Hij ontzielde mijn lichaam

Mijn ziel dreef uit mijn lijf
weg van mijn lichaam, weg van de pijn
“mijn lichaam mag hij hebben
maar mijn ziel blijft van mij”

De pijn liet ik achter
even weg van de wereld, maar heel even
en dan weer terug naar wat ik achter liet
terug naar het gewone leven

De pijn kon ik doven
maar de vernedering bleef
mijn lijf was ik kwijt
hetgeen waar “ik” in leef

Het schild van mijn ziel
was vervuild ,leek wel verloren
“ooit zal je worden gered”
had ik mijn lichaam gezworen

Tegen niemand wat zeggen, er is niets mis
want niemand mag weten
“wie” mijn lichaam is

(geschreven rond mijn 15e jaar 1996)

Waarom ik dit gedicht met jullie wil delen

Ik deel dit gedicht, omdat het voor mij heel duidelijk weergeeft wat er met mij gebeurde tijdens het misbruik. Vele andere lotgenoten zullen dit vermoedelijk herkennen. Ik verdween als het ware uit mijn lijf, zo zorgde mijn overlevingssysteem dat ik het misbruik minder bewust hoefde mee te maken.

Mijn lichaam en ziel beleefde ik als 2 losstaande dingen, die gescheiden konden worden. Zo kon ik tijdelijk ontsnappen aan alle emotie en pijn tijdens het seksueel misbruik. Mijn lijf was vuil geworden en niemand mocht weten dat dit vervuilde lijf bij mij hoorde of andersom. Mijn lichaam was meer een soort object waar hij zijn lusten op botvierde en niet iets waar ik blij mee of trots op was.

Me opnieuw verbinden met mijn lichaam

Ik heb mijn lijf onbewust altijd over haar grenzen geduwd, door pijn en ongemakken te negeren. Tot op heden ben ik nog steeds bezig mijn lichaam en ziel steeds meer met elkaar te verbinden, mijn lijf te erkennen, ervan te houden en er goed voor te zorgen.

Melissa van der Meer, 34 jaar

Melissa heeft inmiddels haar opleiding voltooid en heeft een eigen praktijk als danstherapeute. Kijk voor meer informatie op hulpverlening na seksueel misbruik.

Ook schreef zij het boek: ‘Seksueel misbruikt’. Te koop via onze eigen boekwinkel