Recensie Kostbaar As van Theresia Stilller

kostbaar asHet boek van Theresia Stiller is een bijzonder mooi boek. Niet alleen vanwege de geschiedenis van de auteur: Zelf misbruikt als kind, binnen haar huwelijk misbruikt én tot haar ontzetting komt zij er achter dat haar kinderen ook misbruikt zijn. Dit alles tegen een achtergrond van een religieuze opvoeding, waarin schuld en boete luid doorklinken.

‘Als je er maar over praat’

In haar voorwoord geeft Theresia de lezer mee: ‘Het maakt mij niet uit wat je van deze teksten vind, áls je er maar over praat,’ Want zwijgen over seksueel misbruik houdt het in stand, zo heeft zij ondervonden. Als er iets preventief kán werken is het praten. Als er iets helend kan werken is het erkenning.

Kippenvel

Al lezend heb ik geregeld kippenvel. Herkenning, omdat zij gedachten uit die ik ook gekend heb, maar ook bewondering. Zo naakt en kwetsbaar als zij in dit boek haar eigen gedachten, gedrag en gevoelens tot op het bot fileert, dat kunnen volgens mij alleen de hele groten. Dat is de grote kracht van dit boek.

Directe poëtische schrijfstijl

Haar schrijfstijl is direct, indringend en getuigt van waarnemingsvermogen en taalgevoel. In vier zinnen laat zij de pijn van haar zoon voelen:

“Het is niet te snappen voor een achtjarige

Het verwringt zijn geest

Smartelijke pijn vervormd zijn ziel

Het doet zijn schouders krommen”

 

Weet je nog, mam?

Hartverscheurend zijn de momenten dat zij zich geconfronteerd ziet met het leed van haar kinderen, die net als zij misbruikt zijn. Het lijden dat ze maar al te goed kent, valt ook haar kinderen ten deel. We volgen Theresia in haar worsteling met de grote thema’s schuld, schaamte, haat, liefde, vergeving, God.

Verrijzen uit de as

“En ik huil

Om mijn eenzaamheid

Ben even zo verdrietig

Maar zonder bitterheid

Zodat mijn ziel zich heelt.”

Kostbaar As daagt je uit om eerlijk naar jezelf te kijken

Het is een boek om te koesteren. Verontrustend eerlijk. Het daagt jou als lezer uit om de diepten in je ziel te verkennen. Waar verberg jij jouw pijn? En wat kost dat jou en de mensen om je heen? Het daagt je uit tot zelfonderzoek. En toch … Elke bladzijde ademt diep mededogen en mildheid.

Kostbaar As kopen?

Het boek is op zaterdag 25 november 2017 uitgekomen en kan via het winkeltje besteld worden. Je betaalt € 18,95 voor het boek en € 5,00 voor de verzendkosten.

Bestel Kostbaar As

En ze leefde nog lang en gelukkig

Lang en gelukkig is een sprookje

Helen van seksueel misbruik betekent niet dat je nooit meer verdrietig zult zijn. Of dat het leven vanaf dan alleen maar rozengeur en maneschijn is. Zo zit het leven niet in elkaar. Overigens is dat niet alleen zo voor overlevers van seksueel misbruik. Iedereen krijgt in zijn leven wel ergens een portie pijn en verdriet te verwerken. Mensen gaan dood, raken hun baan kwijt of worden ziek: dat hoort bij het leven.

Het sprookje van ‘levenslang’ en ‘gelukkig zijn’

Mensen vragen mij vaak: ‘Ben je nou echt geheeld? Ben je er echt overheen? Ben je nou echt gelukkig?’ Zo’n vraag draagt meestal een stukje ongeloof in zich. Maar al te vaak is ons verteld ‘Je zult er wel levenslang last van houden’. Dat maakt het moeilijk om te geloven dat je van seksueel misbruik kunt helen. Maar hoe zit het nou echt? Kun je een gelukkig leven hebben na seksueel misbruik?

Toch lang en gelukkig leven?

Lang en gelukkig leven is een sprookje. Het leven is vallen én opstaan, leren en verdergaan. Groeien én afsterven. Elke keer weer een nieuwe fase ingaan en daar leren wat je nog te leren hebt. In het boek van mijn leven is het hoofdstuk ‘seksueel misbruik’ nu wel afgerond. Verdriet en pijn zijn nog steeds een deel van mijn leven, maar het is niet meer het grootste deel. Ik luister beter naar mezelf en ik ben veel meer bezig met de dingen die ik leuk vind.

