Gastblog Mariël Groenen – Getriggerd

Getriggerd – Gastblog Mariël Groenen

Mariël Groenen - getriggerdIk ben 42 jaar en ik ben op een feest. Ik sta even alleen op een zeker moment, weg van het feestgedruis. Jos, een man waarmee ik heb staan praten, is me achterna gelopen. Hij trekt me naar zich toe en begint me ineens te zoenen. In mijn hoofd hoor ik “o, nee, NEE!”, maar ik doe niets. Sterker nog, ik werk mee. Het is alsof mijn lijf niet anders kan.

Ik wil dit helemaal niet

Jos neemt me bij de hand mee naar buiten. Ik sputter wat tegen en zeg: “Kunnen we niet beter terug gaan?”. Maar ik tref dovemansoren. Ik loop mee. In mijn hoofd praat ik op mezelf in. “Je wil dit helemaal niet. Ga gewoon terug naar het feest. Waarom doe je dit? Zeg nu dat je niet wilt.” Mijn lijf doet van alles wat ik niet wil. Het laat zich meevoeren en kussen en aanraken. De gedachten uit mijn hoofd kan ik niet omzetten in daden. Ik haat dit. Ik ken het en voel me weer puber.

‘Ik ben puber en ik laat me vaak meenemen door jongens, ook al voelt dat niet goed. Ik ben blij met alle aandacht die ik krijg. Zoenen vind ik niet zo’n probleem maar de jongens willen altijd meer. Het lukt me niet om ze tegen te houden. Als ik nee zeg, ben ik bang dat ze me niet meer leuk vinden. Als ik nee zeg, luisteren ze toch niet. Ik probeer het wel, maar ze gaan altijd door. Hun handen aan mijn borsten en in mijn broek. Het lijkt wel of op mijn voorhoofd staat: “pak me”. Waarom gebeurt dit toch?’

Ik verzamel uiteindelijk al mijn moed en duw Jos wat van me af. “We moeten nu echt teruggaan”, zeg ik, “dit moeten we niet doen!”. Gelukkig laat hij zich dit keer overtuigen en we gaan terug naar binnen. Ik voel me ellendig maar doe alsof er niets aan de hand is. Zouden de anderen het zien?

Ik voel me schuldig

Ik voel me schuldig, stom, een verraadster. Die nacht slaap ik niet, ik huil alleen maar. “Hoe kon ik dit nu laten gebeuren?” Het maalt door mijn hoofd. “Het is mijn schuld. Het is mijn schuld.” De volgende dag biecht ik alles op aan mijn man. Hij begrijpt me niet, maar wordt ook niet boos, niet op mij. Wel op Jos. Hij vindt het vooral vreselijk om te zien hoe ik mezelf naar beneden haal.

Machteloos

Ik zit vreselijk in een dal. Al het zelfvertrouwen dat ik had opgebouwd de laatste jaren, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik huil de hele dag en voel me machteloos, waardeloos en hulpeloos. Ik kan zo niet functioneren, ik bel mijn collega (therapeut). Ze luistert naar me en helpt me met het transformeren van de ergste blokkades: mijn schuldgevoelens, mijn schaamte en mijn machteloosheid. Het helpt: Ik kijk daardoor milder en minder veroordelend naar de situatie en naar mezelf. Het zorgt er ook voor dat ik mijn dagelijkse werkzaamheden (ik werk nog parttime als HR-Adviseur) weer kan doen. Ook kan ik bij mezelf weer blokkades uit het onderbewuste transformeren wanneer dat nodig is.

Trauma

Een week of twee daarna ben ik bij mijn collega, we zijn een paar dagen samen weg om elkaar beter te leren kennen. We delen ervaringen, geven elkaar feedback, leren met en van elkaar en doen ook gezellige dingen samen. Ze doet ook een transformatiesessie bij mij naar aanleiding van de gebeurtenis met Jos. Er komt opnieuw een lading aan angsten, overtuigingen en emoties boven. Mijn collega voelt dat dit alles gerelateerd is aan een traumatische gebeurtenis op mijn derde jaar. Ze transformeert mijn angsten, overtuigingen en emoties. Overtuigingen als ‘Alleen anderen zijn belangrijk, ik niet en ik heb niets te willen.’ Ik ben bang om te voelen, bang om naar de pijn te gaan, bang voor de waarheid. Na het transformeren, laat het trauma zich zien.

