Vrijen na seksueel misbruik – Gastblog Harry

Vrijen na seksueel misbruik

Natuurlijk is mijn seksuele beleving en gedrag aangetast door mijn seksueel misbruikt zijn. Maar het is ook mede bepaald door andere zaken, zoals mijn opvoeding en eerdere trauma’s. Het is een optelsom met een nogal verwarrende uitkomst.

Ik heb zelden zin om te vrijen

Hoe het vrijen bij mij meestal gaat: Ik heb er zelden zin in. Ik merk wel wanneer mijn hormonen opspelen, dan word ik ongedurig, onrustig. Ik kan dus wel voelen wanneer ik zin ‘zou moeten hebben’, maar het voelt eerder als onlust dan als lust.

Vrijen vanuit mijn hoofd

Mijn drang om te vrijen komt uit mijn hoofd. Het voelt als presteren, ik moet mijzelf er haast toe dwingen. Het liefst heb ik, dat mijn vrouw het initiatief neemt en dat ik volg. Door het voorspel word ik meestal wel opgewonden. Maar als er iets onverwachts gebeurt, verdwijnt mijn erectie onmiddellijk.

Bevriezen tijdens het vrijen

Als we gaan vrijen, komt er bijna altijd een moment dat ik letterlijk en figuurlijk verstijf. De lust ontglipt me. Ik probeer de lust wanhopig vast te houden, door fantasieën op te roepen of me heel sterk op mijn erectie te richten. Dat is het moment dat ik het contact met mijn vrouw helemaal verlies. Ik ben alleen maar met mijzelf bezig.

Schuld en schaamte tijdens het vrijen

Soms houd ik het langer vol en voel ik het orgasme naderen. Dan verkramp ik. Ik word bang en haak af. Dat vind ik heel akelig voor mijzelf en voor mijn vrouw. Ik voel me dan schuldig en slecht. Ik schaam me en voel het als een persoonlijk falen. Dat bevordert mijn zelfvertrouwen op dit gebied natuurlijk niet.

Ik houd mezelf voor de gek als het om vrijen gaat

Zo modderen we tientallen jaren door. Al mijn afweersystemen trek ik hierbij uit de kast: hopen, mijn best doen, ontkennen, bagatelliseren, rationaliseren, beloven. Het komt er op neer dat ik mijn vrouw en mijzelf voor de gek houd. Het ontwricht onze relatie steeds meer.

Het genot van de uitzonderingen

Er zijn zeldzame uitzonderingen. Soms gaat het helemaal vanzelf en kan ik me wél laten gaan, zoals in periodes dat ik verliefd ben of heel ontspannen. Als ik mijzelf bevredig ben ik ook minder verkrampt, al gaat het zeker niet vanzelf.

De schop die ik nodig heb

Het is 2009.
Mijn vrouw heeft genoeg van het geploeter met mijn seksualiteit en ze zegt: ‘ik begrijp er niks van: je hebt tederheid, alles functioneert, je houdt van me maar je wilt bijna nooit met me vrijen.’ Ze zegt ook: ‘Je doet mij daarmee te kort en daar lijd ik onder.’
Het raakt me diep. Ik weet één ding zeker: ik wil haar niet verliezen, dus ga ik op zoek. Ik wil weten wat mij in de weg zit.

Zoektocht naar seksualiteit

Na wat omwegen ga ik naar een tantra-therapeute. Het klikt. Toch zijn mijn weerstanden enorm. Het is een uur rijden naar haar toe. Op iedere heenrit doe ik het letterlijk bijna in mijn broek van angst en moet ik als een haas een café opzoeken. Tijdens de sessies heb ik het steenkoud en ben zo gespannen als een veer. Ondanks de spanning voel ik op een gegeven moment wel lust in mijn onderbuik, op een manier die ik niet ken. Het is prettig. Toch blijf ik verlamd en krijg ik geen erectie. De therapeute spreekt het vermoeden uit dat ik seksueel misbruikt ben. Ze kan mij daar niet mee verder helpen.

