Het Geheim

(Op de muziek van Het Dorp van Wim Sonneveld) Tekst: Rosemary Lengton 18.1.2019

Thuis was niet pluis; Veel ging er mis. Leek wel een jeugdgevangenis.

Steeds was er dreiging en geweld.

Pap sloeg mam, mijn broers en kat; Dochters werden fout betast.

Mijn rugzak vulde zich zo snel.

Mijn angst voor jongens in de klas; Mijn angst te trouwen met wat was,

Gaf mij geen hoop op betere tijden.

Toch kwam moeder met de eis; me voort te planten met die Gijs.

Wat ik van God niet mocht mijden.

 

Refrein:

En in mijn jonge kinderjaren

Liep iedereen aan mij voorbij

Ik was een kind; hoe kon ik weten?

Dat dit voorgoed mijn zorg zou zijn

 

De puberjaren; meisje vrouw: Vond ik maar niks! Het schoolgebouw

Was meer een vluchtoord; weg van thuis.

Ik had vriendinnen; nooit een vriend. Daar was ik niet zo van gediend.

Die greep je zomaar bij je kruis

Leef! Hoe wist ik hoe dat moest? Om kleine dingen werd ik woest

En zat te snakken naar bestaansrecht?

Zwanger worden door mijn pa: God, die angst was altijd daar

Had mijn leven wel een uitweg?

 

Refrein:

En in mijn jonge puberjaren

Liep iedereen aan mij voorbij

Ik was een meid; hoe kon ik weten?

Dat dit voorgoed mijn zorg zou zijn

 

Nu heb ik kinderen van mezelf. Zo hoort dat toch? U kent dat wel!

Toch vloeit de schade naar hen door

Deed therapie; veel hielp dat niet, want ik mocht vooral niet te diep

Zo kwam ik niet tot goed herstel

Onrecht, ontkenning zat mij hoog. Ik vluchtte steeds meer in mijn hoofd

Kon geen emotie meer goed voelen

Verloor veel vrienden en mijn baan en zelfs de zin van mijn bestaan

Ik kon het nog zo goed bedoelen

 

Refrein:

En in mijn jonge moederjaren

Liep iedereen aan mij voorbij

Ik ben nu verder en leer beter

Hoe ik kan omgaan met die pijn