In december schreef ik de eerste schrijfwedstrijd uit, met daarin een aantal thema’s. Er zijn een aantal inzendingen gekomen en ik vond het heel moeilijk om er één te kiezen. De mensen die niet gewonnen hebben stuur ik een verbetertip en ik hoop dat ze een volgende keer weer meedoen, want alle inzendingen waren de moeite waard. Toch sprong deze er uit. Het thema van dit verhaal is depressie, maar vooral ook de weg terug uit de depressie.
De wereld draait gewoon door
Na tien jaar misbruikt te zijn door mijn vader en 18 jaar gehuwd te zijn geweest met een narcistische man, staat plots de wereld stil…… doodstil
Heb ik dan eindelijk mijn prins op het witte paard gevonden en ben ik zwanger van ons wondertje, valt de wereld plots stil…… doodstil
Hoe verklaar je aan je prins dat alles donker en stil is, terwijl je eindelijk alles hebt om gelukkig te zijn. Een klein wondertje in je schoot, nieuw leven een nieuw begin en toch valt alles stil…… doodstil
Dagen verstrijken zonder dat ik iets voel, alles lijkt zwart gekleurd. Niemand voelt mijn pijn, de wereld draait gewoon door maar bij mij staat alles stil…… doodstil.Zwart zijn mijn gedachten waardoor mijn prins en gynaecoloog besluiten me te laten opnemen in de psychiatrie.
Wat is dit ? Wil ik dit ? Nee ik wil weer voelen en zien. Maar dan moet ik praten, en dat is nu juist hetgene wat ik niet wil. Bang om de beerput te openen en de pijn te voelen, de pijn van het misbruik en de pijn van de geestelijke folteringen van mijn ex echtgenoot. En de wereld… die draait gewoon door.
Toch heb ik mijn monster, de depressie verslagen, door naar het lichtje in het donker te zoeken. Af en toe kleurt een hoekje weer zwart maar dan kijk ik naar mijn wonder en weet ik, voor hem en mijn prins moet ik verder want de wereld draait voor hun gewoon door!
Gebruikt voorwerp
