Hulp zoeken is niet eenvoudig, zeker niet als het gaat om psychologische hulp. Als je zelf niet zo stevig in je schoenen staat is het soms lastig om kritisch te kijken naar de hulpverlener. Hoe kun je zorgen dat je goed terecht komt? Hoe kun je peilen of de hulp die tegenover je zit voor jou geschikt is? Of slik je gewoon wat je aangeboden wordt?  

De hulpverlening de maat nemen  

Als cliënt/klant/patiënt lijkt het soms alsof je geen keuze hebt. Jij bent immers degene die hulp nodig heeft. Toch is dat ook raar. Wanneer je jouw auto naar de garage brengt  voor een beurt of grote reparatie let je altijd goed op. Heeft die garage het BOVAG keurmerk, heb je goede ervaringen met hen, wat zeggen anderen over die garage en hoe goed zijn ze eigenlijk met jou type auto?  

Ook de hulpverlening heeft ‘merken’ en ‘specialisten’  

Wanneer je seksueel misbruikt bent heb je een ander soort hulp nodig dan wanneer je  een ongeluk hebt gehad. Maar een BOVAG voor hulpverleners kennen we niet en al helemaal niet over het specialisme ‘seksueel misbruik’. Het kan daarom heel ingewikkeld zijn om passende hulp te vinden.  

Vaak begint de zoektocht bij de huisarts  

Kent jouw huisarts specialisten op het gebied van seksueel misbruik?  

Elke psycholoog heeft zo zijn eigen specialisme en interesse en het is zeker niet vanzelfsprekend dat je bij iemand terecht komt die ervaring heeft met hulpverlening na seksueel misbruik. Bovendien zijn er veel verschillende manieren om te helen van seksueel misbruik. Die zitten soms in het reguliere circuit, maar vaak ook in de alternatieve geneeskunde. Ook is het vaak niet een kwestie van één therapeut en een kortdurend traject. Helen van seksueel misbruik is veel vaker een kwestie van lange adem en maar al te vaak een variatie aan soorten therapie. Problemen waar je soms al 10 of meer jaar mee loopt los je doorgaans niet in 5 sessies op.  

Soms heb je zelf al ideeën of ga je eerst op zoek via internet  

Niet iedereen heeft een goede band met haar huisarts. Of soms vind je het nog te moeilijk om over te praten.  Voor veel mensen is de eerste neiging dan ook: ‘Ik zoek het zelf wel uit’. Op internet kun je veel informatie vinden over helen van seksueel misbruik, onder andere op mijn site. Zowel in mijn boek als op mijn blog beschrijf ik thema’s die je verder kunnen helpen.  

Hulpverlening na seksueel misbruik  

Een goede plek om te zoeken naar therapeuten en hulpverleners is de site hulpverlening na seksueel misbruik. Daar kun je gericht kijken welke hulpverleners er zijn in jouw regio die ervaring hebben met de hulpverlening na seksueel misbruik. Er zijn diverse soorten therapie die goed helpen bij seksueel misbruik en dat is vaak ook afhankelijk van jouw persoonlijkheid. Wat voor de één heel prettig is, kan voor de ander heel naar zijn. Daarom leggen de therapeuten op de site ook helder uit wat zij precies doen, zodat je een idee krijgt van hoe hun vorm van therapie werkt.  

De ‘klik’ is ook belangrijk  

Wat voor soort therapie een hulpverlener bedrijft is belangrijk, zeker als je al weet hoe je je problemen wilt aanpakken. Maar minstens zo belangrijk is de therapeut zelf. In de wereld van therapie heet dat dan ‘de klik’. Als ‘de klik’ er niet is, kan je eigenlijk maar beter niet verder gaan met elkaar. Een goede therapeut zal bij het ontbreken van ‘de klik’ je adviseren en desnoods helpen om een ander te vinden die beter bij je past.  

Ook de persoonlijkheid van de therapeut speelt mee  

Jij weet zelf het beste bij welk soort mensen jij je het lekkerst voelt en voor therapie is dat best belangrijk. Als jij je beter voelt bij een vrouw als bij een man, dan is het handig om een vrouw als therapeut te zoeken. Ook het mensbeeld van de therapeut speelt mee. Want als iemand hele andere ideeën heeft dan jij over hoe het leven in elkaar steekt, dan werkt dat niet fijn. Het is jouw proces, jij bent degene die hulp vraagt en jij mag zeggen hoe je die hulp het liefste krijgt.  

