Gastblog Mimi – Satanisch ritueel misbruik

Ik heb het niet verzonnen

Ik verschuil me achter woorden als:
Psychose, bipolair of schizofreen.
Maar ik, ja, zeg het maar,
Ik dissocieer

De nare gevolgen
Van ‘Satanisme in de kerk’.
Ik wist niet dat het bestond
Maar mijn lichaam heeft het mij verteld

Langzaam ben ik weggegleden.
Mijn therapeut heeft me laten gaan
Gruwelijke dingen kwam ik tegen
Gevoelens, beelden, geuren, kleuren

Ik wou dit niet aanvaarden
Overtuigde mezelf dat ik dit verzon.
Maar zoiets kan je niet verzinnen
Het zit heel diep van binnen

Daarom is het ook zo moeilijk
Om het taboe te doorbreken.
Zoiets bestaat toch nu nu niet meer,
Dat is van in de Middeleeuwen

Toch heb ik dit ook gelezen
Over het hier en nu
En begin ik te geloven
Het is hoog tijd dat ik er over spreek
Voor ik helemaal breek!

Mimi

Beminnen – gastblog van Mimi

Beminnen

‘k Weet dat je me wil beminnen,
Maar ik ben zo moe van binnen,
Je bent zo teder en zo zacht,
Toch heb ik liever dat je op me wacht,
Zo voel ik me veilig in jouw armen,
Mag je me liefdevol verwarmen,
Dan kan je heel dicht bij me komen,
’t Is zo teder en zo zacht,
Blij dat je hebt gewacht.

Mimi

Oh ja, zo was dat…

Helen kan!

Ik roep al enige jaren dat helen kan en dat ik zelf geheeld ben. Ik krijg daar best vaak vragen over. Vooral ook hoe ik weet dat ik niet terug zal vallen. Mijn antwoord is niet dat ik nooit meer val. Het overkomt me zelden, maar het gebeurt best wel dat ik getriggerd raak. Dat ik ineens weer 12 of 15 of 17 ben. Dat ik een beetje vaag word in mijn hoofd en niet meer goed uit mijn woorden kom. Ik val best nog wel terug. Ik sta alleen veel sneller weer op.

Hoe gaat helen in zijn werk

Ik heb heus niet alle incidenten van seksueel misbruik besproken in therapie of voorbij zien komen in mijn nachtmerries. Daarvoor is zeven jaar misbruik gewoon ook te veel. De donkerste momenten heb ik wél doorvoeld. Want juist de zwaarste, donkerste tijden, daar moet je het licht op laten schijnen. Naar de diepste angst toe, omdat je anders bang blijft. En als je die angsten eenmaal onder ogen hebt gezien, kan de rest je niet meer zo’n angst inboezemen. Dan kun je verder.

Terugkijken naar het verleden

Laatst zat ik in mijn eigen boek te lezen. Ik zocht een passage voor de ‘Samen Helen’ bijeenkomsten. Ik las het stukje over ‘De olifant in de kamer’ en ik dacht bij mezelf: ‘Oh ja, zo was dat!’  Met dat ik het dacht, kwam er iets anders in mij op. De gedachte dat ik echt terugkijk naar het verleden. Ik herken het nog wel, het is nog van mij. Maar het is niet meer van nu.

Oh ja, zo was dat…

Toch nog vergoeding seksueel misbruik?

Toch nog vergoeding seksueel misbruik?

De kranten koppen massaal dat er toch nog vergoeding is gekomen vanuit de Rooms Katholieke Kerk voor zo’n 250 mensen die seksueel misbruikt zijn. Geweldig nieuws voor deze 250 mensen. Nu de media nog beter informeren. Want waar ging het eigenlijk om?

Het gaat niet om de vergoeding

Waar het hele proces om te doen is geweest, is nooit het geld geweest. Natuurlijk, geld is handig. Vooral als je hoge kosten maakt voor therapie. Maar wat veel belangrijker is dan het geld, is dat er erkenning komt voor hun wandaden van degenen die verantwoordelijk waren voor het seksueel misbruik.

Is de kerk verantwoordelijk?

Is de kerk in deze verantwoordelijk, zul je je afvragen? Heeft de kerk dit gedaan? Of waren het individuele priesters, paters en broeders, zusters en wat er nog meer aan kerkelijke gezagsdragers rondloopt. Net in dat ‘kerkelijke gezag’ zit ‘m de kneep. Want dat betekent dat de kerk hierin wel degelijk een verantwoordelijkheid heeft.

De kerk heeft het seksueel misbruik toegedekt

Jarenlang heeft de kerk het seksueel misbruik in zijn gelederen gedoogd. Als een kerkelijk gezagsdrager over deze grens ging, werd hij niet ge-excommuniceerd. Hij werd niet gevraagd zijn ambt neer te leggen. De zaak werd doodgezwegen en het ergste wat de pleger kon overkomen, was overplaatsing.

Over hun eigen grens én die van de wet

Wettelijk gezien zijn zij daarmee volgens mij medeplichtig aan een misdaad. Want seksueel misbruik is niet alleen verwerpelijk, vernederend en levensontwrichtend: Het is ook strafbaar. Maar kerkelijk gezagsdragers staan blijkbaar boven de wet. Of het nu wereldse of bijbelse wetten betreft…

Erkenning is goed voor een mens

De wereld zou zoveel mooier zijn als wij, als mensheid, zouden leren dat het een teken van kracht is om een fout te erkennen. De huidige paus lijkt dat begrepen te hebben en heeft de verantwoordelijkheid genomen, erkenning geboden. Daar respecteer ik de man voor.

De doofpotcultuur verdwijnt in de doofpot

Wat ik lastig vind in deze kwestie is dat de nadruk vooral is komen te liggen op het seksueel misbruik, in plaats van ook op de doofpotcultuur die in de kerk hoogtij heeft gevierd.  Het lijkt er op dat er een cultuur is ontstaan in de kerk van integer lijken, in plaats van integer zijn.

Het individu tegenover het instituut

De erkenning en de toekenning van een vergoeding is een kleine overwinning, maar wel een belangrijke. Het is een David tegen Goliath gevecht geweest. David heeft gewonnen. De reus heeft moeten buigen.

Applaus voor de doorzetters

Bravo voor de moed en het doorzettingsvermogen van al die mensen die het zwijgen doorbroken hebben. Ik hoop voor hen dat deze overwinning een hoofdstuk voor hen afsluit. Dat ze verder kunnen. Dat ze kunnen helen, kunnen verwerken. Dat ze terugkijken op deze ervaring, deze krachtsinspanning en daaruit een stuk persoonlijke trots putten. Jullie brachten de kerk op zijn knieën.