Partners in beeld
Van de week kreeg ik deze reactie op mijn boek ‘Partners in beeld’. Ik heb gevraagd of ik hem (anoniem) met jullie mocht delen. Dat mocht! 🙂
Hallo Ivonne
Ik wil je graag even een mail sturen met dank en blijk van waardering voor het schrijven van het boek Partners in Beeld. Jouw verhaal, overwegingen en tips of adviezen zijn zo herkenbaar en eigenlijk ontzettend fijn om te lezen. Als partner weet je, werkelijk waar, niet wat je moet doen of waarvoor je staat, je bent echt compleet machteloos. Er is zo weinig zinvolle en leesbare informatie voor partners en jouw boek geeft enig houvast en hoop. En ja ook enige verlichting in mijn eigen pijn, die ik helaas in de afgelopen 20 jaar met mijn partner ook heb meegekregen. Na overspel van mijn liefste ben ook ik volledig kapot gegaan, je boek is helaas een redelijke accurate weergave van mijn verhaal, ik was helemaal op en leeg …
Dankzij jou boek zijn hier open gesprekken ontstaan voorbij mijn eigen pijn, geheel onpartijdig en onbedreigend, nieuwsgierig. Ik weet, eerlijk waar, niet zeker of onze relatie nog stand had gehouden als ik jouw verhaal, adviezen en zienswijze niet had kunnen en willen lezen.
Anyway we zitten er nu middenin en doen het waar mogelijk samen. Ja ik ben iemand die niet gaat weglopen en doe het niet uit medeleven. Ben wel onzeker, what’s next.
Vind dat de gesprekken ons leven nu wat te veel beheersen, de frequentie is nogal hoog. Heb je tips om hierin enige remming en balans aan te brengen…
Op verzoek anoniem.
De tips waar deze anonieme partner om vraagt
Parkeerplaats
Bespreek de frequentie met elkaar
- Hoe vaak spreken jullie er nu over?
- Wat zou elk van jullie een goede frequentie vinden?
- Als je partner meer nodig heeft dan jij, waar kan hij/zij dan terecht? (zijn er anderen met wie het bespreekbaar is?)