Helen van seksueel misbruik op televisie
Het is zaterdag 17 augustus en ik ben op de televisie in het NCRV programma ‘Achter de voordeur’ met mijn persoonlijke verhaal over seksueel misbruik. Ik hoor mezelf vertellen over wat er mij gebeurd is, hoe het seksueel misbruik was en hoe ik er van geheeld ben. Ik ben bij een goede vriendin thuis (ik heb zelf geen televisieaansluiting) en mijn lief is er bij en ook een vriendin die we pas recentelijk ontmoet hebben en die nog weinig van mijn verhaal weet. Een mooie mix van mensen die allemaal warm betrokken zijn bij mij. Een warm bad.
Tijdens de uitzending kruipt mijn lief bij me weg met tranen in haar ogen. Dat verrast me, zij kent mijn hele geschiedenis, heeft mijn boek 4 keer gelezen omdat ze één van mijn ‘proofreaders’ was. Ze was deels bij de opnames. Toch raakt het haar diep om mij zo op de televisie te zien. Ook mijn vriendinnen zijn zichtbaar geraakt. Zelf vind ik het een beetje een rare ervaring om mezelf zo te zien. Alleen tegen het einde van de uitzending, als ik naar dat stukje John Denver zit te kijken en vertel over mijn zelfmoordbeslissing, dat komt ook bij mij binnen. We kijken niet meer naar het verhaal dat erna komt. Daarvoor komt dit deel te diep binnen.
Reacties van familie en vrienden
Dan gaat de telefoon. De zus van mijn vriendin is de eerste die mij wil spreken, ze is geraakt door de uitzending van ‘Achter de voordeur’ en vond het een prachtig, ontroerend verhaal. Krachtig, zegt ze bewonderend. Een andere telefoon bliept: de moeder van mijn lief. Ook zij spreekt haar bewondering uit, ook over het feit dat er eigenlijk geen onvertogen woord valt in de uitzending. Ik ga niet onnodig in detail en ik ga nergens in de aanval. Ze zegt dat ze een heel duidelijk beeld heeft gekregen van wat er toen gebeurd is. Ik val een beetje stil bij zulke mooie reacties. Samen met mijn vriendinnen en lief bekijken we de uitzending nog eens. Nu voelen zij zich ook vrijer om tussendoor vragen te stellen. Vooral de vriendin die mijn verhaal nog niet zo kende vraagt honderduit. Ik geef rustig antwoord op alles wat ze wil weten. Dan is het tijd om naar huis te gaan, want zowel mijn lief als ik zitten er door heen. Het is een spannende avond geweest en dan is het fijn om naar huis te gaan om te ontspannen.
Mijn zus belt me ’s avonds. Ze heeft de uitzending gezien en moest eerst huilen en bijkomen voordat ze belde. Ze geeft aan dat het voor haar confronterend was om zichzelf (op de foto’s als kind) op televisie te zien, maar ook dat ze bewondering heeft voor hoe ik het verhaal heb neergezet. Ze vraagt of onze moeder het heeft gezien. Terwijl zij dit vraagt komt mijn moeder online op skype. Ik onderbreek mijn zus en ga met mijn moeder aan de chat. Ze had al haar vriendinnen en naaste familie van de uitzending van ‘Achter de voordeur’ op de hoogte gebracht. Ze heeft de uitzending bekeken en vindt dat ik het heel goed heb gedaan.
Het seksueel misbruik staat niet meer tussen ons in
Na dat gesprek komt het ineens bij me binnen: Ze is trots op me. Daar schiet ik van vol. Mijn moeder is trots op me. Ook nu ik dit typ komen er tranen in mijn ogen. Wat is die erkenning belangrijk voor me. Ergens blijf je altijd een kind van je moeder. Deze geschiedenis van seksueel misbruik heeft zo ontzettend lang tussen ons in gestaan. Zoveel jaren kon ik niet voelen dat ik van haar hou. Durfde ik niet te voelen dat ik van haar hou. Nu valt dat ineens allemaal weg. Mijn moeder is trots op mij. Wat een prachtig cadeau!
