NOKIDDING
NOKIDDING is een organisatie die zich richt op kindermishandeling. Dit doen zij in samenwerking met mensen die zelf als kind mishandeling hebben meegemaakt. Zij bieden een opleiding aan voor ervaringsdeskundigen, waarin zij leren hoe zij hun verhaal kunnen delen. Mensen die deze opleiding hebben gevolgd kunnen ook presentator te worden. Dan vorm je samen met nog een ervaringsdeskundige een koppel bij presentaties van NoKidding.
Presentaties van NoKidding
NoKidding gaat langs bij scholen en organisaties waar er met kinderen en jongeren wordt gewerkt. Ze geven voorlichting niet alleen door middel van feiten en cijfers, maar juist ook door ervaringsdeskundigen, die zelf kindermishandeling hebben meegemaakt, aan het woord te laten. Dan komt het verhaal dichterbij en wordt het voor de mensen in de zaal ‘voelbaar en zichtbaar’ wat mishandeling met een kind doet en zo wordt het bespreekbaar gemaakt.
Het motto van NoKidding
Het motto van NoKidding is ‘kleine stappen, grote winst’. Hiermee willen ze uitdrukken dat iedereen iets voor een mishandeld kind kan betekenen. Hoe klein de handeling ook is.
Mijn eerste bijeenkomst bij NoKidding
Ik weet nog goed de eerste keer dat ik binnen kwam bij NoKidding. Ik kwam voor de opleiding tot ervaringsdeskundige. De directeur wist mijn naam al, wat mij verbaasde. Hij had zijn best gedaan om alle namen te weten. Ik werd warm onthaalt door de mensen die er waren. In de zaal zat een stuk of 25 man verdeeld over drie rijen denk ik me te herinneren.
Spannend om te doen
Onwennig en wat nerveus zoek ik een plekje tussen de mensen. Ondanks dat ik contact maken met mensen lastig kan vinden, raak ik aan de praat met een paar mensen. Het stelt me wat gerust. Ik heb geen enkel idee wat ik kan verwachten.
Visie en missie
Er wordt geopend met de visie en missie van NOKIDDING door middel van het verhaal van de directeur van NOKIDDING en een filmpje in het thema kindermishandeling. Daarna wordt er als eerste aan mij gevraagd wat mij hier brengt. Mezelf groot willen houden voor de groep zeg ik met een ietwat sarcastische toon erin ‘doordat ik vroeger zelf kindermishandeling heb meegemaakt’. De directeur ziet dat ik mijn gevoel verberg en benoemt dit ook. Ik geef dit toe.
De essentie van NoKidding
Hij legt uit dat de essentie binnen NOKIDDING is een verhaal van een ervaringsdeskundige te delen waarin die ook zijn of haar gevoel legt zonder kwijt te raken in emoties. Het gevoel is juist wat er over gebracht moet worden op de groep, zodat zij niet alleen feiten weten, maar ook kunnen voelen wat kindermishandeling met iemand doet. Daarna doet een ervaringsdeskundige die al langere tijd binnen NOKIDDING vrijwilliger is doet haar verhaal.
Krachtige, kwetsbare vrouw
Zoals ze daar zit zie ik een mooie sterke vrouw die haar verhaal durft te delen voor de groep. Ze pinkt een traan weg, maar weet zich ook weer te herpakken. Daarna mogen een de mensen uit het publiek een stukje van hun verhaal delen voor de groep. Ook ik kom aan de beurt.
Gierend van de zenuwen
Voor de groep gieren de zenuwen door mijn lijf en probeer ik zo snel mogelijk mijn hele verhaal eruit te gooien terwijl ik in tranen uitbarst. De directeur onderbreekt me en verteld me dat ik niet meteen mijn hele verhaal hoef te delen. Ik krijg warme feedback vanuit de groep waarna ik me weer weet te kalmeren.
Ik ben niet de enige
In de pauze tussendoor en aan het einde heb ik gesprekken met mensen en voel ik me in een warm bad. Ik voel me fijn op deze plek met wie ik ben en mijn verhaal. Ook het feit dat ik niet de enige ben doet mij veel. Ondanks dat ik dat al wist, is het toch anders om die personen ook daadwerkelijk te spreken. Na deze eerste dag weet ik het zeker, ik wil verder met deze opleiding tot ervaringsdeskundige.
Hoi lezer, mooi dat jullie dit doen, krachtig en knap. Ik vraag me zo vaak af waarom het echte werk door ervaringsdeskundige word gedaan , vrijwillig of voor een fooi . Dat zeer veel (niet alle) hoog betaalde hulpverleners nog steeds niets kunnen met mensen die zwaar getraumatiseerd zijn in hun kindertijd.
Maar hoe komt het toch dat dit, over de gehele linie, van veel huisartsen tot en met alles tot aan psychiaters, niets van jullie/ons te leren valt, dan door dat wat het NIET is, Of mij dan zeer bang maakten van mij(n) zelf. Ik meen te denken en ervaren dat dit voor mij de weg was, is.
Zelf ben ik uit 1955, heb een flinke carrière gemaakt bij die hulpverlening en kom tot deze conclusie. Ik was 25 jaar zelf A verpleegkundige, ook in de psychiatrie, op een somatische behandel afdeling.
Hoe kunnen we zo`n kennis overdracht bewerkstelligen, of vind je dit een illusie? Of willen die deskundigen dit niet. Ik heb een pittig verhaal te vertellen. Maar de moed verliezen wil ik niet, zo voelt het ook niet. Misschien iets voor jullie ? Alle goeds en licht op je pad toegewenst!
Hallo Eveline,
Het zou al helpen als het in de reguliere opleidingen als thema (verplicht) werd behandeld. Op dit moment zit seksueel misbruik in de HBO-opleidingen in een keuze-minor, samen met huiselijk geweld. Voor nu is bij- en nascholing wat ons betreft de beste optie. Sinds afgelopen jaar organiseer ik, Ivonne Meeuwsen een verdiepingstraining voor professionals.
Ik ben professioneel hulpverlener en ervaringsdeskundige op het gebied van seksueel misbruik. De training is een mix van inhoudelijke kennis over seksueel misbruik, mijn ervaringen van wat wél werkt in de hulpverlening vanuit mijn jarenlange ervaring als gespecialiseerd hulpverlener. Daarnaast kijken we in de training naar wat de professional nodig heeft, aan intervisie, supervisie, etc.
Naast de verdiepingstraining verzorg ik op verzoek een introductiemiddag rondom seksueel misbruik als bijscholing voor professionals.
Op deze manier dragen wij een steentje bij. Mogelijk is één van deze trainingen voor jou of collega’s interessant?
Warme groet,
Ivonne