Hoe kom je de feestdagen door?
Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw. De maand december staat bol van de familiefeesten. Maar contact met je familie is niet vanzelfsprekend, zeker niet als je seksueel misbruikt bent binnen de familie.
Ik ben niet zielig
Mijn uitgangspunt is: Ik ben niet zielig. De feestdagen zijn voor mij niet zo belangrijk, (ontkenning van behoefte). De feestdagen, of in elk geval al die hoepla eromheen, stom vinden is ook een strategie. Ik bouw mijn eigen feestje wel, ik heb mijn familie niet nodig. (meer ontkenning van behoefte)
Met kerst ben ik ontheemd
Goed, ontkenning van behoefte is een afweer. Dat betekent dat er een trigger is geraakt. Ik vermijd om iets te voelen. Ben ik dan wél zielig? Nee, dat ook weer niet. Een beetje verdrietig, dat wel. Ontheemd. Dat is een goed woord voor hoe het voelt. Het vanzelfsprekende van een ’thuis’ te hebben, waar je altijd welkom bent, waar je op terug kunt vallen ontbreekt me. Al heel lang…
Erkennen en rouwen
‘Ivonne, je moet niet denken dat je hier kunt aanschuiven voor het paasontbijt. Dat doen we met ons gezin’.
Ik weet dat de vriendin die dit zei waarschijnlijk geen flauw idee heeft hoeveel pijn deze opmerking deed. De pijn van het geen ‘familie’ hebben, rauw en onversneden. Noodzakelijk om te voelen. Eerst word ik boos, vind ik van alles over deze botte afwijzing (valse macht). Maar ook valse macht betekent dat er iets om erkenning vraagt. Ik ben kinderloos gebleven door het seksueel misbruik. Ik voel de pijn en rouw om wat er niet is in mijn leven.
Provoceren of bespreekbaar maken?
Ik ben in gesprek op een bijeenkomst van vrouwen tegen geweld. Het is pauze en luchtig vertelt iemand dat ze twee keer per jaar, met de feestdagen met al haar zussen uit eten gaat. Op dezelfde luchtige toon vertel ik dat ik mijn éne zus sinds een paar jaar weer af en toe spreek. Dat mijn andere zus de kant van de misbruiker heeft gekozen en dat ik met haar al jaren geen contact meer heb. Even valt het gesprek oncomfortabel stil. ‘Te provocerend’, denk ik bij mezelf, ‘zelfs in dit gezelschap’. Maar gelukkig: een tafelgenoot haakt er op in. ‘Ik ben geraakt door je opmerking. Als ik jou dit hoor zeggen besef ik pas hoe diep seksueel misbruik er in hakt.’
Geheeld
Ik heb er nu geen last meer van. De feestdagen gaan soms ongemerkt voorbij. Vorig jaar wilden we pizza bestellen op 1e kerstdag, bleken zelfs de grote Amerikaanse pizzaketens gesloten (Gelukkig zijn er ook Turkse pizzeria’s voor wie kerst een gewone werkdag is)! Ik hoef niet langer stil te staan bij het onvervulde verlangen. De pijn is gevoeld en erkend en in plaats daarvan is er berusting. Rust.
Feestdagen, familie, seksueel misbruik
Het is zoals het is. Veel families vallen uit elkaar door seksueel misbruik. Iedereen in een gezin moet zich, op één of andere manier, verhouden tot het seksueel misbruik. Helaas is ontkenning vaak het eerste afweermechanisme en dat laat het slachtoffer in de kou staan. Met kerst ben je dan alleen. Dat is onrechtvaardig en moeilijk, maar ook de werkelijkheid. Door je goed voor te bereiden kun je de kerst voor jezelf gezellig maken.
Maak van de feestdagen jouw eigen overwinningsfeest
Ik schreef al eerder een blog over ‘Hoe overleef ik de feestdagen’. Kijk eens of je iets kunt met de tips die daar in staan of maak je eigen nieuwe traditie!
Ik ben net 45 jaar geworden. Er lijkt meer rust te komen in mijn leven en in mijzelf. De vakantie is voorbij en ik ben vast van plan om mijn praktijk als coach weer meer leven in te blazen. Ineens zit ik echter in een periode waarin ik voortdurend word getriggerd. Mijn praktijk blijft rustig, dat is de grootste trigger. Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben, dat ik geen waarde heb, dat ik niet gezien word. Dat ik niet genoeg inbreng in ons gezin. Ik ben erg emotioneel, krijg, schijnbaar om niets, enorme woedeaanvallen. Ik voel me depressief en word zelfdestructief. Ik word bijvoorbeeld enorm kwaad omdat het overzetten van mijn mobiele telefoon abonnement vertraging oploopt. De KPN zegt het formulier voor nummerbehoud niet te hebben ontvangen. Ik kan niets goed doen en niets gaat zoals ik het wil. Mijn negatieve gevoelens overspoelen me helemaal. Op zulke momenten zijn mijn depressieve gevoelens zo erg, dat ik niet in de auto durf te stappen. Ik ben bang dat ik mezelf niet meer onder controle heb en met de auto zo hard mogelijk tegen een boom aan rijdt. Dan houdt het eindelijk op en krijg ik rust. Want, o wat wil ik graag rust.
Schaamte. Ik schaam mij niet meer. Waarom zou ik mij moeten schamen? Het seksueel misbruik heeft in mijn kinderjaren plaatsgevonden. Ik was afhankelijk van volwassenen. Ik was niet bij machte om dat wat er gebeurde te keren. De dader(s), die moeten zich schamen!
