Ik heb toekomst, gastblog Mariël

Ik heb een toekomst

Vandaag geef ik mezelf een dag vrij. Een dag om uit te rusten na een weekend werken. Het werk in huis mag blijven liggen. Ik lig op de bank, probeer mijn lichaam te voelen en mezelf helemaal te ontspannen. Allerlei gedachten gaan door mijn hoofd, ze laten me niet los. De mooie ontwikkelingen in mijn leven van de laatste maanden. De verbinding die ik voel met mezelf en met andere mensen, familie, vrienden, nieuwe contacten. Zo lang was dat een groot verlangen en nu is het werkelijkheid geworden. Beetje bij beetje dringen ook de gedachten aan een toekomst zich op. Dan ‘moet’ ik weer schrijven, deze blog.

Ik verlang naar een toekomst

Mijn hele leven al, werk ik naar een toekomst. Ik verlang naar een beter leven, succes, erkenning en nog veel meer. Ik droom van een mooi leven. Een leven dat vele malen beter is dan wat ik heb. Ik voel me altijd zo eenzaam.

De hoop houdt mij overeind

Die droom, die hoop houdt me overeind. Het MOET beter kunnen dan nu. Het is een klein vlammetje waar ik me op de een of andere manier aan vast houdt. Het heden is verwarrend, moeilijk, soms ondraaglijk. Ik creëer een schijnveiligheid om te kunnen overleven maar nergens voel ik mij werkelijk veilig.

Ingehaald door het verleden

Ik leef naar de toekomst en toch, toch word ik steeds ingehaald door het verleden. Door hard te werken, gaat het steeds beter met me. Ik ben succesvol in mijn opleidingen en in mijn werk, maar het voelt nooit goed genoeg, ik ben nooit goed genoeg. Er is een enorm gat dat nooit gevuld wordt.

Een leven vol triggers

Ik word keer op keer getriggerd. Een gebeurtenis, een gesprek, een vraag, ze kunnen me zomaar compleet onderuit halen. Emoties overspoelen me dan en nemen me mee naar het verleden. Alleen dat weet ik niet. Ik snap er niets van; ik ben een verstandige, onafhankelijke vrouw, hoe kan dit dan gebeuren? Later besef ik dat het triggers zijn. Het verleden laat zich zien door een voorval, een moment dat me terug neemt in de tijd. Het is een manier van mijn lichaam en geest om te zeggen: “je hebt nog wat te verwerken”.

Dealen met het verleden in het heden

Ik zet twee jaar al mijn plannen in de ijskast. Dat is moeilijk want ik werk graag en ben graag bezig, maar werken leidt ook af. Ik ben in therapie om mijn incestverleden te verwerken. Het is zwaar. Er is geen toekomst, en als ik aan de toekomst denk word ik overspoeld door machteloosheid. Er is een heden, een heden waar ik vaak niet mee om weet te gaan.

Helen is hard werken

Ik ben vaak moe, ik rust veel en tegelijk werk ik hard. Incest verwerken is hard werken. Ik wil niet blijven hangen in mijn proces, ik wil een toekomst als onafhankelijke, zelfstandige vrouw. Het verwerkingsproces brengt me vaak naar het verleden. Het verleden laat zich zien als beschadigde delen van mezelf, mijn innerlijke kinderen. Alle delen, willen gezien, gehoord en erkend worden. Er lijkt geen einde aan te komen en toch, ik voel me stap voor stap steeds sterker. Mijn vertrouwen in mezelf neemt toe.

Ik heb toekomst

Het lijkt ineens, maar het is jaren hard werken geweest: ik ben zover, zover dat ik een toekomst heb. Ik ben nog moe van alles wat er gebeurd is en nog gebeurt. Ik rust veel, tenminste, dat probeer ik. Plannen voor de toekomst dienen zich langzaam aan. Mijn boek over de impact van incest op alle levensgebieden, is al een heel eind. In het voorjaar 2018 wordt het uitgegeven. Het is nu al vaak een mooi onderwerp van gesprek en brengt me veel.