Via mijn schoonzus krijg ik reactie van mijn broer. Ze hebben later op een privé moment (zonder de kinderen) via uitzending gemist samen zitten kijken en zijn onder de indruk. Een paar neven en nichten spreken openlijk via facebook of twitter hun bewondering uit. Een van hen komt over twee weken langs, onze jeugd terughalen, hernieuwde kennismaking. Ik ben met haar samen nog bruidsmeisje geweest bij één van onze tantes. Er zijn ook familieleden die niks van zich hebben laten horen en dat laat ik maar zo. Het lijkt alsof ik door ‘Achter de voordeur’, net als eerder al door de publicatie van het boek, in elk geval een deel van mijn familie teruggevonden heb en dat voelt goed.
Bijkomen met een korte vakantie
Twee dagen na de uitzending ga ik, met mijn lief, een paar dagen vakantie houden in Drenthe. Heerlijk in de bossen. Op weg er naar toe huil ik alle spanning eruit. Tranen van vreugde, van ontspanning, van loslaten. Opgelucht vervolgen we onze weg.
Heb je de uitzending gemist of wil je hem nog eens zien? Bekijk hem dan hier
Wat beschrijf je dit mooi Ivonne, en wat een warme reacties met name van je moeder. Ik ben heel benieuwd naar je boek. Ik ga hem gauw bestellen.
Hartelijke groet,
Marjolein
ik de uitzending zeker bekijken. Fijn en helend voor je ook dat je moeder je nu zo erkent, nadat je je jaren lang zo verloren hebt gevoeld. Dat is helen/ durven ontvangen, thuis komen in jezelf.
p.s. de datum was 17 augustus maar welke zender en hoe laat?
Het programma was te zien op nederland 2, NCRV. Nu kun je het vinden door op de link onderaan mijn blog te klikken.
Heel ontroerend om te lezen hoe jullie gekeken hebben en hoe spannend het was. Wat fantastisch dat je moeder, zus en broer, via je schoonzus, gereageerd hebben en zo positief zijn. Gefeliciteerd.
Ha Dianne,
Dank je. Ja heel bijzonder hoe ik door het boek en de uitzending een deel van mijn familie terug lijk te krijgen. Mijn broer heeft inmiddels ook zelf geschreven. Ik ben echt blij!
warme groet,
Ivonne
lieverd ik was geroerd door jouw verhaal ,wat zal jij je eenzaam gevoeld hebben in die tijd ik vind het heel mooi dat jij er nu zo openlijk over kan praten en uiteraard ben ik er trots op om de broer van een kanjer te zijn ik denk dat dit de deur opent voor een verdere kennismaking met jou en jouw lief en dat dit een mogelijkheid opent tot een gesprek ook ik heb het een en ander meegemaakt op dit gebied ook al is het dan in tweede lijn . we hebben zelfs getracht om in een toneelspel dat te verwoorden en te verwerken maar goed misschien opent dit een conversatie tussen ons en de anderen
Ha Willem,
Ik was even offline, stond op een symposium in Zeeland. Ik las jouw bericht via de telefoon en was er heel blij en ontroerd door. De deur is open, ik zou het super vinden als jullie een keer langs komen in Arnhem (ook wel spannend hoor, maar vooral fijn om mijn broer weer te ontmoeten). Ik ga je even wat minder publiekelijk een mail sturen, dan maken we een afspraak.
Warme groet,
Ivonne
Hoi Ivonne,
Ik blijf het prachtig en krachtig vinden hoe jij dit verleden hebt weten om te buigen. Heb het van de zijlijn het afgelopen jaar een beetje gevolgd, met name rond je boek natuurlijk – en vind het prachtig om te zien hoe het publiciteitsballetje is gaan rollen. Deze Tv-uitzending geeft heel mooi weer welke weg je hebt afgelegd en tot welk een warme persoonlijkheid dit nu heeft geleid. Kan je alleen maar feliciteren en je toewensen dat deze weg vele mooie zijpaadjes gaat vormen. Van je familie tot mensen die je kunt helpen.