‘Er komen overweldigende gevoelens boven, afschuw, machteloosheid. Ik wil overgeven maar kan het niet. Het is mijn vader. Dat voel ik, dat weet ik. “Nee, nee, het kan niet waar zijn”, gaat er steeds door mijn hoofd. Het is mijn vader. Dat voel ik, dat weet ik. Ondertussen komen de tranen.’

Ik herinner mij

Na een korte periode komt thuis een herinnering boven als ik ’s avonds in mijn bed lig.

‘Ineens lig ik in mijn peuterbed, mijn vader haalt me eruit. Hij legt me op de grond. Ik snap niet wat er gebeurt. Ik voel zijn gewicht op mij, ik voel weer de afschuw en machteloosheid. Ik kan niets doen.’

Dat gevoel, ik wil het van me afduwen. “Nee, nee, het kan niet waar zijn”, roept die stem in mij weer. En ik krijg het gevoel dat ik moet overgeven.

Seksueel misbruikt

Langzaam komt het besef, dringt het tot me door, dat mijn vader mij seksueel heeft misbruikt. Ik wil het niet geloven, kan het haast niet geloven. Hoe kan ik dit accepteren? Ergens hoop ik dat ik het me inbeeld. Mijn gevoelens en de beleving die ik heb gehad, zijn zo duidelijk. De vele problemen die ik in mijn leven heb ondervonden, bijvoorbeeld geen enkele eigenwaarde en zelfvertrouwen hebben, geen grenzen kunnen stellen, grote angsten voor donker, falen, voor mijn eigen bedje zelfs, ondersteunen dit ook. Alleen hoe kan ik het misbruik nu plaatsen? Ik heb van die man gehouden, ik ben loyaal geweest. Die gedachte alleen al maakt me verschrikkelijk boos. Hoe kan dit nu?

Update:

Mariël Groenen schreef en publiceerde inmiddels het boek: ‘De impact van incest op alle levensgebieden’. Bestel het boek hier.

Hoe weet je of je seksueel misbruikt bent?

Hoe weet je of je seksueel misbruikt bent?

Deze vraag werd mij opgestuurd naar aanleiding van de oproep in mijn nieuwsbrief om mij je vragen te stellen. De vraagsteller wil graag Roos genoemd worden. Roos weet niet of ze seksueel misbruikt is. Ze weet wel dat iemand van wie ze veel houdt seksueel misbruikt is en ook dat ze nogal wat symptomen heeft die lijken te verwijzen naar seksueel misbruik. Nou is seksueel misbruik geen diagnose die je naar aanleiding van een setje diagnostische criteria kunt vaststellen (een werkwijze die sowieso omstreden is). Maar als je het zelf niet weet, hoe kun je het dan voor jezelf vaststellen of uitsluiten?

Kun je wel achterhalen of je seksueel misbruikt bent?

Kan het eigenlijk wel? Kun je ooit met zekerheid zeggen of je seksueel misbruikt bent als je geen eigen herinneringen hebt. Doorgaans is er bij het seksueel misbruik slechts één andere persoon aanwezig en dat is de misbruiker. Dat is tegelijk de meest zekere bron van informatie. Als deze persoon toegeeft dat het is gebeurd, dan kan je er van op aan. Een enkele keer geeft een misbruiker het inderdaad toe. De kans daartoe is groter naarmate de kans op straf kleiner is. Als je zaak verjaard is bijvoorbeeld, kun je de mogelijke dader een brief sturen of een vraag stellen. Overigens veronderstelt dat wel dat je weet of een vermoeden hebt van wie de dader is. Daarnaast vraagt het enige tact om de vraag te stellen. Je wilt iemand ook niet vals beschuldigen.

Zijn er dan geen echte kenmerken?