Kijk kritisch naar je hulpverlener  

Een intake is de tijd om vragen te stellen. Vaak krijg jij allerlei vragen op je afgevuurd, willen ze je hele geschiedenis weten en alles over waar je nu staat. Maar het is voor jou ook een gelegenheid om je hulpverlener te toetsen.  

• Voel ik me op mijn gemak?  
• Heeft hij/zij ervaring met mijn problemen?  
• Luistert hij/zij goed naar wat ik zeg én naar wat ik bedoel?  
• Voel ik me veilig genoeg om mezelf te laten zien?  
• Klikt het met deze hulpverlener?  

Pas als je op al die vragen (en welke je zelf maar verzint die voor jou belangrijk  zijn) volmondig ja kunt  zeggen kun je aan het werk met elkaar. Is het antwoord nee, spreek dat dan uit. Een goede hulpverlener zal je, als het niet klikt, helpen zoeken naar iemand anders. En een slechte hulpverlener wil je sowieso niet.

Blijf kritisch kijken, ook na verloop van tijd  

Het doel van therapie is dat er iets in jou verandert. Het zou raar zijn wanneer je na verloop van tijd nog geen steek verder bent gekomen. Spreek regelmatig een evaluatiegesprek af, bijvoorbeeld eens in de drie maanden. Kijk in zo’n gesprek ook vooruit: waar wil je naar toe en klopt deze hulpverlener en therapie-vorm daar nog bij. Of is er iets anders nodig? Als jij verandert bent kan het heel goed zijn dat je toe bent aan een volgende stap. Dat kan soms, maar hoeft niet altijd bij dezelfde hulpverlener te zijn. Regelmatig evalueren helpt je om daar scherp op te blijven. 

Meer tips? Vraag op hulpverlening na seksueel misbruik het stappenplan aan.

Er was eens … 

Er was een klein Vlaams meisje, dat heel speciale aandacht krijgt van haar vader. Speciale aandacht die ze wel leuk vindt, omdat haar moeder plots uit beeld is verdwenen en haar broers en zus zijn weggerukt uit het gezin. Ze voelt zich eenzaam in de grote wereld, maar toch speciaal, door de aandacht die zij krijgt van hem.

Een ontwricht gezin

Er was eens een gezin dat ontwricht was. Twee kinderen worden na de scheiding afgestaan ter adoptie en de overige twee worden bij familie geplaatst. De weekenden brengen ze door bij de vader, waar het klein Vlaams meisje dan gebruikt werd als een voorwerp.

De herinneringen

Er was eens een Vlaamse vrouw die zich beelden herinnert van een klein naakt meisje en haar naakte vader. Een vader die achteraf haar vader niet blijkt te zijn. Een man die zijn speciale aandacht verlegt naar een ander niveau. Strelingen, geheimen en een oorverdovende stilte. Weinig woorden, maar veel beelden. Beelden die haar verdrietig stemmen en waardoor ze zich weer dat kleine meisje waant.

Gebruikt voorwerp

Er was eens een klein Vlaams meisje … dat meisje ben ik, gebruikt voorwerp.
#ikwaszijnmeisje

Het boek ‘Mama het was geen droom! Wat de gevolgen kunnen zijn van het ‘onder tafel vegen’ van seksueel misbruik’, autobiografie van ‘Agnes’ (pseudoniem) is het verhaal van velen. Niet gehoord worden als je vertelt wat er jou is aangedaan is één van de meest traumatiserende aspecten van seksueel misbruik.

In haar jeugd

De invloed van het seksueel misbruik én de ontkenning ervan laat zich al vroeg in haar leven zien. Ze ontwikkelt angstaanvallen, zware hoofdpijnen en ‘wiet-kieken’, een kinderterm voor wat wij kennen als dissociatie. Angst en onderdrukte woede kenmerken haar pubertijd. Als volwassene trouwt ze met een man die haar mishandelt. Allemaal herkenbaar als langetermijneffecten van seksueel misbruik.

