betrokken daders en doofpotters, dan missen we de eigenlijke kans die al deze openheid ons biedt. De kans om te helen.

De wond moet open, de pus moet er uit

Om te helen is het nodig dat we de boel flink binnenstebuiten keren. De wond moet open, er moet een drain in. Alle pus en viezigheid moet eruit. De verhalen moeten verteld. Maar er is meer nodig dan alleen maar de openbaring. Als we blijven steken in hoe erg het allemaal is, dan zitten we over 20 jaar met een nieuwe beerput.

De sleutel tot de toekomst

Helen gaat over veel meer dan alleen maar het verhaal naar buiten brengen. Dat is ‘slechts’ de eerste stap. Een belangrijke stap waar de tijd nu rijp voor is. Maar daarnaast moet er iets anders gebeuren. Het verhaal moet herschreven worden. De slachtoffers mogen hun opgedrongen en aangenomen rol loslaten. Van slachtoffer doorgroeien naar overlever, een woord waarin al iets van de kracht van het individu herleeft.

Ik kwam, ik zag, ik overleefde?

Als het daar stopt hebben we nog steeds een identiteit die gekoppeld is aan het misbruik. Uiteindelijk is helen ook het loslaten van onze identiteit als overlever. Pas als wie we zijn, niet meer gekoppeld is aan de ellende die we in ons leven te overwinnen hebben gehad, zijn we vrij van het verleden. Daar zijn nog weinig rolmodellen van te vinden.

Tot volle bloei komen

Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit lezen, die voelen dat ze zelf inmiddels tot volle bloei zijn gekomen. Die zich niet meer identificeren als slachtoffer en ook niet als overlever. Mensen voor wie het seksueel misbruik nog maar een onderdeel is van het verhaal dat ze over zichzelf vertellen. Mensen bij wie het verhaal inmiddels gaat over hun talenten, hun passie en hun levenslust.

Ken jij zo’n voorbeeld?

Daarvoor is de ‘Hel(d)en van seksueel misbruik Award’ in het leven geroepen. Om die helden in de schijnwerpers te zetten. Om te laten zien en voelen dat helen kan. Dat er hoop is. Dat er mensen zijn die geheeld zijn! Dat er mensen zijn die hierbij hulp kunnen bieden. Kortom, dat er ook succesverhalen te vertellen zijn.

Meld hier jouw held(in) aan