Recensie: Voor dat geheim ben ik te klein – Ilona Lammertink

voor dat geheim ben ik te kleinVoor dat geheim ben ik te klein – Ilona Lammertink

Dit mooi geïllustreerde kinderboek ‘Voor dat geheim ben ik te klein’ is een belangrijk boek. Het leest gemakkelijk voor en is ondanks het thema ook voor hele kleine kinderen goed te bevatten.

De hoofdpersoon Joost is heel geloofwaardig neergezet en hij kan al heel goed geheimen bewaren. Met leuke geheimpjes is dat geen probleem. Hij voelt zich groot en stoer dat hij dat al kan. Maar als zijn babysitter aan zijn billen zit, geeft dát geheim een heel ander gevoel. In plaats van groot voelt hij zich klein.

Het geheim verklappen

Het geheim verklappen is niet zo gemakkelijk. Want Joost wil immers groot zijn en goed met geheimpjes om kunnen gaan. Maar dit geheim weegt zwaar en Joost wordt er ongelukkig van. Gaat zelfs weer ‘kleine jongens dingen’ doen, zoals in zijn bed plassen. Gelukkig zijn de ouders van Joost heel begripvol en vragen hem wat hem dwars zit. Wanneer hij het geheim verklapt, helpen zij hem door te zorgen dat het nooit meer kan gebeuren.

Leeftijdsadequaat taalgebruik

De auteur, Ilona Lammertink, heeft duidelijk verstand van kinderboeken en het verhaal loopt vloeiend. Het is nergens te moeilijk of ingewikkeld. Ik kan me voorstellen dat dit een boek is wat kinderen graag voorgelezen krijgen. Wanneer er een vermoeden is van seksueel misbruik dan is dit een uitnodigend boek. Een duidelijk signaal dat dit soort geheimen bespreekbaar zijn en dat je ouders begripvol zullen reageren.

Een goede afloop?

Helaas is de werkelijkheid vaak weerbarstiger dan het verhaal van Joost. Het is immers lang niet altijd de babysitter en ouders zijn ook lang niet altijd de veilige plek waar Joost uit het verhaal op kan rekenen. Maar dat hoeft ook niet, de boodschap is duidelijk: Voor sommige geheimen is ook een grote jongen als Joost te klein.

Aanbevelingen achterin het boek

De aanbevelingen achterin het boek vind ik persoonlijk wat minder geslaagd. Naar mijn smaak te veel gericht op wat er aan reguliere hulpverlening te bieden is en te weinig richting de eigen mogelijkheden van de ouders. Dat is het boek niet aan te rekenen: er is op dit gebied nog weinig ontwikkeld. Toch had ik graag gezien dat ook de alternatieve mogelijkheden voor therapie en begeleiding een plaatsje in het boek hadden gekregen.

Dit boek kun je hier aanschaffen.

Recensie: ‘Kind van de zon’ Marianne Vollenhoven

Recensie van: ‘Kind van de zon’ van Marianne Vollenhoven

kind van de zon, marianne VollenhovenDit boek gaat over een kind dat seksueel misbruikt wordt en is bedoeld als leesstof voor kinderen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Om hen te ondersteunen en voor de ouders om met hun kind op een speelse manier in gesprek te raken.

Goede concrete aanwijzingen

Voor in het boek staan goede, concrete aanwijzingen over hoe je met een kind in gesprek kunt gaan over seksueel misbruik. Hoe je het boekje daarin kunt gebruiken. Wat ik persoonlijk een beetje jammer vind, is dat het onevenredig veel aandacht geeft aan traumatherapie en EMDR, terwijl er daarnaast nog heel veel mogelijk (en ook nodig) is aan therapeutische interventies.

Het verhaal zelf

Janna is een meisje dat een heleboel dingen leuk vindt en ook een heleboel dingen niet. Daar vertelt het verhaal over. Dat Janna seksueel misbruikt wordt, komt in de tekst niet heel expliciet naar buiten. Het blijft wat beknopt en weinig concreet. Wel wordt duidelijk dat het voor Janna een heel nare, donkere ervaring is en dat het een heleboel pijn doet. Als Janna om hulp vraagt blijkt dat die hulp er is en dat mensen je willen helpen om de dingen weer fijn te laten worden.

Misbruik in bredere context

Het misbruik wordt in het boekje in de bredere context van het leven besproken. Het is niet het enige wat ertoe doet en dat relativeert het seksueel misbruik, zonder het te bagatelliseren. Het boekje biedt ook hoop: het seksueel misbruik hoeft niet blijvend je hele leven te bepalen.

Mijn indruk van het boek

Ik denk dat de verdienste van het boekje er vooral in liggen dat het seksueel misbruik aanraakt zonder het al te zwaar te maken. Zeker met jonge kinderen denk ik dat het een waardevolle bijdrage kan leveren aan de begeleiding van een kind dat met seksueel misbruik te maken heeft gehad. Wat ik jammer vind is dat het seksueel misbruik niet wat explicieter wordt benoemd. Daardoor zou het de indruk kunnen wekken dat het iets is waar je niet over spreekt en dan zou het zijn doel wat mij betreft voorbij schieten.