Onbegrip en ongeloof

Het ongeloof van de moeder van de auteur zorgt ervoor dat Agnes aan haar eigen ervaringen gaat twijfelen en pas veel later ‘herontdekt’ ze haar herinneringen. Haar therapeutische proces, met behulp van een paranormaal genezer beschrijft ze uitgebreid. Het belang van iemand die haar gelooft!

Pluspunten van het boek

• heldere focus op de invloed van het ongeloof
• uitgebreide omschrijving van haar therapeutisch proces
• voor iedereen leesbaar
• Prettig, groot lettertype

Bijzonder leerzaam is de afwisseling tussen haar eigen ervaringen en hoe haar therapeut (paranormaal genezer) daar tegenaan kijkt.

Minpunten van het boek

• het verhaal is terugkijkend geschreven, met inzichten van nu gemengd met de ervaringsverhalen. Dat is soms wat verwarrend.

Voor wie is dit boek bedoeld?

Voor iedereen die een autobiografisch levensverhaal wil lezen over seksueel misbruik is dit boek geschikt. Het legt vooral de nadruk op de impact van de ontkenning door haar moeder. Lotgenoten die dit hebben meegemaakt zullen er zeker herkenning in vinden.

Koop het boek hier!

Het onderstaande is het verhaal van een oma. Haar zoon werd op school seksueel misbruikt. Dat verwerkte zij, samen met haar gezin, zo goed mogelijk. Er was in die tijd weinig hulp en haar zoon ging agressief gedrag vertonen, iets waar ze moeilijk mee om kon gaan. Het gezin overleefde het zo goed en kwaad als het kon en zoonlief groeit op en krijgt een relatie. Dan komen de kleinkinderen …

Een tweeling!

Dolblij ben ik, met de geboorte van mijn twee kleinkinderen. Regelmatig pas ik op de tweeling. Het voelt haast onwerkelijk fijn, na alle jaren van overleven en opletten dat ik mijn zoon niet trigger. Mijn schoondochter betrekt ook mijn zoon bij de zorg rondom de kinderen. Al vrij snel zie ik problemen opdoemen.

Mijn zoon is géén goede vader

Het is naar om het te moeten zeggen, maar mijn zoon is géén goede vader. Hij weet niet hoe je met baby’tjes om moet gaan. Als ze huilen wordt hij ongeduldig en gaat hij schelden. Als ik het aankaart krijg ik de volle laag.Toch wring ik mij in alle staten om er iets van te zeggen, omdat ik mij verantwoordelijk voel en in de hoop dat hij er iets van oppikt.

De kinderen in bad doen

Ik zie dat mijn zoon moeite heeft om de baby’s in bad te doen en biedt aan om te helpen. Gelukkig accepteert hij de hulp en ik probeer hem het goede voorbeeld te geven hoe je met baby’s omgaat. Het gaat vaak goed, maar ik moet wel oppassen dat ik hem niet het gevoel geef dat hij het niet kan. Zo gaat het ook met het verschonen van de luier, wat veel te hardhandig gaat. Of het op afstand houden van de baby, tijdens het fles geven. Alles gaat om controle houden en angst voor gezonde intimiteit.Als er iets tegenzit ben ik het haasje. Dan wordt hij agressief. Ik word er wanhopig van.

Mijn zoon is al sinds het seksueel misbruik agressief

Ik weet dat er een link is met het misbruik, want mijn zoon is al langer agressief. Mijn zoon kan het niet velen dat iemand anders de aandacht krijgt, zelfs zijn eigen kinderen niet. Dan raakt hij gespannen en bij het minste geringste begint hij de schelden. Hij heeft grote behoefte aan controle en als hij die niet voelt, wordt hij agressief.

Zomaar een incident, één uit velen

De tweeling is twee jaar en we gaan naar de speeltuin, alles staat klaar. We staan bij de auto en zijn zoon zegt dat hij dorst heeft. Mijn zoon vloekt en schreeuwt: ‘Je gaat nu in de auto, we gaan nu weg!’ Ik neem het voor mijn kleinzoon op en vervolgens schreeuwt hij tegen mij. Hij keert zich tegen mij en zegt: ‘Wat jammer dat jij het nou verpest!’

