Toch nog vergoeding seksueel misbruik?
De kranten koppen massaal dat er toch nog vergoeding is gekomen vanuit de Rooms Katholieke Kerk voor zo’n 250 mensen die seksueel misbruikt zijn. Geweldig nieuws voor deze 250 mensen. Nu de media nog beter informeren. Want waar ging het eigenlijk om?
Het gaat niet om de vergoeding
Waar het hele proces om te doen is geweest, is nooit het geld geweest. Natuurlijk, geld is handig. Vooral als je hoge kosten maakt voor therapie. Maar wat veel belangrijker is dan het geld, is dat er erkenning komt voor hun wandaden van degenen die verantwoordelijk waren voor het seksueel misbruik.
Is de kerk verantwoordelijk?
Is de kerk in deze verantwoordelijk, zul je je afvragen? Heeft de kerk dit gedaan? Of waren het individuele priesters, paters en broeders, zusters en wat er nog meer aan kerkelijke gezagsdragers rondloopt. Net in dat ‘kerkelijke gezag’ zit ‘m de kneep. Want dat betekent dat de kerk hierin wel degelijk een verantwoordelijkheid heeft.
De kerk heeft het seksueel misbruik toegedekt
Jarenlang heeft de kerk het seksueel misbruik in zijn gelederen gedoogd. Als een kerkelijk gezagsdrager over deze grens ging, werd hij niet ge-excommuniceerd. Hij werd niet gevraagd zijn ambt neer te leggen. De zaak werd doodgezwegen en het ergste wat de pleger kon overkomen, was overplaatsing.
Over hun eigen grens én die van de wet
Wettelijk gezien zijn zij daarmee volgens mij medeplichtig aan een misdaad. Want seksueel misbruik is niet alleen verwerpelijk, vernederend en levensontwrichtend: Het is ook strafbaar. Maar kerkelijk gezagsdragers staan blijkbaar boven de wet. Of het nu wereldse of bijbelse wetten betreft…
Erkenning is goed voor een mens
De wereld zou zoveel mooier zijn als wij, als mensheid, zouden leren dat het een teken van kracht is om een fout te erkennen. De huidige paus lijkt dat begrepen te hebben en heeft de verantwoordelijkheid genomen, erkenning geboden. Daar respecteer ik de man voor.
De doofpotcultuur verdwijnt in de doofpot
Wat ik lastig vind in deze kwestie is dat de nadruk vooral is komen te liggen op het seksueel misbruik, in plaats van ook op de doofpotcultuur die in de kerk hoogtij heeft gevierd. Het lijkt er op dat er een cultuur is ontstaan in de kerk van integer lijken, in plaats van integer zijn.
Het individu tegenover het instituut
De erkenning en de toekenning van een vergoeding is een kleine overwinning, maar wel een belangrijke. Het is een David tegen Goliath gevecht geweest. David heeft gewonnen. De reus heeft moeten buigen.
Applaus voor de doorzetters
Bravo voor de moed en het doorzettingsvermogen van al die mensen die het zwijgen doorbroken hebben. Ik hoop voor hen dat deze overwinning een hoofdstuk voor hen afsluit. Dat ze verder kunnen. Dat ze kunnen helen, kunnen verwerken. Dat ze terugkijken op deze ervaring, deze krachtsinspanning en daaruit een stuk persoonlijke trots putten. Jullie brachten de kerk op zijn knieën.
Wat fijn voor al die mensen. De erkenning is zo belangrijk. Ik verlang ook nog steeds naar erkenning, maar dan door de kerken. Het blijft in je hoofd zitten. Maar of ik die ooit zal krijgen…. ik ben bang van niet. En dat doet pijn, en het maakt me boos. Een kerkgenootschap, die je niet eens beschermd heeft. Die hun handen boven het hoofd van de predikant houden. Terwijl ze het wisten…..