Bouwen aan mijn toekomst

Ik open mijn praktijk. Ik “moet” niets. Ik verbaas me. Na twee jaar “processen”, durf ik niet zo goed aan de toekomst te denken. Steeds als ik dat wel deed, werd ik teruggefloten en werd ik getriggerd. Ik leef in het heden en kijk per dag hoe het gaat. Ik heb een toekomst en mag deze nu verkennen vanuit mijzelf, vanuit wat ik fijn en belangrijk vind. De verwarring, de pijn voorbij. Dat is zo bijzonder, daar zijn geen woorden voor!

Mijn boek

Mijn boek, mocht je interesse hebben, is in de voorverkoop te bestellen via mijn website: www.wavecoaching.nl. Je helpt met je bestelling om publicatie van het boek te financieren.

Gastblogger Mariël Groenen – Schijn bedriegt

Gastblogger Mariël Groenen

20160405_222551Mijn naam is Mariël Groenen, 45 jaar, ik ben ruim 22 jaar getrouwd en moeder van een zoon en een dochter. Ik woon in een klein dorp in Brabant, omringd door veel natuur en gezegend met een mooie, grote tuin. Mijn hele leven is buiten zijn, de natuur, mijn thuis geweest. Vroeger was dit een vlucht, om na te denken en te dromen van een mooie toekomst. Nu is het een grote bron van inspiratie en vrijheid. Wandelen, buiten zijn, tuinieren, kruiden, moestuin hebben mijn grote interesse. Ook ben ik graag onder de mensen, om samen te zingen, voor een goed gesprek en af en toe een feest. Enkele kreten die mij als persoon beschrijven zijn: terug naar de natuur, verbinding (zoeken) met mezelf en anderen, persoonlijke ontwikkeling, mijn eigen weg vinden, doorzetten, spiritualiteit.

Wat doe ik

Ik heb een eigen praktijk als coach/trainer. Op dit moment staat mijn werk op een laag pitje, omdat ik ruimte nodig heb voor mijn eigen helingsproces. Daarnaast ben ik ideeën aan het uitwerken om op een andere manier invulling te geven aan mijn praktijk.

Seksueel misbruik

In mijn gezin is in alle opzichten veel mis. Ik ben het vijfde kind en vijfenhalf jaar jonger dan mijn jongste broer.

Mijn moeder

Mijn moeder zegt regelmatig dat ze mij nog wilde, omdat ze een kind wilde waar het goed mee gaat en waar ze tijd voor heeft. De anderen zijn heel veel ziek geweest en hebben veel zorg nodig gehad. Ze betrekt mij bij alles wat ze doet. Ik help haar mee bij haar vrijwilligerswerk waar ze zich volledig op heeft gestort. Ze krijgt veel telefoontjes die ik op 8-jarige leeftijd al als volleerd telefoniste beantwoord. Als ze pijn heeft door haar reuma, neem ik haar taken over.
Op een dag durf ik eindelijk te vertellen dat ik gepest word op school. Ze wijst dit resoluut af. ‘Dat kan niet, je overdrijft.’

Mijn vader

Mijn vader is erg driftig en slaat veel. Ruim drie jaar geleden, komen bij mij de eerste herinneringen boven aan misbruik. Inmiddels weet ik dat mijn vader mij vanaf heel jonge leeftijd tot vroeg in mijn puberteit seksueel misbruikt.

Leeftijdsgenoten

Ik ben van mijn zesde tot mijn zestiende gepest, daarnaast heb ik in mijn puberteit te maken met grensoverschrijdend gedrag van leeftijdsgenoten. Op mijn zestiende ben ik verkracht door mijn eerste vriendje, hij was éénentwintig jaar.

