Je wereld vergaat

Je zou denken dat je wereld vergaat als je seksueel wordt misbruikt. Dat niets meer hetzelfde is en dat de grond onder je voeten wordt weggeslagen. Je zou denken dat angst alles is wat nog bestaat. Dat er van blijdschap niets meer overblijft, als het wordt meegezogen in een kolk van verdriet. Je zou denken dat een alles verslindend geheim daadwerkelijk alles zou verslinden.

Je wereld vergaat … en alles gaat gewoon door

Ik ben 14 als ik seksueel misbruikt word, maar niets van dat alles gebeurd. Ik ga nog steeds naar school, heb hobby’s en spreek met vriendinnen af. Mijn dader blijft gewoon mijn zus. Alles ziet er nog precies hetzelfde uit, alsof er nooit iets is gebeurd. Er is niets veranderd, maar tegelijkertijd is niets nog hetzelfde. Ik ga door, terwijl ik langzaam verdrink in leugens en illusies.

Ik leef niet meer

Mijn leven ziet er nog precies hetzelfde het uit, maar ik leef het niet meer. Fysiek ben ik aanwezig, mentaal gaat alles langs me heen. Ik leef in een waas, waarvan ik zelf niet eens weet dat hij bestaat. Binnenin me woekert een geheim dat langzaam alles opslokt. Er is geen ruimte om te voelen wat het met me doet. Het misbruik verdwijnt naar de achtergrond en het is alsof er nooit iets is gebeurd. Ondertussen stapelen trauma’s zich op en zijn mijn grenzen verdwenen.

Heelt de tijd alle wonden?

Je zou denken dat de tijd langzaam alle wonden heelt. Dat wanhoop na verloop van tijd plaats maakt voor hoop en dat alle afdrukken van het verleden verdwijnen. Je zou denken dat angst zijn intensiteit verliest en verdriet steeds minder van zich laat horen. Dat gebeurtenissen als herinneringen uit een fotoboek worden, die je alweer bent vergeten als je de bladzijde omslaat. Je zou denken dat alles weer normaal wordt.

Tijd alleen heelt niets

Ik zou willen zeggen dat het klopt en dat tijd alles heelt wat ooit kapot was, zonder dat je er iets voor hoeft te doen. Dat je wereld vergaat, maar dat de tijd je wereld herstelt. Maar tijd is niet het wondermiddel dat het lijkt. Wonden die nooit zijn schoongemaakt verergeren met de tijd. Ze gaan ontsteken en etteren. Hoe harder je ze negeert, hoe pijnlijker ze worden. Tijd wordt pas effectief als je het combineert met aandacht. Aandacht voor wat er is en voor wat er was.

Jessica

Jessica’s eigen blog staat hier: Uit het donker

Misbruikt door mijn vader

Ik ben jarenlang seksueel misbruikt door mijn vader. Hij randde me aan, deed grensoverschrijdende uitspraken en zette mij aan tot, in zijn ogen, onschuldige ‘spelletjes’. Het is erg jong begonnen, wanneer precies durf ik niet te zeggen, maar in elk geval voor mijn tiende.

Wat bezielde mijn vader?

Waarom mijn vader het heeft gedaan? Ik denk puur onvermogen. In mijn beleving is hij een ongediagnosticeerde autist. Daarvan ben ik me pas veel later bewust geworden, want thuis werd mijn vaders gedrag volstrekt getolereerd, een psycholoog of psychiater kwam er niet aan te pas.

Wat deed mijn moeder?

Mijn vaders gedrag werd niet of nauwelijks uitgelegd door mijn moeder. Ondertussen bleef hij bij mijn ‘opvoeding’ betrokken, zij het dat mijn moeder hem wel subtiel buitensloot. Mijn moeder is zelfs ooggetuige geweest van mijn vaders onzedelijke gedrag en heeft er indertijd niets aan gedaan.

Wat bezielde mijn moeder?

Vermoedelijk was ze bang voor de consequenties als ze er iets aan zou doen, aan het feit dat ik werd misbruikt door mijn vader. Met mijn vaders en moeders kant van de familie was er een emotioneel afstandelijke relatie. Ik denk dat mijn moeder bang was voor een vechtscheiding (of erger) en financiële problemen. Mijn ouders hadden een bar slechte relatie, waren overduidelijk alleen voor mij nog bij elkaar.

Hoe ging het op school?

