Wat een rare vraag, dat weet je toch gewoon?
Nee, dat weet je soms niet. Soms kan een traumatische ervaring, welke dan ook, zo inslaan dat ons bewustzijn dit niet kan verwerken. Ons mentale systeem heeft daarvoor een soort van beveiliging ingebouwd en is in staat om de gehele traumatische ervaring te verplaatsen naar ons onderbewustzijn. Eigenlijk supercool dat we zo’n bescherming hebben, maar helemaal feilloos is het niet.
Mijn eigen ervaring
Ikzelf ervaar dat ik eigenlijk tot op de dag van vandaag niet 100% kan toegeven dat mijn verkrachting ook daadwerkelijk gebeurd is. Ik heb deels onbewust maar zeker ook bewust een ingebouwde buffer. Hoe werkt dat bij mij? Terug in de tijd:
Ik ben 12 jaar
Ik ben 12 jaar en echt nog een naïef kind. Ik heb, zoals in die tijd de gewoonte is, geen seksuele voorlichting gehad dus weet van niks. Tijdens de verkrachting heb ik een uittreding: ik zit in een boom BOVEN de situatie en ik kijk naar beneden OP de situatie.
Beschermd door de uittreding
Die uittreding ervaar ik als een soort bescherming van God, de Engelen het Universum, het AL of hoe je het ook wenst te noemen. Voor mij is contact met de Engelen heel normaal. Op mijn 8ste had ik al een visuele confrontatie met Maria en het zijn duidelijk de Engelen die mij beschermen op dat moment. Ik zie alles, als een lege film. Maar ik voel niks, niet fysiek en niet emotioneel.
Ik vertel het meteen
Ik word daar als een vuilniszak achtergelaten en pas veel later sta ik op om terug te lopen naar de camping. Alles is een beetje vaag, maar als ik op de camping aankom, loopt daar de vriendin van mijn moeder en die vertel ik het. Haar antwoord is verwoestend. Zij zegt: ‘Je hebt het je ingebeeld, dat kan onmogelijk gebeurd zijn.’
Niemand zal me geloven
Mijn kinderlijke conclusie is, dat als zij mij niet gelooft, geen enkele volwassene dat zal doen. Ik vertel het twee jaar lang aan geen enkele volwassene. Wel loop ik naar de zandbak waar mijn vrienden zitten en toen ik hen vertelde wat mij gebeurd is, zijn we met z’n allen teruggegaan. We bekogelen deze boerenjongens met water en zand. Hun overalls mochten niet nat worden en daar hadden wij als wraak lekker wel voor gezorgd.
Waar je over zwijgt, bestaat niet
Door de uittreding heb ik het niet bewust meegemaakt en door twee jaar lang mijn mond daarna dicht te houden bestond het niet. Wat je niet uitspreekt is er niet, toch? Zo heb ik het overleefd en daar ben ik gek genoeg, erg dankbaar voor. In mijn geval was mijn overlevingssysteem zo sterk, dat zelfs tijdens hypnose-sessies een psychiater mij zei er niet verder mee te gaan. Hij legde uit dat het kennelijk zo erg was dat mijn ziel het niet wilde prijs geven om mij te beschermen, “Je hebt het meegemaakt, je hoeft het je niet te herinneren, het heeft geen functie”
Terug naar die rare vraag
Terugkomend op de vraag waar deze blog mee begint: Je weet dus niet altijd zeker of je seksueel misbruikt bent. Dat kan komen doordat je tijdens het gebeuren uittreed of door allerlei andere overlevingssystemen. Soms weet je dus niet bewust dat je seksueel misbruikt bent, maar onbewust weet je systeem het wel. Het hoeft niet altijd tot in detail, herinnerd te worden. Soms is het fijner om niet alles te hoeven weten.
Heb je na deze blog vragen of opmerkingen deel ze alsjeblieft met me. Samen zijn we sterker!
Liefs,
Collette