Heling, mentaal, emotioneel en lichamelijk

Mijn helingsproces is inmiddels in een vergevorderd stadium. In 2005 heb ik de stap gewaagd om hulp in te schakelen en ben ik naar een hypnotherapeute gegaan. Vanaf die tijd ben ik door trainingen, opleidingen, workshops en enkele rondes therapie intensief bezig geweest met bewustwording en met, zoals ik het nu noem, het afpellen van overlevingsstrategieën. Mentaal en emotioneel heb ik daardoor veel opgeruimd. Inmiddels heb ik weer begeleiding van een therapeute, met name lichaamsgericht deze keer. Mijn lijf blijkt een eigen geheugen te hebben en heeft nog veel vastgehouden wat nu los kan komen.

Ik blog omdat ik ‘moet’

Mijn doel met bloggen over mijn ervaringen met seksueel misbruik is bewustwording. Zodat mensen beseffen dat misbruik veel en overal voorkomt en welke consequenties het heeft, hoe het levens verwoest.

Omdat schijn bedriegt

Over seksueel misbruik en mijn ervaringen schrijven voelt voor mij als heel belangrijk, alsof ik niet anders kan. Het is niet zomaar iets om mezelf zo bloot te geven, het is spannend en ook kwetsbaar. Jaren heb ik de harde waarheid over mijn verleden voor mezelf geheim gehouden en daarna ook nog voor mijn omgeving. Het is haast niet te bevatten, jarenlang misbruikt door mijn vader. De man die mij had moeten beschermen. De man die naar de buitenwereld zo rustig en integer leek. En juist daarom “moet” ik het vertellen. Zodat de wereld weet dat schijn vaak bedriegt.

Update:

Mariël Groenen schreef en publiceerde inmiddels het boek: ‘De impact van incest op alle levensgebieden’. Bestel het boek hier.

Nieuwe gastblogger: Alice stelt zich voor

Alice, gastbloggerGastblogger Alice stelt zich voor

Ik ben Alice. 47 jaar jong en 16 jaar gehuwd met een schat van een man. Ik heb twee volwassen kinderen uit mijn eerste huwelijk, en twee lieve kleinkinderen, die twee-en-een-half en vijf jaar oud zijn. Samen met mijn huidige man heb ik geen kinderen. Tot ons groot verdriet zullen die er om medische redenen ook niet komen.

Mijn Belgische roots

Ik groei op in het Belgische Limburg in een arbeidersgezin, in een klein dorpje aan de taalgrens met Wallonie. Mijn moeder is Vlaamse en mijn vader Franstalig. Ze leren elkaar kennen als mijn moeder 17 jaar is, mijn vader is dan 20 jaar. In september 1967 trouwen ze en 2 maanden later word ik geboren. Mijn moeder ontkent in alle talen dat haar zwangerschap de reden is dat zij trouwen.

Reislust en Avontuur

Mijn man en ik hebben een drang naar avontuur. Dit brengt ons in de loop van de jaren naar verschillende landen. We wonen in Schotland, Engeland en uiteindelijk vinden we ons vaste stekkie in Frankrijk. Ik werk mee in de zaak van mijn man, die tandarts is. Ik ontvang de patiënten. Het voelt veilig.

Iets begint te kriebelen

Tijdens mijn helingsproces begint er iets te kriebelen en hoe minder ik het nodig heb mezelf te verschuilen achter mijn man, hoe meer de drang groeit om iets voor mezelf te gaan doen. Ik wil met mijn verhaal, mijn geschiedenis, mensen helpen.

Waarom ik schrijf

Een van de redenen dat ik schrijf, is om de mythe dat je levenslang hebt als je seksueel misbruikt bent, te helpen doorbreken. Ik hoop zoveel mogelijk lotgenoten te bereiken met de boodschap dat er wel degelijk leven na seksueel misbruik is. Bloggen is een fijne oefening die mij handige tips kan opleveren voor het schrijven van mijn boek. Ik schrijf dit boek om anderen te laten lezen dat helen echt kan. Voor mezelf is het boek een mooie afsluiter van mijn therapie.