Op school draaide ik mee als een gemiddelde leerling, maar ik was erg kwetsbaar. In mijn slaapkamer bekraste en besneed ik mezelf met een zakmesje en ik kreeg allerlei obsessies met eten, drinken en mijn lichaam. In de bovenbouw ben ik hevig gepest en werd ik naar diverse cursussen gestuurd om aan mijn gedrag te werken. Niemand vroeg ernaar en ik vertelde niemand dat ik werd misbruikt door mijn vader. Toen mijn hormonale ontwikkeling op gang kwam, ontwikkelde ik verslavingsproblemen.

Verzet tegen mijn vader

Aan het begin van mijn puberteit groeide mijn verzet tegen mijn vader zo hevig, dat een scheiding onvermijdelijk werd. Maar plotseling werd alles anders: mijn moeder kreeg de diagnose alvleesklierkanker. Opeens draaide alles in het gezin om mijn moeders gezondheid en ging ik nóg meer in de overlevingsmodus. Haar ziekteperiode was ongelooflijk verdrietig, ze had een agressieve vorm van kanker en mijn vaders gedrag werd alleen maar heftiger. Uiteindelijk is ze in 2012 overleden. Ik was toen 17.

Een nieuwe poging

Nadat ik in 2013 mijn eindexamen havo had gehaald ben ik muziek gaan studeren. Eerst op het hbo, inmiddels aan de universiteit. Na mijn eerste jaar aan de universiteit deed mijn vader – na een ‘droge periode’ – in de zomervakantie een nieuwe poging mij te betasten. Toen werd het gelijk duidelijk voor me: dit was het moment om vrienden en familie te vertellen dat ik werd misbruikt door mijn vader en aan mijn herstel te werken.

Onthulling

Dat was een weg vol hobbels en kuilen, ik ben ‘vrienden’ verloren en heb regelmatig spanningen met familieleden gehad. Gelukkig reageerden de meesten begripvol, steunden ze me en zijn zij vandaag de dag nog altijd een belangrijk ankerpunt voor mij. Zo ongeveer vanaf mijn moeders overlijden heb ik veel therapeuten gezien. Veel hielp het niet, want ik had nog contact met mijn vader en hield het ‘plaatje’ in stand. Dat was op een gegeven moment niet meer te doen.

Een breekpunt

Ik heb geestelijk zo diep gezeten, dat gun je je ergste vijand niet. Gelukkig kwam ik begin 2018 in aanraking met het psychiatrisch team van het Vincent van Gogh in Venlo. Zij hebben een speciaal diepgaand onderzoek op mij losgelaten. Daaruit bleek dat ik een complex posttraumatisch stressyndroom had, met veel aanverwante klachten, maar ook ADHD (hier waren eerder al vermoedens van, maar dit is vroeger verwaarloosd). Ik kreeg een bont pakketje medicijnen voorgeschreven, heb intensief traumatherapie (EMDR met schematherapie) gevolgd, en ben nu nog in een traject bij de haptonoom. Het herstel loopt voorspoedig, ik leid een rijk leven.

Hoe het nu is

Wel heb ik het elke dag zwaar met de noodgedwongen, zelfverkozen afstand tussen mij en mijn familie. De belangrijkste reden is dat mijn oude grootmoeder (moeder van mijn vader) nog leeft en geestelijk gezond is. Zo lang zij nog gezond is, wil ik geen bommen in mijn familie droppen. Ik vrees de gevolgen en dat zou me erg veel verdriet geven. Mijn vader spreek ik op dit moment sporadisch; ik had eerst het contact met hem verbroken. Over ons verleden hebben we het niet, en dat is goed.

Grote uitdagingen wachten nog …

De grootste uitdaging die ik nu tegenkom is dat ik emotioneel weer toegankelijk wil worden. Ook al ben ik 24: diep in mij leeft nog altijd het kleine jongetje dat nooit gezien en gehoord is en nog altijd veel onverwerkt verdriet heeft. Als overlever van seksueel misbruik vind ik de wereld soms behoorlijk eng en ik ben erg vaak moe. Ik weet nog niet eens wie ik eigenlijk écht ben. De wereld van seks en intimiteit is voor mij een besmeurde; graag wil ik het op termijn kunnen omarmen als iets wat geen spanning en pijn hoeft te geven.

En zo ligt er nog wel een mooi boodschappenlijstje aan uitdagingen klaar.

Meer verhalen van mannen:

Lees bijvoorbeeld ook de verhalen van:

Marcel Kerkhofs

Hermie

Zoek je hulp voor wat jou is aangedaan? Kijk dan eens op:

Hulpverlening na seksueel misbruik