Het onderstaande is het verhaal van een oma. Haar zoon werd op school seksueel misbruikt. Dat verwerkte zij, samen met haar gezin, zo goed mogelijk. Er was in die tijd weinig hulp en haar zoon ging agressief gedrag vertonen, iets waar ze moeilijk mee om kon gaan. Het gezin overleefde het zo goed en kwaad als het kon en zoonlief groeit op en krijgt een relatie. Dan komen de kleinkinderen …

Een tweeling!

Dolblij ben ik, met de geboorte van mijn twee kleinkinderen. Regelmatig pas ik op de tweeling. Het voelt haast onwerkelijk fijn, na alle jaren van overleven en opletten dat ik mijn zoon niet trigger. Mijn schoondochter betrekt ook mijn zoon bij de zorg rondom de kinderen. Al vrij snel zie ik problemen opdoemen.

Mijn zoon is géén goede vader

Het is naar om het te moeten zeggen, maar mijn zoon is géén goede vader. Hij weet niet hoe je met baby’tjes om moet gaan. Als ze huilen wordt hij ongeduldig en gaat hij schelden. Als ik het aankaart krijg ik de volle laag.Toch wring ik mij in alle staten om er iets van te zeggen, omdat ik mij verantwoordelijk voel en in de hoop dat hij er iets van oppikt.

De kinderen in bad doen

Ik zie dat mijn zoon moeite heeft om de baby’s in bad te doen en biedt aan om te helpen. Gelukkig accepteert hij de hulp en ik probeer hem het goede voorbeeld te geven hoe je met baby’s omgaat. Het gaat vaak goed, maar ik moet wel oppassen dat ik hem niet het gevoel geef dat hij het niet kan. Zo gaat het ook met het verschonen van de luier, wat veel te hardhandig gaat. Of het op afstand houden van de baby, tijdens het fles geven. Alles gaat om controle houden en angst voor gezonde intimiteit.Als er iets tegenzit ben ik het haasje. Dan wordt hij agressief. Ik word er wanhopig van.

Mijn zoon is al sinds het seksueel misbruik agressief

Ik weet dat er een link is met het misbruik, want mijn zoon is al langer agressief. Mijn zoon kan het niet velen dat iemand anders de aandacht krijgt, zelfs zijn eigen kinderen niet. Dan raakt hij gespannen en bij het minste geringste begint hij de schelden. Hij heeft grote behoefte aan controle en als hij die niet voelt, wordt hij agressief.

Zomaar een incident, één uit velen

De tweeling is twee jaar en we gaan naar de speeltuin, alles staat klaar. We staan bij de auto en zijn zoon zegt dat hij dorst heeft. Mijn zoon vloekt en schreeuwt: ‘Je gaat nu in de auto, we gaan nu weg!’ Ik neem het voor mijn kleinzoon op en vervolgens schreeuwt hij tegen mij. Hij keert zich tegen mij en zegt: ‘Wat jammer dat jij het nou verpest!’

Seksueel misbruik is niet bespreekbaar

Ik probeer wat ik kan om de sfeer goed te houden en om hem op een positieve manier contact met zijn kinderen te laten hebben, maar het lukt niet. Steeds weer krijg ik agressie over mij heen. Als ik probeer om de link terug naar het misbruik te leggen, word ik niet serieus genomen. Het mag er niet zijn. Ik heb er inmiddels veel over gelezen en ben bereid er met hem over te praten, maar hij blijft zich tegen zijn moeder verzetten, met de opmerking: ‘Mama. jij met je boekjes.’ Ook ‘ouders aan het woord’, waar hij baat bij zou kunnen hebben, ik krijg het hem niet aangereikt.

Hij verliest zijn werk en relatie

Mijn zoon verliest een paar jaar later zijn werk, vanwege agressief gedrag op de werkvloer. Om dezelfde reden gaat zijn relatie stuk en heeft hij geen dak meer boven zijn hoofd. Hij komt regelmatig met de jongens bij ons overnachten. Het is een drama. Als de jongens ’s nachts huilen, gaat hij ze niet troosten al ligt hij bij ze op de kamer. Als ik de baby`s wel ga troosten, krijg ik de kous op mijn kop.

Ik zoek hulp

Ik zoek hulp, omdat ik het niet meer kan aanzien. De agressiviteit van hem naar de kinderen zwakt af naarmate ze ouder worden. de kinderen worden verbaal ook sterker, maar ik vraag ze regelmatig hoe ze het hebben met elkaar. Zijn er ergens lotgenotengroepen rondom vaderschap na seksueel misbruik? Of is er een plek waar ík met mijn zorgen terecht kan? Mijn zoon is vast niet de enige die hier last van heeft? Overal krijg ik nee. Vaderschapscursussen of gespreksgroepen bestaan niet. Overal krijg ik te horen: ‘Ja, het zou er moeten zijn, maar het is er niet.’

Ouders aan het woord

Na lang zoeken vind ik het boekje van Marijke Naezer: ‘Ouders aan het woord’. Het boekje is niet meer in print, omdat de Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling opgeheven is. Maar via deze link is het verkrijgbaar. Het is een verademing: er zijn anderen die dit probleem tegenkomen.

Inmiddels gaat het beter met mijn zoon

Mijn zoon heeft, mede dankzij zijn nieuwe vriendin, hulp gezocht bij zijn verleden en de invloed die dit heeft op zijn vaderschap. Zelf blijf ik achter met het gevoel dat de hulpverlening mij en mijn zoon gefaald heeft. Dat mijn kleinkinderen daar het slachtoffer van zijn geworden, zodat ze in hun vroege jeugd te maken hebben gehad met een agressieve vader.

Hoe zal het mijn kleinkinderen vergaan?

Mijn kleinkinderen zijn opgegroeid in een onveilige thuissituatie. Gelukkig is mijn zoon inmiddels in staat om liefdevol met hen om te gaan. Maar de jongens zijn nog niet volwassen, wat als ze straks in de puberteit terechtkomen? Dat mij lijkt weer een fase die om enige assistentie vraagt, waar je niet voor bij je moeder wilt aan kloppen. 

De invloed van het verleden op ouderschap

In ons geval viel het mij op dat onze zoon zelf niet het initiatief nam om hulp te zoeken, terwijl het een kritieke situatie betrof. Het is bekend dat de meeste mannen niet snel zelf hulp zoeken, door schaamte en/of schuldgevoel. Omstanders, familie, of vrienden, zouden dan toch de moed moeten hebben, de ouders te wijzen op hun gedrag zodat er hulp gezocht wordt. Daarnaast is het naar mijn idee zeer nodig dat er betere hulp wordt aangereikt specifiek aan mannen. Ook omdat zij medeverantwoordelijk zijn voor de opvoeding van hun kinderen. Dit probleem serieus nemen kan helpen de ernstige gevolgen van geweld en misbruik in het verleden te laten stoppen bij de huidige generatie. 

Deel op Facebook

Tweet