Wie ben ik?
‘Wie ben ik?’ vraag ik mezelf de laatste tijd in vlagen wel eens af. Ik kan jullie feiten vertellen, zoals mijn naam (Marjolein), mijn leeftijd (36 jaar) en mijn beroep (orthopedagoog). Alleen als ik bij de feiten blijf steken, weten jullie eigenlijk nog steeds niet zo veel van mijn binnenste ‘ik’. Ik wil dat veranderen, want het zit zo:
Ik sta op een kruispunt
- Waar ga ik heen?
- Wie wil ik zijn?
- Wat wil ik met mijn leven en in mijn werk?
- Wat moet ik doen om echt te helen?
- Wanneer ben ik sterk genoeg om alles achter me te laten?
Een storm van vragen, waar ik het antwoord nog niet op heb. Denken verlamt mij, net als het seksueel misbruik van mijn broer mij verlamd heeft. Dit vind ik al ontzettend eng om op te schrijven. Dan staat het er, net zoals deze flashback op mijn netvlies is blijven hangen:
‘Mijn broer betast mij. Ik verlies mijzelf, mijn stem en wie ik ben. Ik wil het niet voelen en ik stop mijn gevoel heel diep weg.’
Juist het voelen komt nu in in alle heftigheid terug. Weer sta ik te midden van een storm. Moet ik vechten, vluchten of bevriezen? Ik heb alle drie gedaan en het werkt allemaal niet, omdat ik bij alle drie de keuzes mezelf tekort doe.
Een vierde keuze
Wat nu als ik een vierde keuze kan maken?
- Zonder dat ik me druk maak over andere mensen en wat ze van me vinden, hun goedkeuring of afkeuring
- Zonder dat ik me schuldig voel bij keuzes die ik voor mezelf maak
- Zonder dat ik het gevoel krijg mezelf voorbij te racen
Volgens mij ben ik niet de enige, die op zo’n kruispunt of midden in zo’n storm staat. Volgens mij heb ik veel gemeen met anderen om me heen, maar ik durf mezelf vaak niet te laten zien, met alles wat er in mij gebeurt. Daarom weten mensen dit niet van mij. Daarom weet ik eigenlijk niet wat ik gemeenschappelijk heb met anderen. Ik wil schrijven om mijn eigen mening, gedachten en gevoelens op papier te zetten.
Ik ben echt
Ik heb genoeg te vertellen, genoeg te delen, genoeg om over te denken, genoeg om over te praten, discussiëren of gewoonweg genoeg om over te lezen. Ik neem mijn stem terug! Ik ben (er) echt!
Warme groet,
Marjolein
Dank voor je durven en willen delen, Marjolein.
Nee, je bent niet de enige die op zo’n kruispunt staat en dwars door een heftige storm ga. (Kruispunt heb ik pas achter mij gelaten, storm zit ik nog in) Dapper dat je hier door heen wil gaan!
Hartelijke groet,
Gonnie
Dank je wel, Gonnie. Wat lief dat je reageert. liefs, Marjolein
Ik ben ontzettend trots op je, je bent zo’n mooi mens
Lieve Irene, zo denk ik over jou. Prachtig mens ben jij. Ik ben trots erop dat je nog steeds mijn buuvie bent. liefs, Marjolein
Mijn topper,
Het zal een heftige storm gaan worden maar weet dat ik er altijd voor je zal zijn. Je bent mijn rots in de branding misschien kan ik een kleine vuurtoren voor jou zijn.
Zoals ik wel vaker heb gezegt: SAMEN komen we er wel dushi.
X, jouw M.
danki dushi, love you more than you know. xxx Lein