In januari schreef ik weer een schrijfwedstrijd uit, met daarin een aantal thema’s. Ook de komende maand daag ik mensen uit om te schrijven over hun ervaringen. Kijk hier voor de thema’s.
Ook deze maand schrijf ik weer een schrijfwedstrijd uit, met daarin een aantal thema’s. Ook de komende maand daag ik mensen uit om te schrijven over hun ervaringen. Kijk hier voor de thema’s.
Niet gewonnen, toch prijs
De mensen die niet gewonnen hebben, stuur ik een verbetertip en ik hoop dat ze een volgende keer weer meedoen, want alle inzendingen zijn de moeite waard, al is het maar voor jezelf om een keer geschreven te hebben.
Dit is het winnende verhaal van januari/februari is geschreven door Joke. Het thema van dit verhaal is: angst
Mijn schaduwdekentje van angst
Dag in, dag uit leven we met duizenden indrukken, die via ons lichaam binnenkomen. Bewuste en onbewuste aanrakingen van de omgeving. Soms letterlijk, soms figuurlijk, maar steeds met een bepaalde gewaarwording die we zelf kunnen invullen. Of dat denken we toch!
Grenzen overschreden
Zonder het te beseffen, worden er hierbij te vaak grenzen overschreden. Zo ook mijn grenzen die ik nog volop aan het verkennen en uitzetten was. Angst sloop sluw en onherkenbaar in mijn dagelijks bestaan en werd een vriend en een vijand tegelijk.
Automatische zelfbescherming
Automatisch wist ik mezelf te beschermen tegen iets dat onbegrijpbaar was. Ik herkende lang geen angst omdat het zo “normaal” leek. Een deel van mijn leven zeulde ik als een zware steen verstopt in mijn rugzak mee. Tegelijkertijd was de angst ook mijn redding, mijn rem die ervoor zorgde dat ik mezelf in veiligheid kon brengen.
Een beschermingsdekentje
Ondertussen vergelijk ik mijn angst met een beschermingsdekentje. Ik neem het steeds met me mee. Of ik het nu wil of niet. Soms is het lekker warm en zacht, soms ijskoud en stijf. Soms heel zichtbaar als ik stilval, verlam en vertraagd reageer, maar veel vaker ook heel onzichtbaar.
Mijn dekentje van angsten
Mijn dekentje van angsten als een schaduw om me heen, soms groot, soms klein. Soms achter, soms voor of naast me. Steeds aanwezig als een trouwe vriend. Een dekentje dat ik als mijn veiligheid en warmte beschouwde. Zo één en versmolten was ik ermee.Enkele jaren geleden zag ik dat dekentje niet eens. Het lag om me heen geslagen, als een ondoordringbare beschermlaag.
Teruggetrokken in mijn schaduwhoekje
Het dekentje hield me gevangen in een donker schaduwhoekje, om toch maar zo weinig mogelijk op te vallen en deel te nemen aan de gevaren van het leven. Ondertussen durf ik eronder kijken en zie dat echte schaduwen me meer angst inboezemden dan nodig was.
Spelen met de angst
Ik was vergeten dat je ook met schaduwen en angst kan spelen, dat je er een heel verhaal mee kan neerzetten, als je je durft bewegen en verplaatsen. Samen met lotgenoten ontdekte ik dat het vaak nuttig is om op zoek te gaan naar waar de schaduw vandaan komt. Even aan de andere kant van het deken gaan kijken, zodat de grootsheid van de onbekendheid verdwijnt.
Grauw en grijs
Schaduwen en hun angsten kunnen enerzijds vaag en grauw zijn en anderzijds afgemeten en scherp. Als er gedachtenwolken verschijnen kunnen we de schaduwen niet meer zo goed waarnemen. Ze zijn er, maar verstoppen zich in de onoverzichtelijke chaos van het moment. Ze loeren en slaan toe als een blinddoek, die het licht in je ogen doen verdwijnen. Schuilen heeft geen zin. De angst weet je te vinden. Je te omarmen zonder dat je zijn aanwezigheid voelt. Je raakt er zo in verstrikt dat het een gewoonte wordt. De benauwdheid die op je drukt voel je niet meer.
Mijn redding bleek mijn ondergang
Zo leefde ik, jaren en jaren met een angstdeken als mantel. Mijn redding om me te kunnen verstoppen en te handhaven in een enge wereld. Ik was blij dat ik me zo goed onzichtbaar kon maken en de pijn van de angst kon verdoven. De eerste keer dat die mantel uitging voelde dan ook zo naakt en kwetsbaar. Één enkele stap kan het verschil maken.
Angst voelen is angst overwinnen
Ik, een doelwit in een open veld. Nergens schaduwen om in te schuilen. Het licht brandend vanuit alle kanten. De angst die ik toen kon voelen, was de eerste beleving van mijn nieuwe leven, waarin ik kan kiezen of ik mijn dekentje van me af wil gooien, of toch nog even om me heen wil slaan.