Nu wil ik het weten!

Ik ga naar een psychotherapeut die veel ervaring heeft met mensen die seksueel misbruikt zijn. Hij neemt mij een uitvoerige seksuele anamnese af en concludeert dat mijn vrouwelijke seksualiteit (tederheid, ontvangen, gevoeligheid voor omstandigheden) wel is ontwikkeld, maar mijn mannelijke seksualiteit (initiatief, gerichtheid op bevrediging) nauwelijks. Hij betwijfelt of dit terug te voeren is op seksueel misbruik. We gaan in eerste instantie met mijn andere trauma’s aan de slag. Hij is net zo verbaasd als ik, als de beelden van het misbruik toch in de therapie te voorschijn komen.

Onbekommerd vrijen

Hij verzekert mij, dat mijn seksuele blokkade nu weg is en dat ik alles in huis heb, om samen met mijn vrouw een prima seksleven te hebben. Het duurt een paar maanden, maar dan gebeurt het inderdaad. Vol verbazing merk ik, dat ik zin krijg, initiatief neem, ontspannen blijf, het contact met mijn vrouw moeiteloos behoud, niet verkramp bij het klaarkomen. Kortom: we hebben onbekommerde seks.

Terugval: Ik geef de hoop op

Dit duurt een paar weken en dan verdwijnt het weer, zo maar. Af en toe komt het nog terug, maar hoogstens voor een of twee dagen. Ik weet het niet meer. Ik heb geen zin in nog meer therapie. Ik geef de hoop op een normaal seksleven op.

Het monster onder ogen zien

Een maand geleden heb ik ineens weer veel zin om te vrijen, maar al snel raak ik mijn lust en erectie kwijt. Deze keer ben ik heel erg teleurgesteld. Mijn vrouw vraagt wat er is. Ik heb geen flauw idee: ik voel alleen maar diepe frustratie en leegte. Zij vraagt door. Ik probeer me open te stellen.

‘Ik zeg ineens: “ik kijk mijn monster in zijn bek”. Het is een vaag zwart monster met een opengesperde muil met blikkerende tanden. Als ik beter kijk, ontdek ik, dat het helemaal geen monster is, maar vieze, zwarte kleverige pek, die overal aan mij plakt. Ik voel me besmeurd, ik voel dezelfde walging en misselijkheid als tijdens de EMDR-sessie. Ik kan de pek zien en voelen.

 

Heling door visualisatie

Dan besef ik: die pek is de smerige seksualiteit van de buurman, die nog steeds aan mij kleeft. Ik probeer de pek van mijn arm af te trekken. Dat kost veel moeite, maar het lukt wel. Ik visualiseer sindsdien regelmatig, dat ik plakken pek van mij afhaal. Ik weet, dat mijn lust onder die pek aanwezig is. Ik krijg weer vertrouwen. En er zijn ook kleine veranderingen. Ik zie het als een kwestie van ontdooien. En van lange adem.

Harry

Recensie: ‘Helen van seksueel misbruik’ door Laura Daggers

‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!

Helen van seksueel misbruik door Ivonne MeeuwsenAuteur Ivonne Meeuwsen schrijft in haar boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij’ over de gevolgen van seksueel misbruik.

Wat gebeurt er tijdens het misbruik?

Over de periode waarin je hoort op te groeien en te puberen.  Uitvoerig schrijft ze over wat er vanaf haar 12tot haar 19e gebeurde. Wat gebeurt er met je als jouw wil je wordt afgenomen? In een periode dat je onzeker bent over je lichaam, opgroeit, nog niet weet hoe het leven in elkaar zit. Ze schrijft over de gevolgen die het heeft om in je pubertijd opgescheept te worden met iemand die  jouw wil én je lichaam overneemt. Over de gevolgen om met een geheim rond te lopen dat je onder de term ‘’liefde’’ opgelegd is.