Ik ben kwetsbaar

Voordat ik geheeld was, dekte ik mijn kwetsbaarheid af. Ik droeg een masker of gedroeg me zoals ik dacht dat mensen van me zouden verwachten. Niemand mocht zien hoe klein en onbenullig ik was. Als ik nu iets onbenulligs doe (en dat doe ik nog geregeld) dan weet ik dat ik niet mijn daden bén. Het is nog niet altijd makkelijk, maar ik kan nu toegeven ‘Goh, dat heb ik stom gedaan’. 

Ik durf mezelf te laten zien

Mezelf laten zien gaat over eerlijk zijn, ook over die dingen waarin ik stom doe. Mijn eigen falen onder ogen zien, zonder mezelf er eindeloos voor op mijn lazer te geven. Ik ben alles, soms goed, soms slecht, soms slim, soms dom. Ik durf soms wel en soms niet. Dat mag er allemaal zijn. Maar ik mag ook laten zien waar ik trots op ben. Wat ik bereikt heb en wat ik goed doe.

Open, kwetsbaar en mezelf

Open, kwetsbaar, de schoonheid van binnenVergeleken met het overleven van toen is open, kwetsbaar en mezelf zijn een verademing. Wat geeft het een rust om niets meer te hoeven ophouden.

Natuurlijk gebeurt het me nog wel eens dat ik iets te spannend vind en er niet open over durf te zijn. Ik merk het nu alleen veel eerder op en dan is het niet zo’n grote klus om er toch over te beginnen. En daar ben ik heel gelukkig mee.

De zaak Van R. en De Hoop

Van R., kinderporno en ‘De Hoop’

Van de week kwam bij het televisieprogramma ‘De monitor’ het verhaal naar buiten van psychiater Van R. die veroordeeld werd voor het bezit van kinderporno. Geen onschuldige filmpjes van kinderen in bad, nee, allerlei seksuele handelingen met en tussen kinderen. Kinderverkrachtingen. Filmpjes die de meeste volwassenen als ‘walgelijk’ zouden betitelen. Deze man werd schuldig bevonden en gestraft.

Mooi, denk je dan. Eén criminele pedoseksueel minder…

Je zou denken dat een psychiater die veroordeeld wordt voor een zedendelict, zijn beroep als psychiater niet meer zou mogen uitoefenen. Dat lijkt mij een redelijke verwachting. Niets is minder waar. Tijdens zijn taakstraf loog Van R. tegen zijn werkgever, over de reden waarom hij woensdags vrij wilde hebben. Heel wrang was zijn excuus: ‘Woensdag is mijn dag om voor de kinderen te zorgen.’ Een half jaar lang werkte hij o.a. met seksueel misbruikte cliënten, die niet op de hoogte waren van zijn veroordeling.

Een tweede kans?

Na zijn ontslag bij deze werkgever solliciteert hij nogmaals als psychiater, nu bij de Christelijke instelling ‘De Hoop’. Ondanks het feit dat deze instelling met kwetsbare, verslaafde mensen werkt, die ook maar al te vaak een achtergrond van seksueel misbruik hebben, wordt hij hier aangenomen. Het bestuur en een handjevol mensen binnen de instelling ‘De Hoop’ zijn op de hoogte van zijn verleden. ‘Hij wordt goed in de gaten gehouden’ beweren zij. E.e.a. gebeurt met medeweten van de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Hun voorwaarde is wel dat hij niet zal werken met kinderen, plegers of slachtoffers van seksueel geweld en misbruik.

Hoe weet je dat iemand slachtoffer is van seksueel misbruik?

Ik ben erg voor tweede kansen, maar moet je een pedoseksuele psychiater met kwetsbare mensen laten werken? In een therapeutische machtsverhouding?  Is dat niet een beetje te naïef? In de verslavingszorg is bekend dat een substantieel deel van de verslaafden een verleden heeft van seksueel misbruik. Om hoeveel mensen dat gaat is nooit onderzocht. Daarnaast is het zo dat veel mensen die misbruikt zijn, daar in eerste instantie niet over kunnen of durven praten. Het taboe op pleger zijn van seksueel misbruik is zo mogelijk nog groter. Het lijkt mij daarom simpelweg onmogelijk om uit te sluiten dat Van R. met slachtoffers en/of daders van seksueel misbruik werkt.