Helaas kunnen alle symptomen van seksueel misbruik ook een andere oorsprong hebben. Maar wat je wél kunt zeggen is dat, naarmate je méér symptomen uit bijvoorbeeld de lijst van de zelftest op deze website hebt, het waarschijnlijker is dat je seksueel misbruikt bent. Geen garantie dus, met zekerheid vaststellen is het niet. Helaas moet ik Roos dus nee verkopen: je kunt het niet met zekerheid vaststellen.

Herinneringen activeren?

Een manier om toch te kijken of je het kunt achterhalen is proberen het geheugen te activeren. In het verleden is er nogal wat te doen geweest over ‘False Memory Syndrom’ waarbij therapeuten mensen onder hypnose nogal suggestieve vragen hebben gesteld, waardoor er mogelijkerwijs herinneringen zijn ontstaan. Een onderzoek dat daarna is gehouden, om vast te stellen of het mogelijk is om herinneringen te ‘planten’, heeft vastgesteld dat dat inderdaad kan. Voorzichtigheid is dus geboden.

Herinneringen ophalen aan je jeugd

Het kan helpen, overigens ook als je wél zeker weet dat je seksueel misbruikt bent, om gewone herinneringen aan je jeugd op te halen. Begin eens met terugdenken aan je kindertijd en neutrale vragen te (laten) stellen. Waar zat je bij het avondeten? Welke kleur was je slaapkamer? Wat was je favoriete eten? Wat deed je het liefst? Waar ging je naar toe op vakantie? Wie waren je vriendjes? Als je dit soort vragen stelt is het vaak verrassend hoe veel je nog weet van je kindertijd. De ene herinnering leidt tot de andere en voor je het weet krijg je een beeld van je jeugd en waar je toen mee bezig was.

Moeilijkere vragen stellen

Als je jeugdherinneringen geactiveerd zijn, kun je gaan vragen naar emotie. Waar was je bang van? Waar werd je boos om? Wanneer was je voor het eerst verliefd? Wat weet alleen je dagboek of je teddybeer? Wat je eigenlijk doet is geschiedschrijven en door dat te doen, krijg je een algemeen beeld. Opschrijven is een goed idee, want het kan leuk zijn om terug te lezen, maar het is vooral heel leerzaam.

Zoek andere bronnen van informatie

Zelfs als je voor je gevoel een heel erg eenzaam en geïsoleerd leven hebt geleid, zijn er altijd mensen die je hebben zien opgroeien. Je familie, buren, mensen op school: het zijn allemaal mogelijke bronnen van informatie. Het kan ook heel leerzaam zijn om de generatie vóór je te onderzoeken. Maar al te vaak is seksueel misbruik iets wat van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven. Verder maakt een misbruiker zelden maar één slachtoffer. Als je zusjes of broertjes hebt, vraag hen er maar eens naar. Neefjes, nichtjes, ooms en tantes. Of zet eens op een rij hoe de familie in elkaar zit en of het goed gaat met mensen. Dit kan heel confronterend en verhelderend zijn.

Na het feiten verzamelen

Wanneer je op die manier je jeugd in kaart hebt gebracht, kijk dan eens naar onregelmatigheden. Zijn er tijden waar je niets over hebt opgeschreven? Personen die je niet spontaan naar boven hebt zien komen? Is er iets opvallend aan de manier waarop je de dingen geschreven hebt (bijvoorbeeld: in de verleden tijd of juist in de tegenwoordige tijd, in de ik-persoon of juist in de derde persoon enkelvoud, met afstand of juist heel erg van binnenuit, of is je handschrift ineens anders?) Met deze informatie krijg je steeds meer in beeld, waardoor je vermoeden sterker of juist zwakker kan worden.

Helen is hetzelfde, of je misbruikt bent of niet

Als je dit proces hebt gedaan (eventueel met een coach of therapeut) en je weet nog steeds niet of je seksueel misbruikt bent, dan heb ik nog maar één advies: Laat het los. Als je veel symptomen uit de zelftest hebt, zoek er dan gewoon hulp bij. Helen is hetzelfde ongeacht of je misbruikt bent. Als je angsten hebt, zul je die moeten overwinnen. Heb je seksuele of relationele problemen, pak ze aan. Heb je last van dwanghandelingen, spanningen of welke symptomen dan ook, zoek een goede therapeut die je daar doorheen kan loodsen en zorg dat je uit je overleving stapt en het echte leven weer kunt omarmen.