Een must voor iedereen die met dit thema te maken heeft

Omdat Meeuwsen ervaringsdeskundige is, schrijft ze openhartig en recht voor zijn raap. Voor een ieder die in het verleden of recent met seksueel misbruik of geweld is getraumatiseerd, is dit boek een must.  Een must om dóór alle ellende en je zorgvuldig opgebouwde strategieën heen jezelf, je kern en bovenal je kracht terug te vinden. Doe je dat niet, dan gaat de dader er met jouw kracht vandoor. Dat vooral verwoordt  Meeuwsen op een manier die  voor het slachtoffer en sommige hulpverleners herkenbaar is. Zij als geen ander heeft het recht om dit boek te schrijven. Door het lezen van dit boek kijk je dóór de daad heen. Je krijgt inzicht wat voor overtuigingen jij als slachtoffer hebt opgedaan over seksualiteit en belangrijker, over jezelf. Dat deze overtuiging niet klopt met de werkelijkheid. Zij vertelt dat het onbewuste overtuigingen zijn, die losgemaakt moeten worden. Overtuigingen die in stiekemheid, in geheimen zitten die niet deugen.

Wat ooit zo vervuild is geraakt door die ander, wordt grondig schoongemaakt

De dader krijgt zijn schaamte en schuld terug. De dader die jou je jeugd, je eer en je onschuld afpakte.  Seksueel misbruik heeft met macht te maken, is kindermishandeling  tot in de kern van het lichaam. Daar waar de kracht van de mens ligt, seksualiteit.

Helen in de diepte van je ziel

Om te helen moet je  eerst door de diepste laag van je ziel, voordat je de zin in het leven weer terug hebt.  Als slachtoffer kun je het zelf doen, mét behulp van de therapeuten die Meeuwsen op haar lijst heeft (zie: Hulpverlening na seksueel misbruik).  Therapeuten die niet bang zijn om naar jouw verhaal te luisteren.

Laura Daggers, reincarnatietherapeuteLaura Daggers-de Koning

Regressie- en reïncarnatietherapeut Hoofddorp

‘Helen kán’ nu wetenschappelijk onderbouwd

Helen kán!

De voornaamste boodschap uit mijn boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij’ is ‘Helen kán’. Je hebt geen levenslang, zoals wel beweerd wordt, je kunt helen van seksueel misbruik. Het boek geeft je handvatten hoe je dat kunt doen. Nu las ik laatst op LinkedIn een verslag van een groot wetenschappelijk onderzoek naar helen van vroegkinderlijk trauma, onder weeskinderen uit Roemenië.

Vroegkinderlijk trauma en het brein

Omdat het brein in de vroege jeugd nog volop in ontwikkeling is, laat vroegkinderlijk trauma ernstige sporen na in het brein. Dat is meetbaar in breinactiviteit én merkbaar in gedrag. De normale ontwikkeling wordt verstoord en er ontstaat scheefgroei. Is het trauma niet een enkelvoudige gebeurtenis, maar een herhalend patroon van gebeurtenissen, zoals vaak bij seksueel misbruik het geval is, dan kan dat ernstige gevolgen hebben voor de ontwikkeling van het brein. Gevolgen die, zoals nu blijkt, teruggedraaid kunnen worden.

Het onderzoek in Roemenië

De uitgangssituatie in Roemenië was, dat er grote aantallen kinderen werden aangetroffen die in weeshuizen ernstig verwaarloosd en mishandeld waren. Een aantal van ons zal de beelden daarvan op televisie nog wel op het netvlies staan. Slechts een deel van de kinderen werd hierna liefdevol opgevangen in pleeggezinnen, de rest bleef in (weliswaar betere) jeugdzorginstellingen.