Een kwestie van vertrouwen

Is er ergens in de organisatie van ‘De Hoop’, die deze man heeft aangenomen, nagedacht over wat het betekent voor zijn klanten, dat Van R. een veroordeeld pedoseksueel is? En wat het betekent voor de vertrouwensrelatie die zij worden geacht met hem op te bouwen? Want iemand die jou begeleidt, juist op jouw kwetsbare stuk, daarvan mag je toch verwachten dat die betrouwbaar is? Een toonbeeld van integriteit?

Waarom heeft ‘De Hoop’ het verzwegen?

Natuurlijk heeft ‘De Hoop’ nagedacht over wat de consequenties zouden zijn voor hun klanten: Dat is waarom ze het niet aan hen hebben verteld! Willens en wetens hebben zij dit belangrijke feit verborgen gehouden, voor de kwetsbare mensen die met deze man moesten werken. Die zich in een afhankelijkheidspositie bevonden ten opzichte van de organisatie en ten opzichte van Van R.

Verdient iemand een tweede kans?

Ik ben geen pedo-basher en als iemand de gevolgen van zijn handelen niet overziet, dan denk ik dat het zelfs belangrijk is dat hij de juiste ondersteuning krijgt en ja, een tweede kans. Maar dan heb ik het wel over een jongen van 16, of een verstandelijk beperkt iemand, of over iemand die met geweld is opgegroeid en nooit iets heeft bijgeleerd. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Dan nog zou ik overigens ernstige twijfels hebben bij een functie, waarbij deze persoon met mensen in een afhankelijkheidsrelatie zou werken.

Verdient psychiater Van R. een tweede kans?

Een psychiater die veroordeeld wordt voor het bezit van 66.000 kinderpornografische beelden en filmpjes, verdient die eenzelfde tweede kans? Hij werkte dagelijks met slachtoffers van seksueel misbruik. Hij kent uit de praktijk de pijnlijke gevolgen van seksueel misbruik. Moet zo’n man kwetsbare klanten psychisch begeleiden? Zo’n man gun je een baan waar hij vooral niet met mensen te maken heeft.

Pedoseksuele pornografie is geen klein vergrijp

Het bezit van kinderporno is geen klein vergrijp. 66.000 beelden is geen kleine hoeveelheid. Als je ooit, per ongeluk, op een kinderpornosite terecht komt, dan is er maar één juiste handeling en dat is melden bij het meldpunt kinderporno. De inhoud van zo’n site downloaden is verwerpelijk, misdadig en strafbaar. Het is geen misdaad zonder slachtoffers. Er zijn echte kinderen misbruikt, gemarteld en verkracht om psychiater Van R. en mensen zoals hij, hun filmpjes en foto’s te kunnen leveren.

Nog een trauma voor de klanten van ‘De Hoop’

Het zal je maar gebeuren dat je in goed vertrouwen je doopceel licht, tegenover een psychiater die je is toegewezen. Dat je aan de bel trekt en hulp vraagt en dat je er later achter komt dat de psychiater waar jij jouw verhaal aan hebt verteld een veroordeeld pedoseksueel is. Hoe verraden zal je je dan voelen? Zeker als je al een traumatisch verleden hebt, waarvoor je nou juist hulp zocht is dit onverteerbaar. De keuze van ‘De Hoop’ om Van R. een tweede kans te geven betekent een hertraumatisering voor de klanten van ‘De Hoop’.

Terechte kamervragen over de kwestie Van R., De Hoop én de Inspectie

De overweging dat iedereen een tweede kans verdient, is een mooi sentiment, maar in dit geval lijkt ‘De Hoop’ hierin doorgeschoten te zijn. De klanten van ‘De Hoop’ verdienen goede hulp, betrouwbare mensen die transparant zijn over wie ze zijn en wat ze eventueel in hun verleden hebben gedaan. Als de klanten (en collega’s) van ‘De Hoop’ hadden geweten wat Van R. op zijn kerfstok heeft, als Van R. daarin het boetekleed zou hebben aangetrokken en openbaar te biecht was gegaan, dan ontstaat er een andere situatie. Nu zijn mensen geschokt in hun vertrouwen in psychiater Van R., in het bestuur van ‘De Hoop’ en in de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Terecht dat hier kamervragen over gesteld worden.