Heb jij ook een vraag over seksueel misbruik?

Je kunt je vraag stellen door het onderstaande contactformulier in te sturen. Je kunt, zoals Roos, anoniem blijven als je dat wilt. [contact-form][contact-field label=’Naam’ type=’name’ required=’1’/][contact-field label=’E-mail’ type=’email’ required=’1’/][contact-field label=’Reactie’ type=’textarea’ required=’1’/][/contact-form]

Ik denk dat mijn partner seksueel misbruikt is!

Wat moet je doen als je vermoed dat je partner seksueel misbruikt is?

Het zal je maar gebeuren: je hebt een leuke nieuwe vriend of vriendin. Alles gaat prima, jullie zijn verliefd en leven op een roze wolk. De seks is vanaf dag één geweldig en je denkt dat je echt iemand gevonden hebt voor het leven. Jullie raken aan elkaar verknocht, maken samen plannen voor de zomervakantie en daarna… Alles gaat van een leien dakje. Maar dan ….

Na een paar maanden begin je te merken, dat er iets niet helemaal goed voelt. Het kan zijn dat je seks voorstelt en er wordt steeds vaker nee gezegd. Of dat aanraken en hand vasthouden dingen zijn waar je partner zich plotseling van terug trekt. Misschien heeft ze vaak pijn bij het vrijen of heeft ze last van hele hevige krampen tijdens haar menstruatie. Of heeft hij last van plotselinge stemmingswisselingen, kan hij ineens uit het niets heel fel reageren. Of je voelt dat je lief dingen voor je verborgen houdt. Ook in de familiesfeer kunnen de banden gespannen zijn. Je lief heeft bijvoorbeeld geen of weinig contact met haar familie of heeft een grondige hekel aan iemand, die hij of zij niet nader verklaart.

Als oplettende partner denk je misschien: zou hij/zij seksueel misbruikt zijn?

De kans dat iemand seksueel misbruikt is, is vrij groot. Immers 1 op de 5 vrouwen en 1 op de 11 mannen, is in haar of zijn jeugd seksueel misbruikt. Het zou dus heel goed kunnen. Toch is het best lastig om hierover te beginnen. Je vraagt nou eenmaal niet plompverloren: ‘Goh, ben jij soms seksueel misbruikt?’ Wat als je het mis hebt? Wat als je het goed hebt? Wat krijg je dan allemaal te horen? Toch is het goed om te kijken of je hierover in gesprek kunt komen met elkaar. Want seksueel misbruik heeft nogal wat gevolgen, die jou als partner ook aangaan.

Hoe kun je in gesprek komen over seksueel misbruik?

Praten over seksualiteit vinden we doorgaans al moeilijk. Het is in onze cultuur niet gebruikelijk om te praten over wat we prettig vinden, wat onze verwachtingen zijn in de seks, over de beleving die we daarbij hebben. Laat staan wanneer de seksuele identiteitsvorming verstoord is door seksueel misbruik. Daarbij komt dat de misbruiker, om zijn daden te verbergen, het kind tot stilte maant. Het is dan ook niet verwonderlijk dat praten over seksualiteit en seksueel misbruik vaak niet gemakkelijk is voor degene die het heeft meegemaakt. Maar daarnaast is het zo, dat als je er wel over praat, het voor de mensen om je heen vaak ongemakkelijk is. Dan denk je, als slachtoffer, dat je er maar beter over kunt zwijgen.

Het is waarschijnlijk niet verstandig om rechtstreeks over seksueel misbruik te beginnen, maar wat je als partner wel kunt doen is intimiteit en seksualiteit bespreekbaar maken. Als jij als partner dat op een neutrale manier doet, dan geef je het goede voorbeeld. Begin zo’n gesprek niet als je met elkaar in bed ligt, maar juist als er op seksueel gebied niets gaande is. Als je uit eten bent bijvoorbeeld, of je zit op de bank televisie te kijken en er komt iets over seks langs. Geef op een open manier aan dat je graag eens zou willen praten over seks. Vertel vooral wat je fijn vind aan het contact met je partner en als je partner er voor open staat, vertel dan ook wat je graag anders zou willen. ‘Ik zou het fijn vinden als jij af en toe het initiatief tot contact nam’. Hou het bij kleine verzoeken tot contact op een manier die je partner niet afschrikt.

