Keuzes maken over seksualiteit, intimiteit en relaties

Als je misbruikt bent in je vroege jeugd heb je vaak in je ontwikkeling een paar stapjes gemist. Je hebt onvoldoende met leeftijdsgenootjes geëxperimenteerd met relaties, verkering, vriendschappen en seks. Waar andere pubers op hun gemak de wereld van seksualiteit aan het ontdekken zijn, met alle emotionele oprispingen die daar bij horen, ben jij oncomfortabel met seksualiteit en intimiteit.

Seksualiteit en intimiteit zijn verwarrend

Leren hoe je omgaat met seksualiteit en intimiteit kun je door het misbruik tijdens je pubertijd niet of onvoldoende. Helen van seksueel misbruik betekent ook dat je deze ontwikkelingen in gaat halen. Je gaat tijdens je helingsproces ontdekken dat je keuzes kunt maken, ook op het gebied van relaties, seksualiteit en intimiteit. Het begint vaak het jezelf leren kennen.

Keuzes maken over je eigen seksualiteit

Hoe beter je jezelf leert kennen, hoe helderder je in je keuzes kunt zijn. Gewoon praten over vrijen en wat je daarin fijn vindt is iets wat naar mijn smaak in de maatschappij nog veel te weinig gebeurt, zelfs in intieme relaties. Maar als je misbruik hebt meegemaakt is het extra belangrijk dat je leert praten over hoe je de seksualteit beleeft die je met iemand hebt. De ander kan geen gedachten lezen en tenzij jij leert praten over wat je fijn vind en wat niet loop je het risico dat de ander ongewild over je grenzen gaat.

Moet ik een partner vertellen over het misbruik?

Ook daarin mag jij zelf een keuze maken. Mijn ervaring is dat het heel erg kan helpen, maar ook dat je het daarover het beste zo vroeg mogelijk kan hebben. In elk geval voordat je met iemand in bed beland. Ik zorg in relaties tegenwoordig altijd dat ik weet hoe iemand in seksualiteit en intimiteit staat.

Waarover kun je allemaal praten met elkaar?

Het gaat in een relatie niet alleen om praten over seksualiteit, maar zeker ook over intimiteit: hoe nabij wil je iemand hebben? Wil je veel knuffelen of liever dingen samen doen? Heb je veel behoefte aan (fysiek) contact of voel je je lekkerder bij meer afstand? Wil je samenwonen, trouwen en dergelijke of woon je veel liever alleen, met alle vrijheid om te komen en gaan? Wil je samen slapen of niet? Het is handig om dit soort dingen vroeg in de relatie te bespreken, zodat je de wederzijdse verwachtingen en wensen kent en daarnaar kunt handelen.

(bijna) iedereen heeft een seksuele geschiedenis

Een handige manier om onderwerpen rondom seksualiteit ter sprake te brengen is om te vragen naar eerdere ervaringen. Dit is tegelijk een manier om voor jezelf na te gaan hoe prettig je de ander vindt. Spreekt hij of zij met respect over eerdere partners (of is alles altijd de schuld van de ex?). Op welke manier is het ooit eerder ‘uit’ gegaan en wat vind je daarvan? Wanneer je in zo’n gesprek jouw eigen geschiedenis inbrengt, is het minder zo’n ‘Ik moet je wat vertellen’ praatje, en komt het meer als van nature aan de orde.

Praten over seksueel misbruik met je partner

Praten over het seksueel misbruik en wat dat met je gedaan heeft, kan een belangrijke stap zijn in je relatie. Je kunt het hebben over wat het met je seksuele beleving heeft gedaan. Welke effecten dat nu nog heeft. Als je nog niet volledig geheeld bent van het seksueel misbruik, is het ook handig om te praten over triggers en hoe je wilt dat daarmee om wordt gegaan.

Hoe concreter hoe beter

Hoe meer informatie je deelt, hoe vroeger in de relatie en hoe concreter je praat over wat er in je omgaat en wat je verwachtingen en je angsten zijn, hoe beter. Want hoe beter de ander geïnformeerd is, hoe groter de kans is dat hij/zij daaraan kan en wil voldoen.

