Misbruik en een eetstoornis

‘Forests decay, harvests perish, flowers vanish, but grass is immortal (Bossen vergaan, oogsten bederven, bloemen verwelken, maar gras is onsterfelijk)’ – John James Ingalls

 

Bomen, oogst en bloemen

Ik loop zacht door het vervallen landschap en hoor het uitgedroogde gras, wat al een hele tijd niet meer groen is, knisperen onder mijn voeten. Hier en daar ligt een omgevallen boom, de landbouwgrond is kaal en waar ooit bloemen stonden staat alleen nog een enkele verdorde bloemknop. Ik zie voor me hoe het was: imposante bossen, volle gewassen en prachtige bloemen. Ik had er zo mijn best op gedaan, al mijn energie erin gestoken en gedacht dat het goed ging. Totdat ik een klein steekje liet vallen, waardoor alles onder mijn ogen verging. Er was geen gras om de schade op te vangen.

De invloed van misbruik

Gras is de basis waarop de rest groeit, de basis waar je op terug kunt vallen als het met anderen dingen niet goed gaat. Mijn gras heeft er nooit goed bijgestaan. Er zaten altijd meer kale en droge plekken in dan dat er groen te zien was. Tijdens het misbruik verdwijnt ook de laatste groen plek. Iemand vergiftigt mijn gras, waardoor er geen grasspriet meer omhoog kan komen. Mijn laatste stukje veilige basis verdwijnt.

Mijn eetstoornis

Ik wil niet zien wat er met mijn gras aan de hand is en vlucht weg in anorexia. Ik ervaar controle die ik elders mis. Ook is het een manier om alle verwarrende en ingewikkelde emoties niet te ervaren, omdat ondergewicht en nauwelijks eten emoties afvlakt. Bijkomend voordeel is dat mijn vrouwelijke vormen verdwijnen. Dat geeft me een gevoel van veiligheid. Ik denk mijn gras niet meer nodig te hebben.

Ontwijken

Een jaar nadat mijn eetstoornis mijn leven binnensloop (nu 5 jaar geleden) ga ik in therapie, maar het helpt niet. Ik zak dieper en dieper weg. Totdat ik me besef wat ik fout doe. Ik steek al mijn energie in bossen, oogst en bloemen. Ik denk mijn problemen op te lossen door het op andere gebieden zo goed mogelijk te doen. Ik doe mijn best op school, heb een bijbaantje en doe alles om iedereen in mijn omgeving maar tevreden te houden. Ik ontwijk op die manier waar het echt om gaat. Maar de bossen breken af, de oogst gaat verloren en de bloemen verdwijnen. Op de kaal geworden grond staat niets en ik stort in.

Aandacht voor de oorzaak

Nu doe ik het anders. Ik laat de bossen, de oogst en de bloemen even voor wat ze zijn (niet helemaal, want ze houden me ergens nog wel overeind) en ik steek mijn energie in mijn gras. Het gras laten groeien staat bij mij voor aandacht geven aan de oorzaken van mijn eetstoornis. Het seksueel misbruik wat ik heb meegemaakt is daar één van.

Onsterfelijke basis

Gras lijkt misschien op het eerste gezicht minder belangrijk dan bomen, oogst en bloemen, maar het is oneindig veel waardevoller. Het is je vangnet en vanuit het gras kunnen ook weer nieuwe dingen worden op gebouwd. Sommige dingen zijn tijdelijk, sommige dingen staan iets langer, maar op het gras kun je vertrouwen. Het zal niet vergaan. Als je het er eenmaal mooi bij hebt staan en goed onderhoudt, is gras onsterfelijk.

Lang gras…

Ik voel de stilte terwijl mijn hand door het lang geworden gras strijkt en de sprietjes tussen mijn vingers kriebelen. Dagen heb ik bij ik het gras gewaakt. De koeien met hun hongerige blikken heb ik weggejaagd en toen het weken niet regende heb ik het gras mijn laatste water te gegeven. Ik heb voor vogelverschrikker gespeeld om de ganzen weg te jagen en ik heb er zelfs tegen gepraat als niemand keek. Af en toe komt er een boom, een graanplant of een bloem omhoog en die zijn ook belangrijk. Maar het allerbelangrijkst is mijn basis: het gras.

…is mijn toekomst

Met een schok ontwaak ik uit mijn dagdroom en kom weer in het nu terecht. Nog steeds zie ik verdord gras, omgevallen bomen, kale landbouwgrond en uitgebloeide bloemen. Maar in de toekomst staat mijn gras er mooi bij, ik weet het zeker.

Jessica’s eigen blog staat hier: Uit het donker