Vergelijking tussen kinderen mét en zonder pleeggezin

Uit het onderzoek blijkt dat kinderen die in een gezinssituatie zijn geplaatst en daar liefdevol zijn opgevoed, meer en betere connecties hebben in hun brein. Zelfs vergelijkbaar met kinderen die níet in hun vroege jaren te maken hebben gehad met verwaarlozing en mishandeling. Bij de groep die nog steeds in jeugdzorginstellingen verbleef trad wel enige verbetering op, maar beduidend minder dan bij de kinderen die in gezinnen werden opgevangen.

Warmte, veiligheid, liefde en aandacht wérkt!

Mijn persoonlijke conclusie is dat warmte, liefde en aandacht werkt. Het goede nieuws is dat, met liefdevolle opvang, kinderen dus weer helemaal kunnen helen, zelfs na ernstige traumatisering. Het slechte nieuws is dat zij dit veel minder makkelijk doen in jeugdzorginstellingen. De gevolgtrekking uit het onderzoek zou naar mijn idee moeten zijn dat getraumatiseerde kinderen en jongeren niet in jeugdzorginstellingen thuis horen.

Verregaande consequenties voor de jeugdzorg

Om een kind echt te ondersteunen, heeft het een stabiele thuissituatie nodig waarin het niet misbruikt, verwaarloosd of mishandeld wordt. Om dat te kunnen realiseren zal jeugdhulpverlening creatiever moeten worden. Het belang van het getraumatiseerde kind staat voorop, zegt men in de jeugdzorg. Aangetoond is nu dat het belang van het kind betekent een stabiele thuissituatie, waar het liefdevol wordt opgevangen tot aan de volwassenheid. Behandeling op een groep heeft, gezien de uitkomsten van dit onderzoek, (te) weinig effect.

Helen kán, ook voor volwassenen

Het is mijn stellige overtuiging dat helen kán, ook voor volwassenen. Dat je op elk moment kunt beslissen dat je leven van jou is. Dat je kunt doen wat jij nodig hebt om te helen. Het is niet eenvoudig en niet iedereen zal de moed hebben om er aan te beginnen, want het vraagt veel moed en doorzettingsvermogen. Het vraagt dat je bereid bent om je eigen trauma’s onder ogen te zien. Maar het kán wel.

 

Handvatten nodig? Inspiratie gewenst?

Lees mijn boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij’

 

Gastblog: gedicht over ‘Van mezelf houden’.

 Gedicht over ‘Van mezelf houden’

Geraakt door een deel van de tekst in mijn boek schreef Ingrid het onderstaand gedicht. Ik vond het zo mooi dat ik het graag met jullie wilde delen. Gelukkig gaf ze daar na enige aarzeling toestemming voor. De tekst van het boek die haar zo raakte staat er boven.

Uit: ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij’

‘Een deel van de ontwikkeling van een kind stopt op het moment dat het voor het eerst misbruikt wordt. Vertrouwen wordt beschadigd, liefde wordt verdacht en emoties worden voorzien van het label: “gevaarlijk”. De emotionele ontwikkeling van het kind heeft daaronder te lijden, groeit scheef en blijft misvormd tot diep in de volwassenheid.’

Van mezelf houden

Van mezelf houden
het is er niet
in de spiegel zie ik iemand
die worstelt met het leven
die er niet volledig mag zijn
die niet weet wie ze is
en wie ze wil zijn
is een nog groter vraagteken
hoe moet ze dat ook weten
als ze in wezen
nog steeds dat kleine meisje is
niet de kans gekregen te groeien
niet wetend
hoe ze zichzelf zou moeten zijn

De pijn van het misbruik
de schreeuw van de angst
zitten in haar
haar groei gestopt hebbend
een klein meisje
in een volwassen lichaam
niet wetend waar ze heen moet
wat haar weg is
opgesloten in zichzelf
een uitweg zoekend
in een wereld die ze niet kent
waarin ze niet is meegegroeid

Ronddolend in een wereld
waar ze zich niet thuisvoelt

Ingrid