Meer dan vier jaar geleden schreef ik onderstaande blog
In vier jaar is er veel bereikt. Er zijn veel mensen bereikt die mijn boek hebben gelezen. Die er hoop uit hebben geput en herkenning in hebben gevonden. Er zijn grote zaken in het nieuws geweest over seksueel misbruik. Over de kerken, jeugdzorginstituten en meest recent na alle media-figuren zijn ook lotgenoten hun verhalen gaan delen. Wie doorbreekt de stilte? Het zijn nog steeds meestal de slachtoffers.
Wie doorbreekt de stilte rondom seksueel misbruik?
Vanaf vandaag is het grote aftellen begonnen. Nog 25 dagen en dan komt mijn boek Helen van seksueel misbruik uit. Als ik dat schrijf gebeurt er van alles in mijn lijf. Het gaat nu echt gebeuren. De uitkomst van een proces van jaren en het begin van een nieuw proces. Het voelt alsof er een reus in mij ontwaakt. Al lijkt de sfeer opener dan toen ik voor het eerst naar buiten kwam met mijn geschiedenis van seksueel misbruik, is er nog steeds weinig gehoor voor de ervaringsverhalen van binnenuit.
‘Het is toch verschrikkelijk’
Wat ik veel zie om me heen is wat ze in de RET (Rationeel Emotieve Therapie) ‘Awfullizing’ noemen. Mensen die over dit thema vooral zeggen: “Het is toch verschrikkelijk”. Het is een enorme dooddoener, een manier om er niet echt mee te hoeven dealen. Alsof het een ramp is die ver buiten ons bereik zich voltrekt.
Het gebeurt juist heel dichtbij
Maar het feit is dat de herinnering aan seksueel misbruik een dagelijkse realiteit is voor minimaal 1 op de 5 vrouwen die je kent. Het gebeurt juist heel dicht bij: In jouw keurige straat met rijtjeshuizen 1,2,3,4,5… wonen mensen die seksueel misbruikt zijn als kind. Wonen mensen die diep van binnen de littekens en de wonden dragen van een onveilige jeugd. Erover praten helpt, maar wie doorbreekt de stilte?
Het boek helpt het gesprek op gang
Het boek is een eerlijke poging om het taboe rond het helen van seksueel misbruik open te breken. Veel aandacht gaat nu uit naar het voorkomen van seksueel misbruik en dat is natuurlijk terecht en nodig. Maar naast vergeten kinderen zijn er ook vergeten volwassenen. Mensen die hun verhaal nu nog nergens kwijt kunnen. Tegen wie gezegd wordt: “Loop je daar nu nog mee?”
Ongeheeld trauma went nooit
Het antwoord op de voorgaande vraag is ja. Veel mensen lopen er nu nog steeds mee omdat het ongeheeld, onverwerkt, rauw trauma is. Omdat er toen niet en nu niet geluisterd werd. En omdat ze toen niet en misschien nu nog steeds niet, erover kunnen en durven praten. Mensen die heel alleen, diep in hun binnenste verscholen worstelen met een trauma, met schuldgevoelens, met schaamte over wat hen is aangedaan.
Voor de volwassen overlever van seksueel misbruik
Juist die mensen, de volwassen overlevers van seksueel misbruik kunnen ook nu nog baat hebben bij een luisterend oor, bij ontschuldiging, bij erkenning. Het lezen van ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!’ kan daarbij helpen. Voor de omstanders om te begrijpen waar het over gaat. Voor de overlever om de woorden te vinden waarmee ze het onzegbare toch naar buiten kunnen brengen.
Wie doorbreekt de stilte? Jij Ivonne, doorbreekt de stilte 🙂