Mijn plannen voor de toekomst

In oktober 2015 ben ik klaar met mijn opleiding “coaching” en ga ik mijn eigen praktijk openen, ook begin ik dan een opleiding NLP en hypnotherapie. In de toekomst wil ik met vrouwengroepen gaan werken. Momenteel werk ik ijverig aan mijn boek, waarin ik mijn belevingen van het seksueel misbruik beschrijf, maar meer nog: mijn helingsproces. Al te vaak wordt nog geroepen en beaamt dat helen van seksueel misbruik een bijna onmogelijk klus is. Met mijn boek wil ik bijdragen aan het doorbreken van deze negatieve gedachtegang.

Mijn ervaringen met seksueel misbruik

Op mijn zesde word ik voor het eerst seksueel misbruikt door een oom. Zijn zoon volgt zijn voorbeeld en ook hij begint mij te misbruiken, alleen het tijdstip waarop is uit mijn geheugen gewist. Het seksueel misbruik met mijn neef houdt op als hij zijn huidige vrouw leert kennen. Ik ben dan elf jaar. Het seksueel misbruik neemt alle denkbare vormen aan. Mijn oom prostitueert mij zelfs en op 13-jarige leeftijd raak ik zwanger. Er wordt een illegale abortus uitgevoerd. Als ik 14 ben besluit ik dat het genoeg is geweest. De laatste keer dat hij mij probeert te misbruiken, verweer ik mij. Ik bijt en stamp hem. Daags nadien vertel ik alles aan mijn moeder.

Dat is het begin van een lange en pijnlijke zoektocht naar mezelf …

Wat vertel ik de kinderen over mijn incest-verleden?

De vraag van ‘Mooiezooi’: Wat vertel ik de kinderen over mijn incest-verleden?

Deze vraag van ‘Mooiezooi’ is er echt eentje om over na te denken. Wanneer je incest of seksueel misbruik hebt meegemaakt, dan ben je nooit het enige slachtoffer. Je hele netwerk, familie, partner, vrienden, iedereen heeft er direct of indirect mee te maken. Zelfs wanneer je het goed verwerkt hebt, heeft het veel invloed gehad op je leven. Daarmee heeft het zijn impact op iedereen die van je houdt.

Mooiezooi geeft aan dat zij haar eigen incest verleden goed verwerkt heeft en niet zal instorten als ze het haar kinderen zou vertellen, maar vraagt zich af of het voor de kinderen (puberleeftijd) niet te belastend zal zijn. Het is niet niks wat je een kind vertelt, over hun opa in dit geval, zelfs al zien de kinderen opa nooit. Is het beter om het verleden te laten rusten?

Vragen voor ouders die seksueel misbruikt zijn:

  • Moet ik het de kinderen vertellen?
  • Wat is een goede leeftijd om het te vertellen?
  • Hoe vertel je zoiets?

Leren omgaan met de realiteit

Kinderen zijn de wereld nog aan het leren kennen. Ik ben een groot voorstander van leven in de realiteit. Helaas is de wereld geen sprookjesparadijs (al kan het er in sprookjes overigens ook behoorlijk gewelddadig aan toe gaan). Je taak als ouder is niet om je kind te behoeden voor al het ‘kwade’ in de wereld. Jouw taak is om hen de tools, het vertrouwen en de ruimte te bieden om te leren omgaan met de wereld. Daarbij hoort ook de realiteit van incest en seksueel misbruik.

In Nederland wordt 1 op de 4 meisjes seksueel misbruikt

De realiteit is niet anders en de kans dat jouw kind te maken krijgt met seksueel misbruik is gewoon 25% als het een meisje betreft. Jongens scoren 1 op de 6 en dat komt neer op 16%, ook zeker niet te verwaarlozen. De kans dat een kind bijvoorbeeld aangereden wordt is vele malen kleiner (minder dan de helft). Toch vertellen we kinderen al van kleins af aan uit te kijken met oversteken. Op dezelfde manier denk ik dat we kinderen van jongs af aan moeten vertellen over seksueel misbruik.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee

Zou ik adviseren om het de kinderen te vertellen? Jazeker zou ik dat. Ik zou zelfs zeggen, zo vroeg mogelijk. Kinderen krijgen absoluut iets mee van wat er speelt en als ze het fijne er niet van weten, gaan ze zelf invullen wat er aan de hand is. Kinderen hebben daarbij ook nog de neiging om de schuld naar zichzelf toe te trekken. Wanneer ze van jou horen wat er aan de hand is, kunnen ze ook met hun vragen bij jou terecht.