De verwachtingen en wensen van de ander

Als jij er vrijer over kunt praten, is de kans ook groter dat je partner zijn/haar eigen verwachtingen en wensen naar jou uitspreken, zodat je ook daar niet voor verrassingen komt te staan. Ik denk dat dit een goede manier om aan een relatie te beginnen is, of je nou seksueel misbruikt bent of niet! Maar wanneer je een seksueel trauma hebt opgelopen is het extra belangrijk.

Educatie over de langetermijneffecten

Voor zowel slachtoffers als partners van slachtoffers van seksueel misbruik is het van belang om te weten welke langetermijneffecten er zijn. Hoe het misbruik doorspeelt in je leven van alledag, zodat je die invloed ook kunt neutraliseren. Zodat je niet verrast wordt als de herinneringen aan het seksueel misbruik later weer eens de kop opsteken, omdat er een trigger geraakt wordt, of omdat je in een stressvolle tijd zit.

Waar kun je informatie vinden?

Veel informatie vind je in mijn boek ‘Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij!’ Voor partners staat veel informatie in het boek ‘Partners in beeld. Seksueel misbruik raakt het hart van je relatie.’

Beide boeken kun je hier bestellen

Gastblog Marjolein: Het zwijgen doorbreken

Ik houd mijn mond stijf dicht

Vaste blogger, MarjoleinIn mijn middelbare schooltijd blokkeer ik op alles wat er aan nieuws over seksueel misbruik voorbij komt. Ik spreek niet over het onderwerp. Ik durf het gewoonweg niet. Mijn toenmalige vriendje vraagt wél wat er aan de hand is, omdat ik hem op de intieme momenten onophoudelijk afwijs, maar ook tegenover hem zwijg ik. Via zijn broer komt de vraag bij mijn zus terecht. Zij vraagt letterlijk of mijn broer mij seksueel heeft misbruikt. Ik ontken want het is te pijnlijk. Ik vertrouw haar niet.

Mijn zusje verbreekt het zwijgen

Uiteindelijk komt het verhaal niet eens uit mezelf naar buiten. Het was niet mijn keuze, maar die van mijn zusje. Zij komt in de problemen, moet naar instellingen (gesloten/open) en krijgt allemaal stempels op haar voorhoofd geplakt van wat er met haar aan de hand is. Zij vertelt over haar veel te vroege seksuele ervaringen, maar ook over die van mij. Mijn familie verwijt me dat ik nooit iets heb gezegd. En ik? Ik breek mezelf nog een beetje meer af.

Angst en schuldgevoel als raadgevers

Angst en schuldgevoelens worden mijn raadgever. Hoe slecht ook, zij zijn bekend voor mij. En nu nog zijn angst en schuldgevoelens daar waar ik ze niet wil hebben. Angst omarmt me met een dikke mistige deken van vaagheid en onzekerheid. Schuldgevoelens dwingen mij om altijd anderen centraal te stellen. Ik mis innerlijke helderheid, moed, zachtheid en mezelf. Ik creëer afstand tot mezelf en maak keuzes, die voor mij net niet of helemaal niet goed uitpakken.

Ontrouw aan mezelf

Het ‘niet dicht bij mezelf blijven’ gebeurt vooral in werksituaties. Daar waar ik het gevoel heb continue en onophoudelijk te moeten presteren. Waar geen ruimte is voor het maken van fouten. In ieder geval, dat verhaal zit in mijn hoofd gebakken en verankerd in mijn hart. Het gebeurt ook in het aangaan en behouden van relaties. Daar ben ik vaak ook niet mezelf, uit angst te verliezen.

In het oog van de storm

Het is echter niet zo dat ik verloren ben. Ik ben bezig met helen, bezig met acceptatie en het zijn in het nu. Bezig mezelf vragen te stellen te midden van stormen. Bezig om de stilte te zoeken, te onderzoeken en mezelf te vinden.

Het zwijgen doorbreken

In deze blog schrijf ik angst en schuldgevoelens van mij af. Het voelt nog heel egoïstisch en het roept enorm veel angst op. Toch stap ik door op die weg. De weg waar ik mijn vrijheid terugvind.