Nodig je partner uit om op eenzelfde manier aan te geven wat hij/zij prettig vindt of anders zou willen. Als je merkt dat je partner dat moeilijk vindt, benoem dat dan en zeg iets over jezelf dat hem of haar kan ondersteunen. ‘Ik merk dat je het moeilijk vind om erover te praten. Dat is oké hoor, ik vind het ook lastig. Neem de tijd.’ Wees niet bang na de vraag om de stilte te laten bestaan, geef je partner de ruimte om na te denken. Als er echt niets komt, zeg dan dat hij/zij er altijd op terug mag komen, dat jij bereid bent om te luisteren.

Wees er op bedacht dat je een seksueel misbruik verhaal te horen kan krijgen

Zoals het kan zijn dat een slachtoffer het moeilijk vindt om te vertellen, zo kan het voor een partner ook moeilijk zijn om het verhaal aan te horen. Houd jezelf, je eigen reacties en emoties goed in de gaten. Blijf goed in contact met je gevoel en als je merkt dat het je even te veel wordt, geef dan je grens aan. Je helpt de ander niet door over je grens te (laten) gaan, in tegendeel. Je kunt het goede voorbeeld op het gebied van persoonlijke grenzen geven door bijvoorbeeld liefdevol te zeggen: ‘Ik onderbreek je even, want ik vind het moeilijk om te horen. Ik wil graag naar je luisteren, maar ik moet ook goed voor mezelf zorgen. Kunnen we er op een ander tijdstip over doorpraten? Als ik de eerste schok een beetje verwerkt heb?’

Wat kun je doen als je partner seksueel misbruikt is?

Als je partner het erkent, bespreekbaar heeft en jouw vermoeden dus bevestigt, kun je je partner ondersteunen in het zoeken van passende hulp. Dat kan een professionele hulpverlener zijn. Op ‘Hulpverlening na seksueel misbruik’ staan ik een aantal specialisten op dit gebied. Ook vertel ik in mijn gelijknamige boek van een aantal therapieën hoe ze werken en wat je kunt verwachten. Maar naast therapie is er ook veel mogelijk en noodzakelijk. Samen onderzoeken hoe jullie seksualiteit werkt. Codes en tekens afspreken voor als het mis gaat. Vertrouwen opbouwen in elkaar en in je eigen lichamelijke signalen. Uitspreken wat je van elkaar verwacht en hoe belangrijk dat voor je is. Afspraken maken over wat wel en niet toelaatbaar is binnen jullie relatie.

Samen helen of toch niet?

Helen van seksueel misbruik kan, maar het is niet vanzelfsprekend. Soms moet je partner erkennen dat het nu nog te moeilijk is, of dat hij/zij het niet durft. Ook dat is een keuze en het is belangrijk als partner dat je die keuze bij het slachtoffer laat. Je kunt een ei niet aan de buitenkant openbreken, zonder het kuiken te beschadigen. Wel zul je voor jezelf moeten bepalen of je kunt leven met zoals het nu is met je partner. Wegen de goede dingen die jullie samen hebben op tegen de ingewikkelde dingen die er ook zijn. Als het antwoord daarop ja is, kun je verder en wellicht kun je in de toekomst dingen oplossen die jullie relatie nog mooier maken.

Boek speciaal voor partners

voorkant cover partnersOmdat het best lastig is om met het gedrag van een overlever van seksueel misbruik om te gaan, schreef ik een boek speciaal voor partners. In mijn praktijk kwam ik vaak partners tegen die ten einde raad waren. Ze konden het gedrag van hun partner niet begrijpen, waren eenzaam en konden niet meer tegen de stemmingswisselingen, het wantrouwen, de leugens. Door hen te helpen het gedrag te verstaan in de context van seksueel misbruik konden zij verder met hun leven (soms met en soms zonder hun partner). In het boek ‘Partners in beeld. Seksueel misbruik raakt het hart van de relatie’ kun je erkenning en herkenning vinden, plus praktische tips voor oplossingen.