Helen kan!
Ik roep al enige jaren dat helen kan en dat ik zelf geheeld ben. Ik krijg daar best vaak vragen over. Vooral ook hoe ik weet dat ik niet terug zal vallen. Mijn antwoord is niet dat ik nooit meer val. Het overkomt me zelden, maar het gebeurt best wel dat ik getriggerd raak. Dat ik ineens weer 12 of 15 of 17 ben. Dat ik een beetje vaag word in mijn hoofd en niet meer goed uit mijn woorden kom. Ik val best nog wel terug. Ik sta alleen veel sneller weer op.
Hoe gaat helen in zijn werk
Ik heb heus niet alle incidenten van seksueel misbruik besproken in therapie of voorbij zien komen in mijn nachtmerries. Daarvoor is zeven jaar misbruik gewoon ook te veel. De donkerste momenten heb ik wél doorvoeld. Want juist de zwaarste, donkerste tijden, daar moet je het licht op laten schijnen. Naar de diepste angst toe, omdat je anders bang blijft. En als je die angsten eenmaal onder ogen hebt gezien, kan de rest je niet meer zo’n angst inboezemen. Dan kun je verder.
Terugkijken naar het verleden
Laatst zat ik in mijn eigen boek te lezen. Ik zocht een passage voor de ‘Samen Helen’ bijeenkomsten. Ik las het stukje over ‘De olifant in de kamer’ en ik dacht bij mezelf: ‘Oh ja, zo was dat!’ Met dat ik het dacht, kwam er iets anders in mij op. De gedachte dat ik echt terugkijk naar het verleden. Ik herken het nog wel, het is nog van mij. Maar het is niet meer van nu.
