Bloggen over seksueel misbruik: inzicht en pijn

In de afgelopen periode heb ik zes blogs geschreven, naar aanleiding van de ‘cursus bloggen over seksueel misbruik’ van Ivonne Meeuwsen. De blogs heb ik in korte tijd in een roes geschreven. Ik dook dieper en dieper in mijn pijnlijke verleden. Mijn verleden kwam meer en meer tot leven. Ik kwam er middenin te zitten. Dit leidde niet alleen tot meer inzicht, maar ook meer pijn: gigantisch veel pijn.

Mijn eerste trauma’s zijn verwerkt

Er zijn inmiddels een paar weken verstreken en nu ik iets meer afstand heb, kan ik een duidelijke conclusie trekken. Mijn eerste trauma’s (afwijzing en emotionele verwaarlozing) heb ik aardig verwerkt. Het is helemaal mijn verhaal geworden en het levert me niet zo veel emotionele pijn meer op, om dit onder ogen te zien. Ik voel ook bijna geen wrok meer hierover. En wat anderen ervan vinden, is niet meer relevant.

Het verwerken van seksueel misbruik is nog niet klaar

Het seksueel misbruik ben ik nog volop aan het verwerken: ik voel nog veel pijn, woede en gemis; het is nog als een open wond in mij. De schade die ik daarbij opgelopen heb (verlies van mijn mannelijkheid, kracht en seksualiteit), is nog niet geheeld. Het is nog een defect, iets wat ik mis, wat voor mij (nog) niet in orde is.

De winst van het schrijven van de blogs

De winst van het schrijven van de blogs is voor mij dat ik nu beter weet waar ik sta in het helingsproces. Ik onderschat de impact van het misbruikt zijn niet meer. Ik heb er vertrouwen in dat ik het trauma van mijn misbruik kan overwinnen. Zoals ik het trauma van mijn afgewezen en verwaarloosd zijn ook heb overwonnen.

Weerbaarder, mannelijker en volwassener

Ik weet een paar dingen die ik wil:

• weerbaarder worden
• mannelijker worden
• volwassen(er) worden

Daarnaast zal ik moeten rouwen: de pijn van het trauma toelaten.

Trouw aan mezelf

Ik voel, dat ik therapie-moe ben en ook wel verleden-moe en pijn-moe. Maar ik wil mijn onverwerkt verleden ook weer niet in de doofpot stoppen. Dat is mijzelf ontrouw zijn, dat is wegkijken en dat wil ik niet meer.

Balans en in mijn kracht komen

Mijn eerste zorg is om weer een beetje in balans te komen. Afleiding helpt. Ik geloof er in dat mijn onbewuste mij helpt. Mijn grootste verlangen is om in mijn eigen kracht te komen. Maar dan écht, van binnenuit. Dit zal in kleine stapjes gaan, dat kan niet anders. Ik ben er van overtuigd, dat dit verlangen mij uit de gevangenis van mijn slachtofferschap zal bevrijden en mij weer in het volle leven zal brengen.

Harry