Recensie van: ‘Kind van de zon’ van Marianne Vollenhoven
Dit boek gaat over een kind dat seksueel misbruikt wordt en is bedoeld als leesstof voor kinderen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Om hen te ondersteunen en voor de ouders om met hun kind op een speelse manier in gesprek te raken.
Goede concrete aanwijzingen
Voor in het boek staan goede, concrete aanwijzingen over hoe je met een kind in gesprek kunt gaan over seksueel misbruik. Hoe je het boekje daarin kunt gebruiken. Wat ik persoonlijk een beetje jammer vind, is dat het onevenredig veel aandacht geeft aan traumatherapie en EMDR, terwijl er daarnaast nog heel veel mogelijk (en ook nodig) is aan therapeutische interventies.
Het verhaal zelf
Janna is een meisje dat een heleboel dingen leuk vindt en ook een heleboel dingen niet. Daar vertelt het verhaal over. Dat Janna seksueel misbruikt wordt, komt in de tekst niet heel expliciet naar buiten. Het blijft wat beknopt en weinig concreet. Wel wordt duidelijk dat het voor Janna een heel nare, donkere ervaring is en dat het een heleboel pijn doet. Als Janna om hulp vraagt blijkt dat die hulp er is en dat mensen je willen helpen om de dingen weer fijn te laten worden.
Misbruik in bredere context
Het misbruik wordt in het boekje in de bredere context van het leven besproken. Het is niet het enige wat ertoe doet en dat relativeert het seksueel misbruik, zonder het te bagatelliseren. Het boekje biedt ook hoop: het seksueel misbruik hoeft niet blijvend je hele leven te bepalen.
Mijn indruk van het boek
Ik denk dat de verdienste van het boekje er vooral in liggen dat het seksueel misbruik aanraakt zonder het al te zwaar te maken. Zeker met jonge kinderen denk ik dat het een waardevolle bijdrage kan leveren aan de begeleiding van een kind dat met seksueel misbruik te maken heeft gehad. Wat ik jammer vind is dat het seksueel misbruik niet wat explicieter wordt benoemd. Daardoor zou het de indruk kunnen wekken dat het iets is waar je niet over spreekt en dan zou het zijn doel wat mij betreft voorbij schieten.