Hoe licht je een kind in over je incest-verleden?

Hoe je een kind inlicht over het verleden is van veel factoren afhankelijk. De leeftijd van het kind is natuurlijk belangrijk, maar ook de aard van het kind. Kinderen zijn best in staat om te begrijpen, al vanaf heel jong, dat opa vervelende dingen heeft gedaan en dat je hem daar de kans niet meer voor wilt geven. Het vertellen is gelijk een mooie aanleiding om eens met je kind te praten over grenzen. Vanaf een jaar of twaalf snappen kinderen zeker waar het over gaat als je het over incest of seksueel misbruik hebt.

Praten over (on)gezonde seksualiteit

Wanneer je zelf al door het proces van helen heen bent en je kunt er goed over praten, zou ik de kinderen op de hoogte brengen. Net zoals je waarschuwt voor het verkeer, je hen voorlicht over de mechanische aspecten van seksualiteit, zou ik hen ook vertellen over wat er gebeurt als het mis gaat. Als iemand over je grenzen gaat en wat je kunt doen als dat gebeurt. Gezien het feit dat de gemiddelde leeftijd waarop seksueel misbruik begint acht jaar is, kan je er volgens mij niet vroeg genoeg mee beginnen om kinderen daar bewustzijn op te geven. Dat het jou overkomen is, maakt je dan gelijk tot de expert en degene aan wie ze dat soort moeilijke dingen kunnen vragen.

Wat als je het nog niet goed verwerkt hebt?

Als je het verleden nog niet goed verwerkt hebt, denk ik ook dat het van belang is dat de kinderen op de hoogte zijn van wat er is gebeurd. Ze hoeven geen details te weten, maar als jij als vader of moeder nog in therapie bent, triggers hebt of depressieve buien, dwanghandelingen of welke van de lange termijn effecten van seksueel misbruik dan ook, dan hebben je kinderen daar mee te maken. Het is van groot belang dat ze snappen dat het niet hun schuld is, dat ze weten waar het vandaan komt, op hun eigen niveau. Als je er zelf niet over kunt praten, is het een goed idee om je partner of een vertrouwenspersoon te laten vertellen. Op die manier hebben ze gelijk ook weer iemand waar ze met vragen naar toe kunnen.

Praat over de betekenis van incest en seksueel misbruik, niet over de details

Ik denk dat geen enkel kind zit te wachten op de details van wat je precies met opa moest doen. Wat van belang is, is dat het kind snapt welke nare gevoelens erbij komen kijken. Dat het soms niet eens hele grote dingen hoeven te zijn, maar dat niemand het recht heeft om je dat nare gevoel te geven. Dat het kind snapt dat dat is waarom het verboden is om over andermans lichamelijke grenzen te gaan.

De winst van zo’n gesprek

Een gesprek over je eigen verleden is een goede gelegenheid om het met je kind te hebben over grote thema’s. Over wat respect is, wat grenzen zijn en hoe je het beste met seksualiteit kunt omgaan, om te voorkomen dat je een ander pijn of verdriet doet. Je kunt het hebben over hoe je omgaat met druk van anderen, als het om je eigen grenzen gaat. En je kunt nog maar eens benoemen dat je kind met al zijn of haar problemen bij je kan komen.

Leestip: De stem van het kind van Hanny Lynch

Het boek is een serie interviews van (inmiddels volwassen) kinderen met ouders die seksueel misbruikt zijn. Ik schreef een review en je kunt het boek ook meteen daar bestellen. Zie: Recensie ‘De stem van het kind’.