Seksueel misbruik is niet bespreekbaar

Ik probeer wat ik kan om de sfeer goed te houden en om hem op een positieve manier contact met zijn kinderen te laten hebben, maar het lukt niet. Steeds weer krijg ik agressie over mij heen. Als ik probeer om de link terug naar het misbruik te leggen, word ik niet serieus genomen. Het mag er niet zijn. Ik heb er inmiddels veel over gelezen en ben bereid er met hem over te praten, maar hij blijft zich tegen zijn moeder verzetten, met de opmerking: ‘Mama. jij met je boekjes.’ Ook ‘ouders aan het woord’, waar hij baat bij zou kunnen hebben, ik krijg het hem niet aangereikt.

Hij verliest zijn werk en relatie

Mijn zoon verliest een paar jaar later zijn werk, vanwege agressief gedrag op de werkvloer. Om dezelfde reden gaat zijn relatie stuk en heeft hij geen dak meer boven zijn hoofd. Hij komt regelmatig met de jongens bij ons overnachten. Het is een drama. Als de jongens ’s nachts huilen, gaat hij ze niet troosten al ligt hij bij ze op de kamer. Als ik de baby`s wel ga troosten, krijg ik de kous op mijn kop.

Ik zoek hulp

Ik zoek hulp, omdat ik het niet meer kan aanzien. De agressiviteit van hem naar de kinderen zwakt af naarmate ze ouder worden. de kinderen worden verbaal ook sterker, maar ik vraag ze regelmatig hoe ze het hebben met elkaar. Zijn er ergens lotgenotengroepen rondom vaderschap na seksueel misbruik? Of is er een plek waar ík met mijn zorgen terecht kan? Mijn zoon is vast niet de enige die hier last van heeft? Overal krijg ik nee. Vaderschapscursussen of gespreksgroepen bestaan niet. Overal krijg ik te horen: ‘Ja, het zou er moeten zijn, maar het is er niet.’

Ouders aan het woord

Na lang zoeken vind ik het boekje van Marijke Naezer: ‘Ouders aan het woord’. Het boekje is niet meer in print, omdat de Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling opgeheven is. Maar via deze link is het verkrijgbaar. Het is een verademing: er zijn anderen die dit probleem tegenkomen.

Inmiddels gaat het beter met mijn zoon

Mijn zoon heeft, mede dankzij zijn nieuwe vriendin, hulp gezocht bij zijn verleden en de invloed die dit heeft op zijn vaderschap. Zelf blijf ik achter met het gevoel dat de hulpverlening mij en mijn zoon gefaald heeft. Dat mijn kleinkinderen daar het slachtoffer van zijn geworden, zodat ze in hun vroege jeugd te maken hebben gehad met een agressieve vader.

Hoe zal het mijn kleinkinderen vergaan?

Mijn kleinkinderen zijn opgegroeid in een onveilige thuissituatie. Gelukkig is mijn zoon inmiddels in staat om liefdevol met hen om te gaan. Maar de jongens zijn nog niet volwassen, wat als ze straks in de puberteit terechtkomen? Dat mij lijkt weer een fase die om enige assistentie vraagt, waar je niet voor bij je moeder wilt aan kloppen. 

De invloed van het verleden op ouderschap

In ons geval viel het mij op dat onze zoon zelf niet het initiatief nam om hulp te zoeken, terwijl het een kritieke situatie betrof. Het is bekend dat de meeste mannen niet snel zelf hulp zoeken, door schaamte en/of schuldgevoel. Omstanders, familie, of vrienden, zouden dan toch de moed moeten hebben, de ouders te wijzen op hun gedrag zodat er hulp gezocht wordt. Daarnaast is het naar mijn idee zeer nodig dat er betere hulp wordt aangereikt specifiek aan mannen. Ook omdat zij medeverantwoordelijk zijn voor de opvoeding van hun kinderen. Dit probleem serieus nemen kan helpen de ernstige gevolgen van geweld en misbruik in het verleden te laten stoppen bij de huidige generatie.